Οι Ρώσοι κατασκευαστές έχουν συνηθίσει σε ελαφρώς αισιόδοξες ανακοινώσεις, όπως τα 2400 T-14 σε υπηρεσία για το 2020, τα 17 αντιτορπιλικά Lider το 2025, κ.λπ. κρατούσε το βραβείο για χρόνια. Οι ρωσικές ναυτικές βιομηχανίες, στην πραγματικότητα, αγωνίζονται να παράγουν μονάδες άνω των 90.000 τόνων σήμερα. Πώς μπορούμε να φανταστούμε ότι θα μπορούσαν να δημιουργήσουν ένα τέρας στο μέγεθος των γιγάντων αμερικανικών αεροπλανοφόρων;
Ωστόσο, η Ρωσία γνωρίζει ότι το αεροπλανοφόρο εξακολουθεί να αντιπροσωπεύει, σήμερα, μια βασική μονάδα για να διατηρήσει την κατάταξή του ως παγκόσμια δύναμη. Και οι ρωσικές στρατιωτικές αρχές ανακοίνωσαν επίσης, πριν από λίγες ημέρες, ότι το ρωσικό Πολεμικό Ναυτικό χρειαζόταν 4 αεροπλανοφόρα, 2 ανά ωκεάνια ακτογραμμή, για να καλύψει τις επιχειρησιακές ανάγκες της χώρας.
Σε αυτό το πλαίσιο η παρουσίαση του α μοντέλο ελαφρού αεροπλανοφόρου 40.000 τόνων από τα γραφεία σχεδιασμού KGNCβγάζει νόημα. Ένα τέτοιο κτίριο θα ήταν, στην πραγματικότητα, πολύ πιο προσιτό τόσο στις βιομηχανικές δυνατότητες της χώρας όσο και στις επιχειρησιακές ανάγκες του ρωσικού ναυτικού. Πράγματι, πρέπει να θυμόμαστε ότι το δόγμα του ρωσικού ναυτικού δεν προβλέπει τη χρήση του αεροπλανοφόρου για παρατεταμένη προβολή δύναμης στην ξηρά, όπως συμβαίνει με τα δυτικά και τα κινεζικά δόγματα. Αντίθετα, το αεροπλανοφόρο και η ενσωματωμένη αεροπορική ομάδα του έχουν πρώτα και κύρια αντιαεροπορικές και αντιπλοϊκές αποστολές, συμπεριλαμβανομένου του ASW. Αυτός είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους τα αεροσκάφη με βάση το αεροπλάνο είναι πολύ ικανοποιημένα με ένα εφαλτήριο, απογειώνοντας τις περισσότερες φορές με μέτριο φορτίο.
Αυτή η ανακοίνωση είναι σύμφωνη με τις πρόσφατες δηλώσεις του αναπληρωτή πρωθυπουργού Γιούρι Μπορίσοφ, ο οποίος επιβεβαίωσε ότι η Ρωσία ασχολήθηκε με την ανάπτυξη ενός νέου αεροσκάφους μικρής ή κάθετης απογείωσης. Αυτή η επιβεβαίωση έρχεται ένα χρόνο αφότου ο ίδιος ο Μπορίσοφ, τότε αναπληρωτής υπουργός Άμυνας, ανακοίνωσε ότι οι ρωσικές αρχές μελετούσαν με τα γραφεία σχεδιασμού Yakovlev τη δυνατότητα δημιουργίας μιας τέτοιας συσκευής. Ο Yakovlev είχε αναπτύξει, στις αρχές της δεκαετίας του 2000, ένα πρωτότυπο ενός αεροσκάφους σύντομης και κάθετης απογείωσης με ρυθμιζόμενο ακροφύσιο, το Yak-141, μια αρχή που ήταν τότε αυτή του F35B. Το έργο εγκαταλείφθηκε λόγω έλλειψης χρηματοδότησης όταν η Ρωσία μόλις έβγαινε από τη σοβαρότερη οικονομική κρίση στην πρόσφατη ιστορία της.
Θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι ένα τέτοιο ζευγάρι ελαφρών αεροπλανοφόρων και σύγχρονων αεροσκαφών ADAC/V θα μπορούσε να ενδιαφέρει πολλούς πελάτες στη διεθνή αγορά, από την Ινδία έως τη Βραζιλία, την Αίγυπτο και, γιατί όχι, το Ιράν.
Είναι λυπηρό, υπό αυτή την έννοια, το γεγονός ότι η γαλλική τεχνογνωσία που απέκτησε γύρω από το έργο Charles de Gaulle, έναν πυρηνικό καταπέλτη και ένα αεροπλανοφόρο σύλληψης βάρους μόλις 45 τόνων, δεν εκτιμήθηκε περισσότερο στη διεθνή αγορά.
