Με την ευκαιρία της ακρόασής του από την Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων και Ασφάλειας της Γερουσίας σχετικά με την εξέταση του προϋπολογισμού του 2019, ο Αρχηγός του Επιτελείου Ναυτικού, Ναύαρχος Christophe Prazuck, επιβεβαίωσε ότι σκόπευε ενοικίαση ελικοπτέρων για αντικατάσταση των Alouettes III, Dauphins, Panther και Λυγξ, εν αναμονή της έναρξης παραδόσεων H160 από το πρόγραμμα HIL, που αναβλήθηκαν για το 2018 με το LPM 2019-2025.
Σύμφωνα με τον ίδιο, το κόστος συντήρησης πολλών από τα ελικόπτερα του, μερικά από τα οποία ξεπερνούν τα 40 χρόνια υπηρεσίας, ξεπερνούν πλέον τις 10.000 ευρώ ανά ώρα πτήσης, καθιστώντας δυνατή την αντικατάστασή τους με πιο πρόσφατες συσκευές κατάλληλες για την αποστολή, χωρίς πρόσθετο κόστος για την προϋπολογισμός λειτουργίας του Γαλλικού Ναυτικού. Για να γίνει αυτό, το Πολεμικό Ναυτικό θα εξετάσει το ενδεχόμενο ενοικίασης ελικοπτέρων Dauphins με βάση το μοντέλο της σύμβασης που συνήφθη για το αεροσκάφος της σχολής ναυτικού μετασχηματισμού Lanvéoc για πιλότους ελικοπτέρων, το οποίο αντικατέστησε επωφελώς τα Alouette III με Dauphins που μισθώθηκαν σε εταιρεία. Επιπλέον, η CEMA άνοιξε την πόρτα για τα H160 να μισθωθούν με αυτόν τον τρόπο.
Η ενοικίαση αμυντικού εξοπλισμού δεν είναι νέο θέμα για τους στρατούς και το αμυντικό οικοσύστημα. Ήδη, στα τέλη της δεκαετίας του 90, τέθηκε το ερώτημα σχετικά με τη χρηματοδότηση του προγράμματος FREMM. Αυτός ήταν επίσης ένας από τους κύριους τομείς εργασίας για τον Jean-Pierre Le Drian όταν ήταν υπουργός Άμυνας, με μελέτες που αφορούσαν εταιρείες έργων.
Ωστόσο, εάν η λύση φαινόταν ελκυστική στα χαρτιά, έγινε γρήγορα φανερό ότι ήταν δύσκολο να εφαρμοστεί, πέρα από πολύ περιορισμένα πλαίσια, όπως οι Συμπράξεις Δημόσιου Ιδιωτικού Τομέα που χρησιμοποιούνται για τις σχολές πτήσεων των Dax, Lanvéoc ή Avord, ή η ενοικίαση περιορισμένης χρονικής διάρκειας, όπως αναφέρει η CEMA.
Πράγματι, πολλοί περιορισμοί εμποδίζουν ριζικά αυτήν την επιλογή. Πρώτον, το ζήτημα του κόστους, δεδομένου ότι η ενοικίαση είναι πάνω από όλα ένα αμειβόμενο χρηματοοικονομικό προϊόν, συνεπάγεται αναγκαστικά ένα πρόσθετο κόστος στην αξία των συσκευών σε σύγκριση με μια άμεση απόκτηση. Από την άλλη πλευρά, οι κανόνες που επιβλήθηκαν από την Ευρωπαϊκή Ένωση και τη Eurostat για να μη θεωρηθεί αυτή η μίσθωση ως πίστωση και επομένως να ενσωματωθεί στο δημόσιο χρέος είναι αυστηροί, με αδυναμία αύξησης της χρηματοδότησης σε ποσοστό άνω του 75%. την αξία του εξοπλισμού, την αδυναμία εργασίας με μηδενική υπολειμματική αξία, καθώς και αυστηρό πλαίσιο ως προς τη διάρκεια.
