Μετά την ανακοίνωση της Ουάσιγκτον για την εξουσιοδότηση του πώληση 108 αρμάτων μάχης Abrams M1A2 στην Ταϊβάν, Αναπληρωτής Διευθυντής του Τμήματος Πληροφοριών του Υπουργείου Εξωτερικών της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας, Γκενγκ Σουάνγκ, δήλωσε ότι «η Κίνα θα επιβάλει κυρώσεις σε αμερικανικές εταιρείες που εμπλέκονται σε πωλήσεις όπλων στην Ταϊβάν». Η φύση των σχεδιαζόμενων αντιποίνων δεν έχει διευκρινιστεί, ωστόσο η ανακοίνωση των κυρώσεων κατά αμερικανικών εταιρειών είναι ασυνήθιστη, αλλά φυσικά απηχεί τις πρόσφατες αμερικανικές κυρώσεις κατά της Huawei, μιας κινεζικής εταιρείας.
Στη δήλωσή του, ο Geng Shuang επικαλείται το διεθνές δίκαιο και τα τρία κοινά ανακοινωθέντα μεταξύ Κίνας (ΛΔΚ) και Ηνωμένων Πολιτειών για να δικαιολογήσει την υποτιθέμενη παρανομία αυτών των πωλήσεων όπλων. Ωστόσο, ούτε η Κίνα, ούτε οι Ηνωμένες Πολιτείες, ούτε καν η Ταϊβάν έχουν υπογράψει και επικυρώσει τη Συνθήκη Εμπορίου Όπλων (ATT). Επιπλέον, στα τρία κοινά ανακοινωθέντα, δεν προέκυψαν οριστικά συμπεράσματα για το θέμα των πωλήσεων όπλων στην Ταϊβάν, αν και οι Ηνωμένες Πολιτείες δήλωσαν την πρόθεσή τους να μειώσουν σταδιακά αυτές τις πωλήσεις. Ένα σημείο που θα διευκρινιστεί από μία από τις αρχές των «Έξι Διαβεβαιώσεων» του Τζον Χ. Χόλντριτζ, πρώην Βοηθού Υπουργού Εξωτερικών για Υποθέσεις Ανατολικής Ασίας και Ειρηνικού: «Δεν έχουμε συμφωνήσει να ορίσουμε συγκεκριμένη ημερομηνία για το τέλος των όπλων πωλήσεις στην Ταϊβάν.
Οι αντιδράσεις της Κίνας θα μπορούσαν να καταδείξουν φόβο ότι η ισορροπία δυνάμεων μεταξύ Κίνας και Ταϊβάν τείνει προς την ισορροπία στην περίπτωση κινεζικής επίθεσης, αν και η διαφορά μεταξύ του κινεζικού στρατιωτικού προϋπολογισμού (177,6 δισεκατομμύρια δολάρια το 2019) και του Ταϊβανέζικου (10,7 δισεκατομμύρια δολάρια το 2019) παραμένει σημαντική . Οι σύγχρονες τεχνολογίες κάνουν πιο δύσκολες τις ενέργειες προβολής δύναμης, ειδικά στο πλαίσιο των νέων στρατηγικών άρνησης πρόσβασης που ευνοούν την άμυνα. Έτσι, ένα έθνος όπως η Ταϊβάν, με επαρκή υλική υποστήριξη από τις Ηνωμένες Πολιτείες, μπορεί να ελπίζει ότι θα μπορέσει να κρατήσει μακριά την Κίνα κάνοντας το ανθρώπινο και υλικό «κόστος» της παρέμβασης πολύ υψηλό σε σύγκριση με τα πολιτικά και οικονομικά οφέλη. Ωστόσο, ο πληθυσμός της Ταϊβάν φαίνεται όλο και λιγότερο σίγουρος για τις αποτρεπτικές ικανότητες των δυνάμεών του, με το 65% να πιστεύει ότι οι στρατοί της Ταϊβάν δεν θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν μια επίθεση στρατός του Πεκίνου.
Επιπλέον, η κινεζική στρατιωτική ισχύς δεν θα είναι στο μέγιστο των δυνατοτήτων της το 2050 και το Πεκίνο μπορεί να μπει στον πειρασμό να περιμένει για να αποκτήσει την καλύτερη διαβάθμιση ισχύος. Αλλά αυτό θα έρχεται σε αντίθεση με τις δεσμεύσεις του Xi Jinping, ο οποίος έχει καταστήσει την επανένωση με την Ταϊβάν ως στρατηγικό στόχο προτεραιότητας της πολιτικής του δράσης. Στην πραγματικότητα, το τρέχον δίλημμα βρίσκεται μεταξύ των μέσων που εξακολουθούν να είναι πολύ περιορισμένα για να πραγματοποιήσουν δράση πρώτης γραμμής (η Κίνα διαθέτει μόνο 6 πλοία επίθεσης τύπου 071 σήμερα, αλλά θα έχει 9 LPD τύπου 071 και 9 Επιθετικό ελικόπτερο τύπου 075 το 2030, καθώς και τουλάχιστον 5 PA, συμπεριλαμβανομένων 3 εξοπλισμένων με καταπέλτες, και 12 έως 15 καταδρομικών τύπου 055), η σχετική αδυναμία της Ταϊβάν και των Ηνωμένων Πολιτειών σήμερα σε αυτόν τον τομέα και η επιθυμία «να πραγματοποιήσει το πεπρωμένο της» Κινέζος ηγέτης. Επιπλέον, η εισβολή δεν είναι το μόνο μέσο δράσης του Πεκίνου για την επίτευξη των σκοπών του, όπως ένας ναυτικός και αεροπορικός αποκλεισμός, για παράδειγμα, με το πρόσχημα της αποτροπής της παράδοσης όπλων στο νησί. Σε αυτήν την υπόθεση, το Πεκίνο θα είχε τώρα τα μέσα για να πραγματοποιήσει μια τέτοια ενέργεια, αν και θα ήταν προτιμότερο να περιμένει μέχρι το 2025, για να έχει περισσότερα καταδρομικά Type 055, επιθετικά υποβρύχια Type 039B (μερικές φορές προσδιορίζονται ως Type 041), Type 093 και 095 υποβρύχια, καθώς και πιο σύγχρονα αντιτορπιλικά, φρεγάτες και κορβέτες.
Clément Guery
Ειδικός σε θέματα εξωτερικής πολιτικής και ασφάλειας της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας.
