Το ιστολόγιο RedSamovar.com, που ειδικεύεται στην ανάλυση της ρωσικής άμυνας και του εξοπλισμού της, δημοσίευσε ένα αρχείο για την ιστορία, τις επιδόσεις και τις εξελίξεις του νέο ρωσικό άρμα μάχης T-14 Armata και τεθωρακισμένα οχήματα της οικογένειάς του.
Μαθαίνουμε συγκεκριμένα ότι το πυροβόλο των 125 mm 2A81-M1 θα ήταν 17% πιο αποτελεσματικό από το πυροβόλο L/55 που εξοπλίζει το Leopard 2 A6, και 14% πιο αποτελεσματικό από το πυροβόλο M256 που εξοπλίζει το πιο πρόσφατο Abrams M1A2. Το τανκ επωφελείται από προστασία τριπλού επιπέδου που αποτελείται από συστήματα σκληρής δολοφονίας που προορίζονται για την αναχαίτιση απειλών, συμπεριλαμβανομένων αντιαρματικών πυραύλων και ρουκετών, soft-kill, για την αποφυγή στόχευσης του τεθωρακισμένου οχήματος και νέα ενεργή θωράκιση Afghanit and Monolith passive, παρέχοντας μια ασυναγώνιστη επίπεδο προστασίας για ένα άρμα μάχης στον κόσμο. Επιπλέον, το εξαιρετικά προστατευμένο πλήρωμα διαθέτει ένα σύνολο αισθητήρων και εξοπλισμού επικοινωνιών για την παροχή εξαιρετικής τακτικής επίγνωσης, ιδιαίτερα σε αστικές περιοχές.
Όλες οι καινοτομίες που ενσωματώθηκαν στο T-14 ξεπερνούν την απλή εξέλιξη και βελτίωση του εξοπλισμού, καθώς το T-90 ήταν μια βελτίωση του T-72. Πρόκειται για ένα άλμα γενεών στα θωρακισμένα οπλικά συστήματα, που προκύπτει από πολυάριθμα σχόλια από τις ρωσικές δυνάμεις τα τελευταία 50 χρόνια, στο Αφγανιστάν, την Τσετσενία, τη Γεωργία, την Ουκρανία και τη Συρία. Υπό αυτή την έννοια, το T-14 θα ήταν το θωρακισμένο αντίστοιχο του F-22 και, όπως αυτό, δεν θα έχει, για πολλά χρόνια, κανένα επιχειρησιακό αντίστοιχο.
Για πολλά χρόνια μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, η ρωσική έρευνα στον αμυντικό εξοπλισμό παραμελήθηκε ή ακόμη και περιφρονήθηκε από τη Δύση. Τα τελευταία χρόνια, ωστόσο, οι ρωσικοί στρατοί έχουν επιδείξει μια αξιοσημείωτη ικανότητα να εξελίσσονται και να ενσωματώνουν νέο εξοπλισμό που θα έχει εκπλήξει τους δυτικούς στρατιωτικούς και βιομήχανους.
Είναι ενδιαφέρον, για παράδειγμα, να μελετήσουμε την εξέλιξη της ρωσικής αεροπορίας στη Συρία και να δημοσιεύσουμε βίντεο από χτυπήματα, από την αρχική ανάπτυξη έως σήμερα. Σε δύο χρόνια, οι ρωσικές δυνάμεις θα έχουν μετακινηθεί από την πλειοψηφία του εξοπλισμού από τη σοβιετική κληρονομιά (Su-24, Su-25, S-300) στον εξοπλισμό νέας γενιάς (Su-30-34-35, S-400, Pantsir.. ). Ενώ τα πρώτα βίντεο χτυπημάτων στη Συρία έδειχναν τη χρήση μη καθοδηγούμενων πυρομαχικών λείας οπής, σήμερα χρησιμοποιούνται πιο οριακά και τα όπλα ακριβείας, που καθοδηγούνται από drones ή χειριστές, έχουν γίνει κυρίαρχα στο πεδίο της μάχης.
