Analiza odbrane Budžeti oružanih snaga i odbrambeni napori Izvoz oružja

4 održiva budžetska modela za modernizaciju i proširenje vojski

Decembar 15 2021

U iznenađujuće diskretnom medijskom okruženju, na planeti se istovremeno odvija nekoliko velikih kriza koje bi potencijalno mogle prerasti u oružani sukob između velikih sila, bilo da se radi o krizi između Ukrajine i Rusije koja potencijalno uključuje NATO, ona između Izraela i Irana zbog nuklearnog oružja ove druge program, ili kriza između Pekinga i Tajvana, svaki od njih nosi početak međunarodnog sukoba velikih razmjera koji bi mogao uključiti Evropu, a posebno Francusku. U tom kontekstu, čini se da su sredstva koja su danas na raspolaganju francuskim oružanim snagama kvantitativno nedovoljna i kvalitativno neprikladna za suočavanje s njima. Doista, sadašnji model Oružanih snaga definiran je na temelju paradigmi globalnog mira i udaljenih kriza niskog intenziteta, na koje je Francuska namjeravala odgovoriti projektivim ekspedicionim snagama, istovremeno osiguravajući vlastitu sigurnost kroz nuklearno odvraćanje.

Danas, međutim, ovaj format i ova doktrina više nisu prikladni, a francuske vojske, kao i svi njihovi zapadni saveznici, moraju poduzeti duboku promjenu kako bi se mogle suočiti s izazovom koji nameću zemlje poput Rusije, Kine, ali i teško naoružane posredničke nacije poput Irana ili Turske, kako bi se garantirala sigurnost svojih državljana, integritet svoje teritorije i očuvanje svojih interesa. Potrebe u ovoj oblasti su ogromne, kako za vojsku, tako i za mornaricu, vazduhoplovstvo i svemirske snage, pa čak i za razvoj nacionalne odbrambene industrije. Međutim, u sadašnjem ekonomskom i društvenom kontekstu, može izgledati teško, ako ne i nemoguće, proizvesti budžetske napore potrebne da se na vrijeme odgovori na stvarne potrebe vojski, barem je to općeprihvaćena percepcija, koja objašnjava snažnu otpor političke i ekonomske vlasti u ovoj oblasti. Čak i ako bi posljedice krize u Ukrajini na ekonomiju i društvenu i društvenu ravnotežu u Evropi bile daleko veće od ulaganja potrebnih da bi se ona obuzdala, čini se da politička doksa ostaje čvrsta, radije preuzimajući egzogeni rizik umjesto preuzimanja odgovornost za konkretnu akciju.

s 400 1191011 Analiza odbrane | Budžeti oružanih snaga i napori odbrane | Međunarodna tehnološka saradnja Odbrana — Ruske oružane snage sada imaju značajna operativna sredstva sposobna da nadmaše odbranu koju evropske zemlje mogu rasporediti, čak iu kolektivnim odbrambenim naporima koje koordiniraju NATO ili EU.

Međutim, danas postoji nekoliko modela koji bi omogućili oslobađanje potrebnih investicija, barem u pogledu modernizacije vojski, uz uvažavanje postojećih budžetskih ograničenja, a posebno potrebe da se deficiti ne povećavaju . Ovi modeli, 4 po broju sa principom pozitivne valorizacije odbrambenih napora, operativnim tamponom, odbrambenom bazom i evropskim planom dokapitalizacije odbrane, svaki nude svoje prednosti i svoja ograničenja, ali svi bi danas omogućili da se odgovori na oba tehnološke i industrijske izazove za jačanje nacionalnih oružanih snaga, a samim tim i sigurnost zemlje i njenih susjeda.

