Σύμφωνα με τον Διευθυντή των Ομοσπονδιακών Υπηρεσιών για τη Ρωσική Στρατιωτική και Τεχνολογική Συνεργασία, Ντμίτρι Σουγκάγιεφ, ο Πρόεδρος Ρ.Τ. Ερντογάν εξέφρασε την επιθυμία να εμβαθύνει τη συνεργασία της Τουρκίας με τη ρωσική αμυντική βιομηχανία, ιδιαίτερα στον αεροναυτικό τομέα. Και πρόσθεσε ότι κατά τις επόμενες συναντήσεις με τον Τούρκο ομόλογό του, η παράδοση των συστημάτων S-400, καθώς και πιθανές παραδόσεις Su-35 και Su-57 στην τουρκική Πολεμική Αεροπορία, και προηγμένη συνεργασία για το τουρκικής σχεδίασης πρόγραμμα μαχητικών 5ης γενιάς, το TFX.
Εάν γνωρίζαμε ήδη ότι η Μόσχα ήταν έτοιμη να επωφεληθεί από τον αποκλεισμό από το πρόγραμμα F35 της Τουρκίας που αποφάσισε η Ουάσιγκτον μετά την απόκτηση και παράδοση των συστημάτων S400, αυτή η υπόθεση παίρνει επίσημη διάσταση με την ανακοίνωση του Ντμίτρι Σουγκάγιεφ, μετά τη συνάντηση μεταξύ των Οι Πρόεδροι της Τουρκίας και της Ρωσίας στο περιθώριο της αεροπορικής εκπομπής MAKS2019, κατά την οποία Ο Βλαντιμίρ Πούτιν παρουσίασε το Su-57 στον ομόλογό του. Αλλά πάνω από όλα είναι ο σύνδεσμος μεταξύ μιας πιθανής απόκτησης ρωσικών αεροσκαφών από την Τουρκία και της εμπλοκής της ρωσικής αμυντικής βιομηχανίας στο πρόγραμμα TFX, που δίνει ουσία σε αυτή την προσέγγιση.
Η Τουρκία βρίσκεται σε μια πολύ μοναδική θέση σήμερα. Η χώρα είχε στην πραγματικότητα σχεδιάσει την απόκτηση περίπου εκατό F35A και πιθανώς μερικές δεκάδες F35B για να οπλίσει το LHD της. Έχει λοιπόν τους πόρους και την ανάγκη να αποκτήσει έναν πολύ σημαντικό αριθμό συσκευών νέας γενιάς. Αυτό το είδος ανάγκης προοριζόταν, μέχρι τώρα, για χώρες όπως η Ινδία, με τις οποίες γνωρίζουμε πόσο δύσκολο είναι να οριστικοποιηθεί μια σταθερή παραγγελία. Επομένως, η Άγκυρα αντιπροσωπεύει μια απροσδόκητη αγορά για το ρωσικό Su-57E, με μια πιθανή αγορά περίπου εκατό παραδειγμάτων. Το Su-57 είναι δυνητικά λιγότερο ακριβό από το F35A, ο αριθμός αυτός θα μπορούσε ακόμη και να αναμένεται να αυξηθεί, δεδομένων των φιλοδοξιών του Τούρκου προέδρου να εδραιωθεί στην περιφερειακή σκηνή.
Και η Μόσχα έχει ήδη αρχίσει να δείχνει τα διαπιστευτήριά της, αφού στη συνέντευξη Τύπου που ακολούθησε τη συνάντηση των δύο προέδρων, ο Βλαντιμίρ Πούτιν δήλωσε ότι εξετάζει την αρχή μιας λωρίδα ασφαλείας στα σύνορα Τουρκίας-Συρίας υπό τον έλεγχο του τουρκικού στρατού, ως συμμετέχοντας στη σταθεροποίηση της Συρίας, μια πολύ πιο συμφιλιωτική θέση από αυτή που ήταν μέχρι τώρα. Επιπλέον, δηλώσεις υπέρ της προηγμένης συνεργασίας της ρωσικής βιομηχανίας έναντι του προγράμματος TFX, που καλείται να αντικαταστήσει τα περίπου 250 F16 σε υπηρεσία στην τουρκική αεροπορία από τα μέσα της επόμενης δεκαετίας, είναι πιθανό να προσελκύσουν την υποστήριξη των οθωμανικών αρχών.