Ωστόσο, τα σημαντικότερα προβλήματα προκύπτουν από την άποψη της ειδικής επιχειρησιακής χρήσης τους στους στρατούς. Έτσι, η ασφάλιση που απαιτείται για την κάλυψη των κινδύνων φθοράς αυξάνει σημαντικά την τιμή κόστους της λύσης. Επιπλέον, οι στρατοί πρέπει να σέβονται ένα πλαίσιο για τη χρήση και συνεπώς τη φθορά του εξοπλισμού, το οποίο είναι δύσκολο να συμβιβαστεί με τις επιχειρησιακές ανάγκες. Τέλος, θέτοντας την ιδιοκτησία και τη χρηματοδότηση του αμυντικού εξοπλισμού στα χέρια ιδιωτικών εταιρειών, οι στρατοί όπως το υπουργείο εκτίθενται σε κινδύνους όσον αφορά την ελευθερία και την ανεξαρτησία των αποφάσεων, τόσο για τον εξοπλισμό όσο και για τη χρήση τους.
Για αυτούς τους λόγους, η χρήση της ενοικίασης είναι σπάνια και περιορίζεται σε συχνά μη λειτουργικά πλαίσια, όπως σχολεία και αποστολές δημόσιας υπηρεσίας.
Τον Νοέμβριο του 2017 παρουσιάστηκε το έργο Socle Défense, στόχος του οποίου ήταν η κάλυψη των αναγκών σε εξοπλισμό και η αύξηση του αριθμού των ενόπλων δυνάμεων, για την επίτευξη αμυντικής προσπάθειας ύψους 2025 δισεκατομμυρίων ευρώ έως το 75, ή 2,65% της πρόβλεψης ΑΕΠ. Πρότεινε μια προσέγγιση που αποσκοπεί στην ανταπόκριση στους περιορισμούς που εντοπίστηκαν βασιζόμενος σε μηχανισμό ενοικίασης εξοπλισμού. Αντί να πολλαπλασιάσει τους ιδιωτικούς φορείς, η Socle Défense πρότεινε τη σύσταση μιας εταιρείας χρηματοδοτικής μίσθωσης μικτής οικονομίας υπό κρατικό έλεγχο, που τροφοδοτείται από τις γαλλικές αποταμιεύσεις μέσω ένα πρόγραμμα αποταμίευσης, ή με την καταλληλότητα για ασφάλιση ζωής. Η ενοικίαση εξοπλισμού ενσωματώθηκε σε έναν 20ετή κύκλο, που ονομάζεται Κύκλος Άμυνας, κατά την οποία όλος ο εν λειτουργία εξοπλισμός έπρεπε να ανανεωθεί με εξοπλισμό νέας γενιάς. Ο παγκόσμιος χαρακτήρας της εταιρείας μικτής οικονομίας κατέστησε δυνατή τη συγκέντρωση του κινδύνου φθοράς. Πράγματι, οι κίνδυνοι απώλειας ενός αεροπλανοφόρου είναι πολύ χαμηλότεροι από αυτούς της απώλειας ενός ελαφρού τεθωρακισμένου οχήματος ή ενός ελικοπτέρου. Τέλος, το έργο βασίστηκε σε ένα σύνολο συμβατικών και δεσμευτικών μέτρων, προκειμένου να βελτιστοποιηθούν οι δημοσιονομικές και κοινωνικές αποδόσεις που συνδέονται με τις επενδύσεις που έγιναν για το Δημόσιο, σε μια διεπιστημονική προσέγγιση, Άμυνα με Θετική Αποτίμηση. Αυτό επιτρέπει στο αμυντικό οικοσύστημα να είναι αυτόνομο σε όλο το δημοσιονομικό του εύρος, συμπεριλαμβανομένων των δαπανών προσωπικού στρατού.
