Σε ένα άρθρο στο «La Croix» σχετικά με τον στρατηγικό ρόλο της La Défense στην οικονομία της χώρας, δύο ομιλητές, ο Yannick Quéau και ο Paul Sarfati, θεωρούνται ως αναφορές σε «αλήθειες» που δεν είναι αλήθειες, αλλά που όμως θα αφήσουν μια εντύπωση. .
Η πρώτη υποστηρίζει ότι η αμυντική βιομηχανία, η BITD, θα απασχολούσε μόνο «120.000» άμεσες και έμμεσες θέσεις εργασίας στη Γαλλία, ένα άκρως φανταστικό νούμερο. Πράγματι, το BITD αναπτύσσει μέσο ετήσιο κύκλο εργασιών 20 δισεκατομμυρίων ευρώ, κατανεμημένο σε 7 δισεκατομμύρια ευρώ για προγράμματα με σημαντικές επιπτώσεις, 8 δισεκατομμύρια ευρώ για εξαγωγές και 5 δισεκατομμύρια ευρώ μεταξύ Ε&Α και MCO. Εάν η άμεση απασχόληση αντιπροσώπευε μόνο 100.000 θέσεις εργασίας στη Γαλλία, αυτό θα έδινε την παραγωγικότητα της αμυντικής βιομηχανίας δυόμισι φορές υψηλότερη από εκείνη της γαλλικής βιομηχανίας, συμπεριλαμβανομένης της αεροναυπηγικής βιομηχανίας. Πράγματι, η γαλλική βιομηχανία αναπτύσσει παραγωγικότητα 85.000 ευρώ ετησίως, ενώ στην προαναφερθείσα περίπτωση θα ήταν 200.000 ευρώ ετησίως….
Επιπλέον, η αναλογία των άμεσων θέσεων εργασίας προς τις έμμεσες θέσεις εργασίας υποτιμάται επίσης σε μεγάλο βαθμό. Πράγματι, η μισθοδοσία αντιπροσωπεύει περίπου το 50% των δαπανών BITD, με 10 θέσεις εργασίας ανά εκατομμύριο ευρώ που επενδύονται. Τα υπόλοιπα 500 εκατ. ευρώ χρησιμοποιούνται για τη χρηματοδότηση φόρων, μερισμάτων και κυρίως υπεργολαβιών, έναντι 350.000 ευρώ. Επομένως, αυτή η υπεργολαβία δημιουργεί, με βάση το μέσο κόστος των εργαζομένων στη Γαλλία, 5 άμεσες θέσεις εργασίας, μετά 2,5 δευτερεύουσες θέσεις υπεργολαβίας και 1,5 θέσεις τριτογενούς υπεργολαβίας κ.λπ. Συνεπώς, δημιουργούνται 9 έμμεσες θέσεις εργασίας ανά εκατομμύριο ευρώ που επενδύονται στο BITD. Παραδόξως, ο αριθμός αυτός αντιστοιχεί στα ευρήματα που έγιναν από διάφορες μελέτες πεδίου στις περιοχές απασχόλησης του Bourges, της Lorient-Brest και της Toulon. Τέλος, οι θέσεις εργασίας που δημιουργήθηκαν, είτε άμεσες είτε έμμεσες, δημιούργησαν προκλητικές θέσεις εργασίας, συνδεδεμένες με την κατανάλωση, αντιπροσωπεύοντας, με βάση τα ευρήματα του πεδίου, 8 θέσεις εργασίας για τις 19 βιομηχανικές θέσεις εργασίας που δημιουργήθηκαν. Αυτή η τιμή είναι επίσης συνεπής με την εισροή στην τοπική οικονομία του 30% της κατανεμημένης μισθοδοσίας, λαμβάνοντας υπόψη μια επίδραση κατωφλίου 50%. Σε αυτές τις 27 θέσεις εργασίας που δημιουργούνται από κρατικές επενδύσεις, προστίθενται θέσεις εργασίας που συνδέονται με τις εξαγωγές, δηλαδή 15 πρόσθετες θέσεις εργασίας με βάση εξαγωγές 8 δισεκατομμυρίων ευρώ για 12 δισεκατομμύρια ευρώ σε τοπικό επίπεδο, συμπεριλαμβανομένων 6 στο BITD, 5 υπο-συμβάσεων θέσεων εργασίας και 4 προκαλούμενες θέσεις εργασίας, για συνολικά 42 θέσεις εργασίας ανά εκατ. ευρώ που παρατηρήθηκαν.
