Το πρόγραμμα SCAF έκανε έντονη εντύπωση φέτος στην Αεροπορική Έκθεση του Παρισιού, παρουσιάζοντας το μοντέλο του μελλοντικού μαχητικού αεροσκάφους που ανήκει στο σύστημα και παρουσιάζοντας στο κοινό τα «Remote Carriers», ελαφρά drones που επεκτείνουν τα μέσα ανίχνευσης και δράσης του αεροσκάφους. Φαίνεται ότι η ιδέα βρισκόταν στην πραγματικότητα στα σχέδια των βρετανικών γραφείων σχεδιασμού εδώ και αρκετά χρόνια.
Πράγματι, η Βασιλική Πολεμική Αεροπορία μόλις εμπιστεύτηκε την υπηρεσία Εργαστήριο Επιστήμης και Τεχνολογίας Άμυνας η μελέτη και ο σχεδιασμός του πρωτοτύπου του προγράμματος LANCA, για ελαφρύ προσιτό καινοτόμο αεροσκάφος μάχης, το οποίο δεν είναι τίποτα άλλο από ένα τηλεχειριστήριο που προορίζεται να εξοπλίσει το F35 και Typhoon της Αυτού Μεγαλειότητας της Αεροπορίας.
Το πρωτότυπο, που ονομάζεται «Mosquito», θα πρέπει να συνθέσει τις υπάρχουσες τεχνολογίες, για γρήγορη και φθηνή ενσωμάτωση, σύμφωνα με ένα παράδειγμα που φαίνεται να καθοδηγεί ολόκληρο το πρόγραμμα Tempest. Ως εκ τούτου, μεγάλο μέρος των τεχνολογιών που θα χρησιμοποιηθούν θα προέρχονται από τεχνολογίες που αναπτύχθηκαν από το γαλλο-βρετανικό πρόγραμμα FCAS, που μετονομάστηκε σε FCAS TI for Future Combat Air System Technology Initiative, αποκαλύπτοντας, για άλλη μια φορά, τη βρετανική μεθοδολογία που βασίζεται σε τεχνολογικά τούβλα.
Από αυτή την άποψη, είναι ενδιαφέρον να σημειωθεί ότι η Βασιλική Αεροπορία διατηρεί τους στόχους της να έχει ένα UCAV έως το 2030, σύμφωνα με τους στόχους του προγράμματος FCAS, όπου η Γαλλία φαίνεται, με τη Γερμανία, να είναι ικανοποιημένη με έναν στόχο του 2040 με το SCAF.
Ένα είναι σίγουρο, είτε είναι μόνοι είτε καταφέρνουν να ενωθούν γύρω από το πρότζεκτ Tempest, οι Βρετανοί δεν δείχνουν κανένα σημάδι ανησυχίας στη διαχείριση ή στις διαπραγματεύσεις γύρω από αυτό το πρόγραμμα.
