Hoće li Francuska uskladiti svoje napore odbrane s Njemačkom?

Među dubokim geopolitičkim potresima koje je izazvao ruska ofanziva u Ukrajini, najava koju je njemački kancelar Olaf Scholz u nedjelju 27. februara dao Bundestagu u vezi sa masovnim povećanjem njemačkih odbrambenih napora, nesumnjivo je ono koje će imati najviše posljedica u Evropi na srednji i dugi rok. Prekinuvši 30 godina hroničnog nedovoljnog ulaganja Bundeswehra, zbog čega je njemački načelnik generalštaba javno upozorio Berlin na pogoršane operativne sposobnosti njegovih vojski od prvog dana sukoba u Ukrajini, Berlin je objavio plan za modernizaciju njemačke vojske. kratkoročno sa neposrednom kovertom od 100 milijardi evra, podržano povećanjem samih odbrambenih napora "preko 2%", odnosno više od 70 milijardi evra u 2021. godini, u odnosu na trenutnu cifru od 53 milijarde evra u budžetu danas, povećanje više od 40%.

Ova najava je već izazvala značajne reakcije u Evropi, nekoliko zemalja poput Holandije i Finske su od tada najavile svoju namjeru da također značajno povećaju svoje odbrambene napore, a vjerovatno je da će u relativno kratkom roku sve evropske zemlje, uključujući i većinu nevoljna poput Belgije, takođe će postići odbrambeni napor jednak ili veći od 2% sopstvenog BDP-a, što je cilj koji NATO teži od 2014. Francuska je, sa svoje strane, već dostigla 2% ove godine, sa odbranom budžet od 48 milijardi evra, od čega je 42 milijarde namenjeno oružanim snagama (ostatak se uglavnom odnosi na isplatu vojnih penzija i penzionisanja). Treba li stoga očekivati ​​da će se Njemačka, sa svojim BDP-om mnogo većim od francuskog, istaknuti u Evropi po vojnim sposobnostima? Malo je verovatno...

Zaista, od početka ponovnog naoružavanja Savezne Njemačke 1954. godine i njene integracije u NATO, Pariz i Bon, tada Berlin, uvijek su vodili računa o održavanju uravnoteženih izdataka za odbranu, kako se ne bi otkrila određena kontinentalna suparništva. Šezdesetih godina prošlog vijeka, kada je Francuska napustila integriranu komandu NATO-a i razvila vlastito nuklearno odvraćanje, ova ravnoteža je održana, pri čemu su njih dvoje dijelili vojnu moć u Evropi, a Francuska odvraćanje i projekcija snaga, kopnena i zračna moć prema Njemačkoj. I zapravo, tokom čitavog perioda završetka Hladnog rata, ako su dva odbrambena budžeta ostala izbalansirana, njemačke vojske su imale mnogo više tenkova i borbenih aviona od Francuske, dok su francuske vojske stavljale primjenu više nego značajno odvraćanje, i mnogo veće snage za napad i projekciju snaga, uključujući dva nosača aviona.

Zapravo, kada je Olaf Scholz 27. februara najavio nove njemačke odbrambene napore, nema sumnje da se potonji prethodno dogovorio upravo sa svojim američkim, britanskim, evropskim i posebno francuskim partnerima, s jedne strane da izbjegne bilo kakvu reakciju iznenađenja i brinuti, s druge strane da koordiniše svačije odgovore. Normalno, Pariz bi vrlo vjerovatno najavio odbrambene napore istog reda kao i Berlin, i to u isto vrijeme, kako bi održao ravnotežu i spriječio političku eksploataciju situacije u obje zemlje. Ako francuski predsjednik ništa nije uradio po tom pitanju, osim što je na brzinu aluzija na povećanje napora nacionalne odbrane tokom televizijskog govora o situaciji u Ukrajini 2. marta, to je zapravo prije svega povezano s konkretnim kontekstom Francuske danas, dok je u toku predsednička izborna kampanja. U tom kontekstu, najava odlazećeg predsjednika, inače nije zvanično proglašena kao kandidat tog datuma, o masovnom i brzom povećanju izdataka za odbranu nesumnjivo bi izazvala široko rasprostranjeno političko negodovanje. Sada je na kandidatima da detaljno izlože svoje odgovore na ova strateška i kritična pitanja.

Ostaje da se pročita 75% ovog članka,
Pretplatite se za pristup!

Les Klasične pretplate omogućiti pristup
članci u njihovoj punoj verzijii bez reklamiranja,
od 6,90 €.

Prijava za bilten