Το δεύτερο σημείο αφορά μια εξίσου επικίνδυνη σύγκριση μεταξύ «1 ευρώ που επενδύεται στην εκπαίδευση και 1 ευρώ που επενδύεται σε εξοπλισμούς». Τα συμπεράσματα σύμφωνα με τα οποία 1 ευρώ που επενδύεται στην εκπαίδευση θα δημιουργούσε περισσότερη απασχόληση από ό,τι στην αμυντική βιομηχανία είναι πολύ αμφίβολα. Όχι ότι είναι ψεύτικο πάντως. Πράγματι, με προϋπολογισμό 50 δισεκατομμυρίων ευρώ, η Εθνική Εκπαίδευση απασχολεί 1 εκατομμύριο άτομα, συμπεριλαμβανομένων 837.000 δασκάλων, δημιουργώντας 400.000 προκαλούμενες θέσεις εργασίας και 100.000 προκαλούμενες θέσεις εργασίας υπεργολαβίας σύμφωνα με τα ίδια πλέγματα υπολογισμού. Στην πραγματικότητα, το Υπουργείο Εθνικής Παιδείας παρέχει ένα οικοσύστημα 1,5 εκατομμυρίου θέσεων εργασίας, για 50 δισ. ευρώ, ενώ το Υπουργείο Άμυνας δημιουργεί ένα οικοσύστημα 850.000 θέσεων εργασίας για 35 δισ. ευρώ. Δηλαδή 33 θέσεις εργασίας ανά ευρώ στην εθνική εκπαίδευση και 27 για το Υπουργείο Ενόπλων Δυνάμεων.
Εκεί που η διαδήλωση επιδέχεται σε μεγάλο βαθμό κριτική είναι η αντίθεση μεταξύ δύο επενδύσεων. Πράγματι, με 27 θέσεις εργασίας ανά εκ. ευρώ που επενδύονται, το Υπουργείο Άμυνας φέρνει 1,1 εκατ. ευρώ στον κρατικό προϋπολογισμό, λαμβάνοντας υπόψη τις κοινωνικές εισφορές που καταβάλλονται από αυτές τις θέσεις εργασίας, το 70% των οποίων είναι ιδιωτικές και 1,45 εκατ. ευρώ αν λάβουμε υπόψη συνυπολογίζει τις οικονομίες που έγιναν στο επίδομα ανεργίας. Αντίθετα, οι 33 θέσεις εργασίας που δημιουργούνται από την εκπαίδευση φέρνουν μόνο, με μόνο 35% ιδιωτικές θέσεις εργασίας, 700 ευρώ σε έσοδα και επιβαρύνσεις (οι εισφορές και οι φόροι είναι πολύ χαμηλότερες στην εθνική εκπαίδευση από ό,τι στη βιομηχανία άμυνας), αυξάνοντας σε 900 ευρώ. να ληφθούν υπόψη οι επιπτώσεις στην ανεργία.
Στην πραγματικότητα, όπου η σύγκριση με τον αριθμό των θέσεων εργασίας που δημιουργήθηκαν θέλει να δείξει μεγαλύτερη συνάφεια των επενδύσεων στην εθνική εκπαίδευση από ό,τι στο La Défense, η επέκταση αυτής της επίδειξης στον κρατικό προϋπολογισμό αντιστρέφει τη διαδικασία και μάλιστα δείχνει ότι οι επενδύσεις στην αμυντική βιομηχανία παράγει πολύ περισσότερα έσοδα και εξοικονόμηση προϋπολογισμού από ό,τι κοστίζει, σε σημείο να μπορεί να αντισταθμίσει, σε μεγάλο βαθμό, το κόστος της μισθοδοσίας των στρατιωτικών για την απόκτηση προϋπολογισμού που ισοσκελίζει συνολικά τα δημοσιονομικά έσοδα και τις κρατικές δαπάνες για το Υπουργείο Άμυνας, κάτι που το Υπουργείο Εθνικής Παιδείας θα δυσκολευόταν να κάνει...
Αλλά πάνω απ' όλα είναι γελοία η σύγκριση αυτών των δύο στοιχείων του προϋπολογισμού. Η Εθνική Εκπαίδευση είναι ένα δημοσιονομικό κονδύλι εξίσου απαραίτητο με αυτό της La Défense για τη διασφάλιση της βιωσιμότητας του κράτους. Επομένως, η αντίθεση στις δύο δαπάνες ισοδυναμεί με άρνηση της ανάγκης για τη μία έναντι της άλλης, η οποία, δεδομένων της σύγχρονης γεωπολιτικής και οικονομικής πραγματικότητας, όχι μόνο θα ήταν επικίνδυνη, αλλά και αντιπαραγωγική. Επιπλέον, από τη στιγμή που ο προϋπολογισμός του στρατού καταφέρει να φτάσει σε ένα επίπεδο ισορροπίας μεταξύ δαπανών και εσόδων, εντός της δημοσιονομικής περιμέτρου που έχει καθοριστεί για το κράτος, δεν υπάρχει λόγος να τον μειώσει ή ακόμα και να μην τον μειώσει. οι στρατοί, αφού το φαινόμενο του παραγκωνισμού, δηλαδή η μείωση των πιστώσεων του ενός για την παροχή του άλλου, εξουδετερώνεται.
Με άλλα λόγια, αυτές οι συγκρίσεις και οι αξίες που ανακοινώνονται, δεν προκύπτουν από μια αντικειμενική ανάλυση, αλλά από εργασία που στοχεύει στην υποστήριξη ενός δεδομένου λόγου. Και αυτό σίγουρα δεν χρειάζεται σήμερα η χώρα, ούτε η Ευρώπη!