Ένα από τα κύρια συμφέροντα της Αμυντικής Βάσης ήταν να επιτρέψει μια ταχεία έναρξη της ανασυγκρότησης του στρατιωτικού δυναμικού της χώρας, χωρίς άμεσο δημοσιονομικό πρόσθετο κόστος. Με την πάροδο του χρόνου το Δημόσιο θα πρέπει ουσιαστικά να αυξήσει τον προϋπολογισμό των στρατών, αλλά θα έχει εισπράξει προηγουμένωςκοινωνικές παροχέςκαι το δημοσιονομικό κόστος των επενδύσεων που πραγματοποιήθηκαν, υπερβαίνοντας κατά πολύ την αύξηση του κόστους.
Παρά τη διαφημιστική εκστρατεία των μέσων ενημέρωσης γύρω από το έργο, δεν μελετήθηκε από τις αρχές. Αφενός, επικεντρώθηκαν στον σχεδιασμό του LPM 2019-2025, που παρουσιάστηκε και έγινε αντιληπτό ως το άλφα και το ωμέγα των αναγκών των στρατών εκείνη την εποχή, ακόμη και εντός των γενικών επιτελείων. Δεύτερον, ακόμη και αν το μοντέλο πληρούσε τις προϋποθέσεις που επέβαλε η Eurostat, ήταν αδύνατο να εγγυηθεί ότι το μοντέλο θα γινόταν αποδεκτό από τις Βρυξέλλες (αλλά κανείς δεν έθεσε αυτό το ερώτημα).
Ωστόσο, και παρά την έλλειψη ενθουσιασμού από τις αρχές, το έργο δεν εγκαταλείφθηκε. Αντίθετα, έχουν γίνει εργασίες για την εδραίωση των κρίσιμων πτυχών, με αποτέλεσμα την εμβάθυνση του Θετικού Αμυντικού Δόγματος, καθώς και της ευρωπαϊκής πτυχής του μοντέλου, του Ευρωπαϊκή Αμυντική Βάση. Αυτές οι δύο πτυχές οδήγησαν σε μια παρουσίαση στην έκθεση EuroSatory 2018, μέσω ενός συνεδρίου που διοργάνωσε η GICAT.
Με a Το LPM το οποίο φαίνεται πλέον ανεπαρκές για τις εκ νέου αναδυόμενες ανάγκες για δεσμεύσεις υψηλής έντασης, και οι απειλές για την ίδια την εφαρμογή αυτού του LPM που συνδέονται με τη χαμηλή ανάπτυξη και την υψηλή ανεργία στη Γαλλία, και εκ των οποίων τα πρώτα αποτελέσματα έχουν ήδη γίνει αισθητάενώ δεν έχει ακόμη ξεκινήσει, η Αμυντική Βάση μπορεί, για άλλη μια φορά, να εμφανιστεί ως μια προσέγγιση που συνδυάζει πραγματισμό και καινοτομία. Ειδικά δεδομένου ότι οι εργασίες εξυγίανσης κατέστησαν δυνατή τη δημιουργία εναλλακτικών λύσεων χρηματοδότησης σε σχέση με τις εκκλήσεις για εξοικονόμηση πόρων, όπως « Εταιρείες προγράμματος » παρουσιάζεται στο Positive Valorization Defense, επιτρέποντας ένα «πρόγραμμα» και όχι σφαιρική προσέγγιση.
Οι ανάγκες ανανέωσης του στόλου ελικοπτέρων των 3 στρατών θα αντιπροσώπευαν, από αυτή την άποψη, ένα εξαιρετικό « απόδειξη της ιδέας », ή ένα πρόγραμμα πειραματισμού και επίδειξης, ενώ επιλύει μια από τις πιο κρίσιμες πτυχές για τους γαλλικούς στρατούς, σε μια προσέγγιση τύπου «Demonstrator», η οποία έχει την έγκριση τόσο των βιομηχάνων όσο και των αρχών.