Αυτό το παράδειγμα, μεταξύ άλλων, απεικονίζει τα νέα παραδείγματα που διέπουν την ανάπτυξη των προγραμμάτων της Ρωσικής Άμυνας. Το ρωσικό Γενικό Επιτελείο, υπό τη διοίκηση του στρατηγού Gerasimov, έχει δημιουργήσει μικρές αλυσίδες μεταξύ του στρατού και των βιομηχάνων, έτσι ώστε να επωφελείται γρήγορα από την ανατροφοδότηση από το πεδίο. Έτσι μπορέσαμε να δούμε πρωτότυπα, να δούμε διαδηλωτές, να αναπτύσσονται σε ζώνες μάχης για να αξιολογήσουν ορισμένες επιδόσεις ή περιορισμούς. Αυτό συνέβη όταν 2+2 Pak-50 αναπτύχθηκαν για λίγες ημέρες στη ρωσική βάση Hmeimin στη Συρία ή όταν χρησιμοποιήθηκαν BMPD-2 Terminators το 2017, επίσης στη Συρία, αν και αυτό το τεθωρακισμένο όχημα δεν θα τεθεί σε λειτουργία στη Ρωσικές δυνάμεις μέχρι το τέλος του τρέχοντος έτους.
Εκτός από αυτή την πτυχή, η ίδια η λογική του σχεδιασμού του ρωσικού αμυντικού εξοπλισμού έχει εξελιχθεί σημαντικά από τον Ψυχρό Πόλεμο. Αν, εκείνη την εποχή, ο στόχος των Σοβιετικών μηχανικών και σχεδιαστών ήταν να εμμείνουν στις δυτικές τεχνολογικές εξελίξεις, ήταν, εδώ και αρκετά χρόνια, να εξουδετερώσουν και να νικήσουν τις δυτικές δυνάμεις (και όχι τον εξοπλισμό τους). Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η ανάπτυξη της ρωσικής αεροπορίας δεν ακολουθεί την ίδια λογική με αυτή της Δύσης, καθώς η εξουδετέρωση της εχθρικής αεροπορίας ανατίθεται στη συνδυασμένη δράση πυραύλων εδάφους-αέρος και αναχαιτιστών. Έτσι, το Su-57 δεν έχει σχεδιαστεί για να αντιμετωπίσει τα F-22 ή F-35, αλλά για να χτυπήσει αεροσκάφη εναέριου ανεφοδιασμού, AWAC και εχθρικά αντιαεροπορικά, αντιπυραυλικά και ραντάρ. Η εμπλοκή των αμερικανικών αεροσκαφών stealth πραγματοποιείται από τα ραντάρ χαμηλής συχνότητας που είναι ενσωματωμένα στις μπαταρίες S-400 και S-500.
Στην περίπτωση του T-14, και όπως δείχνει το Αρχείο, το τανκ σχεδιάστηκε για να ανιχνεύει απειλές πριν εντοπιστεί, να τις εμπλέκει πριν εμπλοκή και να τις καταστρέφει όταν δεν μπορούν. Αυτή η δεξαμενή επομένως δεν λειτουργεί πλέον ως απλή δεξαμενή, αλλά σαν πολλαπλασιαστής δύναμης. Αυτή η λογική, κοντά στο δόγμα που γέννησε το πρόγραμμα SCORPION του Γαλλικού Στρατού, θα καταστήσει δυνατή τη χρήση του T-14 σε ένα περιβάλλον που αποτελείται από άλλα τεθωρακισμένα οχήματα όπως το T-90BM ή το T72B3M, μαχητικά. αρμάτων μάχης Terminator και οχημάτων μάχης πεζικού, με όλο αυτό τον εξοπλισμό να είναι διαθέσιμος σε μεγάλες ποσότητες και με χαμηλό κόστος στις ρωσικές δυνάμεις. Στην πραγματικότητα, ακόμα κι αν δεν θα είναι γρήγορα διαθέσιμο σε μεγάλες ποσότητες, το T-14 θα μπορούσε να προσφέρει σημαντική αύξηση ισχύος στις ρωσικές χερσαίες δυνάμεις τα επόμενα χρόνια.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο Mark Espers, υπουργός Εξωτερικών για τον στρατό των ΗΠΑ, το δήλωσε πρόσφατα Οι αμερικανικές στρατιωτικές δυνάμεις θα είναι σε θέση να ξεπεράσουν τις ρωσικές και κινεζικές δυνάμεις το 2028, που σημαίνει ότι θα ήταν δύσκολο να το κάνουν πριν από τότε.