1- Princip pozitivne valorizacije napora odbrane

Prvi model je takođe najjednostavniji i najmanje restriktivan za implementaciju. Princip pozitivne valorizacije odbrambenog napora, tzv Odbrana pozitivne procjene, na osnovu socijalna i budžetska efikasnost državnih ulaganja u odbrambenu industriju, istovremeno stvarajući dobar budžetski ciklus unutar samog državnog budžeta. Ukratko, svaki milion eura uloženih od strane države u nacionalnu odbrambenu industriju će stvoriti 25 radnih mjesta za jednu godinu, radna mjesta koja će na sintetički način generirati 0,6 miliona eura poreskih i socijalnih prihoda i 0,45 miliona eura socijalne štednje, od čega će sve biti izdvojeno u državni budžet. Ukupno će, dakle, uloženi milion donijeti 1,05 miliona eura povrata budžeta za državu, odnosno više nego što košta. Uzimajući u obzir prosječan obim izvoza, broj otvorenih ili održanih radnih mjesta u toku godine dostiže 37, a budžetski povrat je ograničen na 1,6 miliona eura po uloženom milionu eura.

Zašto u ovakvim uslovima država ne žuri da investira u ovu oblast, pogotovo što ima garanciju da neće stvarati dodatna državna zaduženja, a koja će, uzgred budi rečeno, otvoriti 37 radnih mesta na milion evra godišnje, odnosno utrostručiti prosječna uočena efektivnost ekonomskih akcija države? Odgovor je i jednostavan i složen. Zaista, budžetski mehanizmi danas ne dozvoljavaju državi da dio svojih investicija stavi u samoodrživi ekonomski balon, balansiran prihodima koje bi mogla ostvariti. Za zagovornike budžetske strogosti, isti koncept samoodrživog sektoriziranog ekonomskog ulaganja je budžetska jeres. Osim toga, implementacija mehanizama za ujednačavanje prihoda i budžetskih ušteda zahtijevala bi nekoliko godina, tokom kojih će država morati djelimično da pokrije određene deficite da bi finansirala fazu rasta. Konačno, ovaj pristup je u suprotnosti sa računovodstvenim pravilima koja nameću evropske vlasti, posebno u kontekstu eura.

radionica Rafale Analiza odbrane | Budžeti oružanih snaga i napori odbrane | Međunarodna tehnološka saradnja Odbrana — Francuska odbrambena industrija ostvaruje budžetski povrat veći od 100% u poređenju sa investicijama za francusku državu

U stvari, iako je ekonomski vrlo jednostavan za implementaciju, princip pozitivne valorizacije napora odbrane je sam po sebi eminentno politički čin, a ne tehnički. Pretpostavlja snažnu volju izvršne vlasti u ovoj oblasti, da se, suočenim sa javnim mnijenjem koje je najčešće vrlo slabo informisano i o sigurnosnim i o industrijskim pitanjima u ovoj oblasti, opravda dobrovoljno usmjeravanje ulaganja ka odbrambenoj industriji. S druge strane, sve dok su potrebni uslovi, to je nesumnjivo vrlo efikasna politička strategija, kako sa ekonomskog tako i sa socijalnog gledišta, a prije svega da se vojskama daju sredstva, dugoročno, da osiguraju svoju misije.

2- Operativni bafer

Ako je pozitivno vrednovanje prije svega politički pristup, Operativni tampon, je čisto tehnički pristup. Njegov mehanizam nije komplikovan, jer uključuje finansiranje viška opreme unutar vojski, koja će se vjerovatno izvoziti u kratkom vremenskom periodu i po preferencijalnim stopama međunarodnim kupcima. Svoje opravdanje pronalazi u brzoj evoluciji međunarodne sigurnosne situacije, koja vrlo često stvara hitnost u izvršavanju međunarodnih ugovora o odbrani, što je teško kompatibilno s industrijskom realnošću. Da bi se ovo prevazišlo, Operativni bafer predlaže stvaranje ad-hoc strukture koja bi finansirala isporuku opreme koja će verovatno naći kupce u kratkom ili srednjem roku na međunarodnoj sceni, i koja bi je, u međuvremenu, iznajmljivala Francuzima Vojske, koje bi onda imale koristi od veće flote ili flote njihove opreme, omogućavajući bolje razmatranje operativnih potreba.