Može li tehnologija Digital Twins spasiti FCAS i MGCS programe?

Od početka 2022. godine, FCAS program za budući vazdušni borbeni sistem, koji okuplja Njemačku, Španiju i Francusku, u cilju dizajniranja zamjene za Rafale francuski i Typhoon Evropski, je u zastoju, na pozadini od duboko neslaganje oko industrijskog dijeljenja oko prvog stuba programa čiji je cilj dizajniranje NGF-a, borbenog aviona sljedeće generacije, borbeni avion u srcu ovog programa. Zaista, dva glavna proizvođača programa, francuski Dassault Aviation i njemački Airbus Defence & Space, nisu u mogućnosti da se dogovore oko upravljanja ovim stupom, koji je u početku pripisan Dassaultu, ali ga u sadašnjem obliku osporava Airbus. Ove tenzije su, u stvari, samo dio koji se pojavljuje na javnoj sceni dubokih razlika koje ometaju nesmetano odvijanje ovog evropskog programa koji je na početku pokretanja Angele Merkel i Emmanuela Macrona trebao predstavljati srž zajedničkih napora ka jačanju evropske odbrane.

Ako se do prije nekoliko sedmica činilo da su se tenzije ticale samo Dassaulta i Airbusa DS, one su posljednjih dana izašle daleko izvan čisto industrijskih okvira, nakon što su njemačke vojske u izvještaju navele da u slučaju ćorsokaka, bilo je prikladno završiti program. Prošle sedmice u Senatu, francuski ministar oružanih snaga Sebastien Lecornu je sa svoje strane naznačio da namjerava da se sastane sa njemačkim i španskim kolegama u septembru na ovu temu, dok je senatorima rekao da podržava francusku industriju i stavove Dassault Aviation. Da bi stavili tačku na ovu vrlo neatraktivnu sliku, Dassault Aviation je naznačio da je program u 2 godine saradnje zabilježio 3 godine dodatnih kašnjenja, te da je sada malo vjerovatno da će program doći do kraja može isporučiti operativni borbeni avion prije 2045. ili čak 2050. godine, što nije bez značajnih problema za zračne snage 3 zemlje koje bi rizikovale, u ovoj hipotezi, da se nađu u situaciji operativne slabosti u periodu 2040-2050. , iako sve ukazuje da će dvije decenije između 2030. i 2040. godine biti poprište vrhunca geopolitičke nestabilnosti u svijetu, pa i u Evropi.

Trebamo li zaista pokušati spasiti FCAS?

Sve veće poteškoće sa kojima se susreće program FCAS, kao i endemsko nepovjerenje između njemačke i francuske odbrambene industrije, doveli su do određenog oblika radikalizacije stavova mnogih vojnih, industrijskih, pa i političkih aktera po pitanju ove saradnje. Zapravo, s obje strane Rajne, sve više i više glasova poziva više ili manje otvoreno da se stane na kraj ovom programu, bilo da uključuje okretanje drugim evropskim partnerstvima, poput Velike Bretanje ili Italije, prema istorijskom američkom partnera ili samostalno razvijati program, čak i ako to znači da treba razmotriti smanjenje njegovih ambicija. Iznenađujuće, oba tabora smatraju da sporazumi koji regulišu program nisu izbalansirani i za dobrobit drugih, bilo da se radi o industrijskoj podjeli koja ne bi poštovala princip "najboljeg sportaša" i koja bi bila previše u korist njemačkog kompanije na francuskoj strani, ili industrijska i tehnološka saradnja koja se smatra previše neprozirnom i strah od predstavljanja samo kase za razvoj sposobnosti koje zahtijeva samo Francuska (Deterrence, Embedded Aviation) na njemačkoj strani. Nadalje, kao i program borbenih tenkova nove generacije MGCS, sve se više čini da se operativna očekivanja francuskih i njemačkih zračnih snaga razlikuju daleko od kozmetičkih, što dovodi do straha od razvoja aviona na drugom, a ne na jednom potrebno vazduhoplovstvu.

