Με αφορμή τα εγκαίνια της Αεροπορικής Έκθεσης του Παρισιού που πραγματοποιούνται, όπως πάντα, στο Le Bourget, ο Γάλλος Πρόεδρος, Ε. Μακρόν, συνοδευόμενος από την Υπουργό Ενόπλων Δυνάμεων, Florence Parly, τον Γερμανό Υπουργό Άμυνας U .von der Ο Leyen και η Ισπανίδα Υπουργός Άμυνας, Margarita Robles, υπέγραψαν τη συμφωνία-πλαίσιο που συνδέει τα 3 έθνη στο πρόγραμμα FCAS και για την έναρξη της πρώτης φάσης ανάπτυξης του διαδηλωτή, του οποίου η πρώτη πτήση αναμένεται το 2026. Ο επίδειξης του προγράμματος πρέπει να αποτελείται, ταυτόχρονα, από ένα μαχητικό νέας γενιάς, που προσδιορίζεται με το ακρωνύμιο NGF για το New Generation Fighter, ένα μαχητικό drone που προσδιορίζεται από το αρκτικόλεξο RC για Remote Carrier και ένα σύστημα ανταλλαγής πληροφοριών και δεδομένων, που ορίζεται από το ακρωνύμιο ACC για Air Combat Cloud.
Ταυτόχρονα, παρουσιάστηκε στο ακροατήριο αξιωματούχων και εκπροσώπων κυβερνήσεων και στρατιωτικών αρχών ένα μοντέλο «scale 1» του NGF. Ο στόχος ήταν, προφανώς, να δοθεί υπόσταση στο έργο, ιδιαίτερα ενόψει της βρετανικής καταιγίδας. Σημειώνουμε, εξάλλου, ότι το μοντέλο έχει πολύ έντονη ουρά σε σχήμα V, σε αντίθεση με το μοντέλο κλίμακας που παρουσίασε η Dassault Aviation πριν από λίγους μήνες.
Αυτή η υπογραφή έρχεται καθώς η Ισπανία, η οποία επέμενε να ενταχθεί στο πρόγραμμα κατά τη φάση καθορισμού των αναγκών της, δήλωσε ότι είναι ανοιχτή στην απόκτηση του αμερικανικού F35, για αντικατάσταση των επιβιβασμένων αεροσκαφών της Harrier, αλλά και για αντικατάσταση ή ενίσχυση των F18 της. Μια δήλωση που, προφανώς, απέχει πολύ από το να ικανοποιήσει τους Γάλλους και τους Γερμανούς, οι οποίοι μονίμως χαρακτηρίζουν το F35 ως εχθρό νούμερο 1 της ευρωπαϊκής βιομηχανίας αεροναυτικής άμυνας. Επιπλέον, η Γερμανία πιθανότατα έπρεπε να ελπίζει ότι η Μαδρίτη θα επέλεγε το Typhoon να αντικαταστήσει τα F18 του, όπως πρόκειται να κάνει το Βερολίνο για να αντικαταστήσει τα Tornado του, παρά τις πιέσεις από την Ουάσιγκτον και το αρχηγείο του ΝΑΤΟ. Ωστόσο, το ισπανικό Πολεμικό Ναυτικό, όπως όλα αυτά που εκμεταλλεύονται τα Harrier σήμερα, έχει ελάχιστη επιλογή, εκτός από το F35B, όσον αφορά ένα αεροσκάφος που μπορεί να λειτουργεί από αεροπλανοφόρο STOBAR με κλώσματα σύλληψης και εφαλτήριο ή αεροπλανοφόρα ευθύγραμμου καταστρώματος όπως τα LHD. Η εγκατάλειψη του F35B θα σήμαινε, για αυτούς, την εγκατάλειψη ενός ναυτικού αεροναυτικού στοιχείου επί του σκάφους.
Ένα πράγμα είναι βέβαιο, ότι το πρόγραμμα FCAS θα συνεχίσει να περάσει από πολλές περιόδους αβεβαιότητας πριν από την παραγωγή του πρώτου επιχειρησιακού μαχητικού αεροσκάφους, που έχει προγραμματιστεί να τεθεί σε υπηρεσία το 2040.