Όπως αναφέραμε χθες, η τεχνολογική προσέγγιση της Τουρκίας με τη ρωσική αμυντική βιομηχανία δύσκολα θα είναι δυνατή εάν η Άγκυρα θέλει να διατηρήσει τη θέση της στο ΝΑΤΟ, χωρίς ούτε η Μόσχα ούτε η Ουάσιγκτον να μπορούν να αποδεχθούν μια τέτοια θέση. Εάν ο Ρ.Τ. Ερντογάν αποφάσιζε να φύγει από το ΝΑΤΟ, παρά τις σχετικά μετρημένες θέσεις της αμερικανικής διοίκησης μετά την παράδοση της πρώτης μπαταρίας S400 αυτό το καλοκαίρι, η χώρα θα κινδύνευε να υποστεί αυστηρά οικονομικά μέτρα αντιποίνων κατ' εφαρμογή της νομοθεσίας CAATSA. Από την άλλη πλευρά, παραμένοντας στο ΝΑΤΟ, η Μόσχα πιθανότατα δεν θα συμφωνήσει να παραδώσει το πιο σύγχρονο μαχητικό της, γνωρίζοντας ότι πιθανότατα θα μελετηθεί λεπτομερώς από τις δυνάμεις του ΝΑΤΟ για να προσδιοριστούν τα ελαττώματα και οι αδυναμίες του. Όμως, σε αυτή την περίπτωση, η Άγκυρα δεν θα είχε εναλλακτική λύση στο F35A εκτός από ευρωπαϊκά αεροσκάφη όπως το Rafale ή Typhoon, ενώ η χώρα ευνοεί συσκευές 5ης γενιάς.
Δεν μπορεί να αποκλειστεί, ωστόσο, ότι αυτές οι διαπραγματεύσεις έχουν σκοπό μόνο να ασκήσουν πίεση στις αρχές των ΗΠΑ για να τις ενθαρρύνουν να αναθεωρήσουν τις θέσεις τους σχετικά με την παράδοση F35 στις τουρκικές δυνάμεις. Πράγματι, όπως προαναφέρθηκε, οι σχέσεις μεταξύ Ουάσιγκτον και Άγκυρας δεν είναι γνωστές τον κατακλυσμό που υποσχέθηκε ο πρόεδρος Τραμπ και το αμερικανικό Κογκρέσο εάν η Τουρκία δεχόταν την παράδοση μπαταριών S400. Αντίθετα, κάθε χώρα έχει επιδείξει μεγάλο αυτοέλεγχο, έχοντας μάλιστα ξεκινήσει συζητήσεις για την οργάνωση της δημιουργίας ζώνης ασφαλείας στα τουρκοσυριακά σύνορα, σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Τούρκου προέδρου, χωρίς μονομερή τουρκική στρατιωτική επιχείρηση. θα απειλούσε τις αμερικανικές και ευρωπαϊκές δυνάμεις που είναι παρόντες μαζί με τους Κούρδους συμμάχους τους Πεσμεργκά.
Είναι πιθανό, λοιπόν, οι επόμενοι μήνες να φέρουν νέες εξελίξεις και διευκρινίσεις για τους πραγματικούς στόχους της Τουρκίας και του προέδρου της. Δεν μπορεί να αμφισβητηθεί, ωστόσο, ότι η χώρα έχει πάρει, μέσα σε λίγα χρόνια, μια καθοριστική θέση στην παγκόσμια γεωπολιτική.