U ovim uslovima, pozivanje na prerano okončanje FCAS-a može izgledati kao najbolje rešenje da se izbegne gubljenje dragocenog vremena kada geostrateška situacija i trka u naoružanju više ne dozvoljavaju takvo oklevanje. Međutim, ako bi se programi podijelili, svaki bi razvijao svoje borbene avione, kao što je bio slučaj sa Rafale/Typhoon 90-ih i za Tornado/Mirage 2000 70-ih, evropska aeronautička industrija, kao globalni entitet, zadržala bi poziciju u najboljem slučaju identičnu onoj koju ima danas, i iz koje možemo vidjeti slabosti pred plimni talas F-35 u Evropi. Zaista, pored prvih narudžbi zasnovanih na ab-initio industrijskoj saradnji, kao što su Velika Britanija, Italija i Holandija, uspeh F-35 u Evropi danas se u velikoj meri može objasniti činjenicom da on sada predstavlja standard za vazduhoplovnu odbranu. u Evropi, dok je 12 zemalja starog kontinenta odlučilo da se opremi američkim avionima. U stvari, kao i uspjeh tenka Leopard 1&2 ili F-16 u svoje vrijeme, mnoge zrakoplovne snage izabrale su Lighting 2 posljednjih godina zbog industrijske i komercijalne dinamike koju predstavlja, a koju nijedan evropski avion ne uspijeva da izazove.

Podjelom programa, ista situacija će se zadržati u Europi za sljedeću generaciju borbenih aviona, uz rizik pada evropske industrijske ponude u ovoj oblasti, suočene s američkom sveprisutnošću i pojavom novih igrača koji će vjerovatno smanjiti ekstra- Evropska izvozna tržišta su neophodna za njen opstanak. S druge strane, zajednički program koji okuplja Njemačku, Francusku i Španiju ne samo da bi omogućio ciljanje početne flote od 600 do 700 aviona, već bi i ojačao atraktivnost ponude na evropskoj i međunarodnoj sceni, tako da premašiti prag omogućavajući ovom sistemu da se uspostavi kao operativni standard, poput onoga što F-35 danas predstavlja u okviru strateške strategije kojom je Lockheed-Martin savršeno savladao u ovoj oblasti. Zaista, što se uređaj više distribuira, to je privlačniji ne samo za kupce koji vide manji rizik na duži rok, već i za proizvođače koji razvijaju periferne sisteme, poput oružja, koji u njemu vide veliko potencijalno tržište. pristupačan, što ovaj uređaj čini standardom, čak i normom, čak i ako se oslanja na brojne vlasničke tehnologije, kao što je slučaj sa F-35. U stvari, ako se razdvajanje FCAS programa može činiti racionalnom i efikasnom odlukom u kratkom roku za očuvanje industrijskih i operativnih interesa zemalja, dopuštanje da opstane nesumnjivo predstavlja najrazumniju odluku za one koji žele da garantuju održivost industrije evropske vojne aeronautike.

Digital Twin Technology

Međutim, spašavanje FCAS-a danas izgleda jednako teško kao i rješavanje problema 3 korpusa. Zaista, razlike, i sa industrijskog i operativnog gledišta između Francuske i Njemačke, kao i nepovjerenje između dvije strane Rajne, takve su da je nemoguće dovesti ovaj program do kraja i stvarno osmisliti borbeni avion i njegov sistem sistema zajedničko između Pariza i Berlina. Čak se i čvrsta politička odluka sada čini nevažnom, jer bi se suprotstavila odbijanju industrijalaca i trajala bi samo za vrijeme trajanja izbornog mandata. Da bi se to postiglo, stoga bi bilo prikladno pokrenuti duboku konceptualnu promjenu unutar samog programa, nudeći neophodnu fleksibilnost kako bi se omogućilo izražavanje razlika, dok bi se kapitalizirao najveći broj konvergencija. U tom kontekstu, rješenje bi moglo doći iz tehnologije koja je sada savršeno zrela i koju aeronautička industrija koristi već dvije decenije, Digital Twins.

Ostatak ovog članka rezerviran je za pretplatnike

Les Klasične pretplate omogućiti pristup
svi artikli bez reklama, od 1,99 €.

Prijava za bilten