Σε συνέντευξη που παραχώρησε στο « The New Factory», Πάτρικ Κέιν, ο πρόεδρος του γαλλικού ομίλου ηλεκτρονικών Thales, κρίνει ότι τα γαλλογερμανικά προγράμματα SCAF και το βρετανικό πρόγραμμα Tempest θα ωφεληθούν από μια προσέγγιση, ώστε να αποφευχθεί η αναδημιουργία μιας κατάστασης παρόμοιας με αυτή που οδήγησε στην Rafale και στη Typhoon υπάρχουν 30 χρόνια.
Αυτή η συνέντευξη, η οποία ακούγεται σαν μια έκκληση για λόγους στην προσοχή των Ευρωπαίων ηγετών, ακολουθεί την ανακοίνωση της συνεργασία μεταξύ της Thales και της βρετανικής Aeralis για την ανάπτυξη του συστήματος εκπαίδευσης και προσομοίωσης που συνδέεται με το βρετανικό πρόγραμμα Tempest. Πάνω απ' όλα, ο Thales, του οποίου το DNA τείνει περισσότερο προς τη Μεγάλη Βρετανία παρά προς τη Γερμανία, εμφανίζεται συχνά ως ο μεγάλος Γάλλος χαμένος στο πρόγραμμα SCAF, στον βωμό του βιομηχανικού μοιράσματος προς όφελος του Airbus DS.
Ωστόσο, η έκκληση για εξορθολογισμό των ευρωπαϊκών προγραμμάτων, εάν μπορούσε ενδεχομένως να ευνοήσει την Thales σε ορισμένους τομείς, θα κινδύνευε να δημιουργήσει ακόμη μεγαλύτερο πρόβλημα αποκλεισμού από το SCAF. Πράγματι, όπου το γαλλογερμανικό (και ισπανικό) πρόγραμμα διασφαλίζει τη βιωσιμότητα της τεχνογνωσίας της Dassault aviation και του Safran, ένα πρόγραμμα που ενσωματώνει τη Μεγάλη Βρετανία και τη Σουηδία θα απαιτούσε μια κοινή χρήση που είναι δύσκολο να αποδεχθεί η Dassault στον τομέα του σχεδιασμού αεροσκαφών με Η BAe και η Saab, επίσης πολύ αποδοτικές σε αυτόν τον τομέα, και η Safran στον τομέα των κινητήρων με τη Rolls-Royce, τον επί μακρόν ανταγωνιστή της.
Πράγματι, σε σταθερό πεδίο, η προσέγγιση των ευρωπαϊκών προγραμμάτων θα κινδύνευε, αντίθετα, να αποδυναμώσει τα BITDs κάθε συμμετέχουσας χώρας, απαιτώντας υπερβολική συνεργασία. Καθώς το SCAF/Tempest είναι το μόνο πρόγραμμα που έχει προγραμματιστεί για αρκετές δεκαετίες στην Ευρώπη, θα είναι αδύνατο για αυτές τις εταιρείες να διατηρήσουν την τεχνογνωσία που έχουν αποκτήσει με κόπο, εάν δεν επιλεγεί να ηγηθεί αυτού του τομέα στο πρόγραμμα.
Στην πραγματικότητα, και όπως έχει ήδη αναφερθεί, το ένα και μοναδικό μέσο που θα επέτρεπε την ευρωπαϊκή προσέγγιση γύρω από ένα πρόγραμμα μάχης αεροσκαφών, θα ήταν η μετάβαση σε ένα υψηλότερο επίπεδο ανάπτυξης και σχεδιασμού: Πρόγραμμα προγράμματος. Οι ευρωπαϊκές χώρες θα δεσμευτούν, σε αυτό το μοντέλο, να αναπτύξουν όχι ένα σύστημα μάχης, αλλά πολλά συστήματα που δημιουργούν μια σειρά συστημάτων που να καλύπτουν όλες τις ευρωπαϊκές ανάγκες, με σχεδιασμό πιο προσαρμοσμένο στη γεωστρατηγική πραγματικότητα, αυξάνοντας τις ευκαιρίες εμπορικών δραστηριοτήτων με σεβασμό σε ένα δημοσιονομικό πλαίσιο που δεν υπερβαίνει αυτό του δύο ανταγωνιστικά ευρωπαϊκά προγράμματα.
Πιο απλά, θα ήταν θέμα ανάπτυξης μιας σειράς αεροσκαφών, ενός ελαφρού μονοκινητήρα στο τμήμα Mirage2000/F16/Gripen, ενός ευέλικτου διπλού κινητήρα στη σειρά Rafale/F18/Typhoonκαι μια βαριά συσκευή, δυνητικά υπερηχητικό, στη θέση F22/Su57/J20, σε μια προσέγγιση τεχνολογικής προοδευτικότητας που επιτρέπει μια παράθεση εξελίξεων. Για να είναι αποτελεσματικό, θα ήταν σημαντικό να ενσωματωθούν τα drones και άλλοι απομακρυσμένοι τελεστές σε αυτό το πρόγραμμα προγράμματος, με πιο παγκόσμιες προσεγγίσεις και ειδικά χρονοδιαγράμματα.
Αυτή η προσέγγιση θα επέτρεπε την ανάπτυξη μιας πραγματικής σειράς συσκευών που θα επέτρεπε την απομάκρυνση από το δόγμα της «υπερ-πολύχρηστης» συσκευής και θα δημιουργούσε μια τεχνολογική εναλλαγή συγκρίσιμη με εκείνες που σχεδιάζουν οι τεχνολογικές υπερδυνάμεις, οι Ηνωμένες Πολιτείες. που εργάζεται ήδη αντικαθιστώντας το F22 και το Super Hornet), και η Κίνα, η οποία πολύ σύντομα θα παρουσιάσει το αεροσκάφος 3ης 5ης γενιάς της, που προορίζεται να αντικαταστήσει τα επιθετικά αεροσκάφη JH-7. Πολλαπλασιάζοντας τα προγράμματα σε ένα παγκόσμιο πρόγραμμα, σε ένα παγκόσμιο μακροπρόθεσμο όραμα σε ευρωπαϊκό επίπεδο, θα είναι επίσης δυνατή η προώθηση της ευρωπαϊκής βιομηχανικής ενοποίησης με μια αιτιολογημένη και επωφελής προσέγγιση τόσο για την απασχόληση όσο και για την αποτελεσματικότητα των αμυντικών επενδύσεων.
Εάν η Thales θέλει πράγματι να ενθαρρύνει τους υπεύθυνους λήψης πολιτικών αποφάσεων να έχουν ένα πιο αποτελεσματικό και ευρωπαϊκό όραμα για τα προγράμματα SCAF και Tempest, θα ήταν προτιμότερο να προτείνει ένα καλά τεκμηριωμένο μοντέλο βασισμένο σε αυτήν την προσέγγιση, ειδικά επειδή, όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, η ανάπτυξη μιας σειράς συσκευών και μη επανδρωμένων αεροσκαφών σε ένα ενιαίο ευρωπαϊκό πρόγραμμα δεν θα υπερέβαινε, από την άποψη των δημοσίων οικονομικών, το άθροισμα των φακέλων που αφιερώθηκαν στο SCAF και το Tempest.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η Thales θα ήταν η καλύτερη θέση για να υποστηρίξει και να πραγματοποιήσει ένα τέτοιο έργο!
