Τις τελευταίες εβδομάδες, τουλάχιστον 4 σημαντικές ανακοινώσεις έχουν γίνει σχετικά με την ανάπτυξη ένοπλων drones μάχης εδάφους στο δυτικό στρατόπεδο. Ενώ τα συστήματα καθοδήγησης και η ενσωματωμένη τεχνητή νοημοσύνη επιτρέπουν στα UGV[efn_note]Μη επανδρωμένα οχήματα εδάφους[/efn_note] να κινούνται αποτελεσματικά σε έδαφος, η πρόοδος στην ενεργειακή απόδοση και την απόδοση των μπαταριών κατέστησε δυνατή την αυτονομία και τη μεταφορική ικανότητα. Αυτά τα drones όχι μόνο καθιστούν δυνατή τη μεταφορά φορτίων για να συνοδεύσουν τις δυνάμεις που έχουν αποβιβαστεί, αλλά μπορούν να εφαρμόσουν τα δικά τους οπλικά συστήματα, που κυμαίνονται από αυτόματα πολυβόλα έως αντιαρματικά βλήματα. Συχνά επισκιαζόμενα από εναέρια και ναυτικά drones, τα χερσαία drones θα μπορούσαν κάλλιστα να έχουν, τα επόμενα χρόνια, έναν ρόλο εξίσου καθοριστικό με το δεύτερο.
Το ευρωπαϊκό πρόγραμμα MUGS
Χρηματοδοτείται από τα ευρωπαϊκά ταμεία Άμυνας, το πρόγραμμα MUGS, για το Modular Unmanned Ground System, συγκεντρώνει τη Γερμανία, το Βέλγιο, την Ισπανία, τη Γαλλία, τη Φινλανδία και τη Λετονία, γύρω από το drone THEMIS for Tracked Hybrid Modular Infantry System που αναπτύχθηκε από τη Λετονική Milrem Robotics. Το Πρόγραμμα στοχεύει στην επέκταση των δυνατοτήτων του drone, στους τομείς της μεταφοράς φορτίου, αλλά και στην εφαρμογή αισθητήρων, ή ελαφρύτερων drones, όπως αερομεταφερόμενα drones αναγνώρισης.
Ακόμα κι αν το Θέμις έχει ήδη υποβληθεί σε ένοπλες δοκιμές, ιδίως με αυτόματο πυργίσκο τοποθετημένο με πολυβόλο των 7,62 χλστ. ή αντιαρματικούς πυραύλους MMP, δεν εμφανίζεται επί του παρόντος στην ατζέντα του ευρωπαϊκού προγράμματος η ρητή ανάπτυξη οπλισμένο drone. Αλλά η ευελιξία που στοχεύει το πρόγραμμα, χωρίς αμφιβολία, θα καλύψει αυτού του είδους τις αποστολές και τις δυνατότητες, ειδικά εφόσον οι ανταγωνιστές και οι αντίπαλοι δεν το στερούνται από τον εαυτό τους.
Το πρόγραμμα Rheinmetall – WB Group
Στο περιθώριο της έκθεσης του DSEI που πραγματοποιείται κοντά στο Λονδίνο, ο γερμανικός όμιλος Rheinmetall και ο πολωνικός όμιλος WB Group παρουσίασε ένα μοντέλο επίγειας drone 8×8 που χρησιμοποιεί έως και 6 WARMATE micro εναέρια drones μάχης, που προορίζονται για επιθέσεις αυτοκτονίας. Το Warmate, από τον πολωνικό Όμιλο WB, μεταφέρει ένα στρατιωτικό φορτίο κατακερματισμού, διαμορφωμένο φορτίο ή ελαφρύ θερμοβαρικό φορτίο σε σχεδόν 40 km, με ταχύτητα 80 km/h. Έχει διάρκεια μπαταρίας 50 λεπτών για να βρει τον στόχο του και να τον στοχεύσει.
Το γερμανο-πολωνικό πρόγραμμα, που αναπτύχθηκε ανεξάρτητα από τους κατασκευαστές, ανταποκρίνεται στις ανάγκες πυρός των ευρωπαϊκών δυνάμεων, σε ένα περιβάλλον όπου η αεροπορική ισχύς μπορεί να εξουδετερωθεί με την αντίπαλη αντιαεροπορική άμυνα. Το Warmate, με τις πολύ μικρές του διαστάσεις και την αδύναμη θερμική του εικόνα, είναι σίγουρα δύσκολο να αναχαιτιστεί για τα σημερινά αντιαεροπορικά συστήματα, σχεδιασμένα να ανιχνεύουν και να καταστρέφουν πολεμικά αεροπλάνα, ελικόπτερα και πυραύλους κρουζ. Το drone βρίσκεται ήδη σε υπηρεσία με τον πολωνικό στρατό, ο οποίος έχει παραγγείλει 1000 μονάδες, καθώς και με τις δυνάμεις της Ουκρανίας και των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων. Η σύνδεση με το μη επανδρωμένο αεροσκάφος παντός εδάφους 8×8 της Rheinmetall επιτρέπει σε αποβιβασμένες μονάδες πεζικού να αναπτύξουν σημαντικό αριθμό drones αυτοκτονίας, ακόμη και σε δυσπρόσιτα περιβάλλοντα.
Ο διαδηλωτής Raytheon – Kongsberg
Στην πειραματική φάση στο πειραματικό κέντρο του αμερικανικού στρατού στο Redstone της Αλαμπάμα, αυτό το πρόγραμμα βασίζεται Κοινοπραξία μεταξύ της αμερικανικής Raytheon που παράγει τον αντιαρματικό πύραυλο Javelin και της νορβηγικής Kongsberg που παράγει το μαχητικό drone PROTECTOR που βασίζεται στον TITAN από την QiteniQ και τη Milrem Robotics. Το σύστημα έχει ήδη αποδείξει την ικανότητά του να χρησιμοποιεί τον αντιαρματικό πύραυλο Javelin καθώς και το πολυβόλο των 12,7 mm που εξοπλίζει τον πυργίσκο. Ο στόχος αυτού του προγράμματος είναι να παρέχει ένα μαχητικό drone ικανό να αναπτυχθεί σε περιοχές κινδύνου, στη θέση στρατιωτών, έτσι ώστε να παρέχει τακτικό πλεονέκτημα και αυξημένη ασφάλεια στις μονάδες επαφής.
Εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν κάποιο προβάδισμα όσον αφορά τα βαρέα χερσαία drones, ιδιαίτερα στον τομέα των τεθωρακισμένων οχημάτων μάχης, τα ελαφρά drones μάχης ξηράς δεν έχουν αποτελέσει αντικείμενο προηγμένων προγραμμάτων. Αυτή η Κοινοπραξία σκοπεύει ασφαλώς να παρουσιάσει τα επιχειρησιακά συμφέροντα στον αμερικανικό στρατό, ώστε να μπορέσει να χρηματοδοτήσει την ανάπτυξη πιο προηγμένων συστημάτων.
Ο επίδειξης MBDA – Milrem Robotics
Το τελευταίο δυτικό σύστημα σε αυτήν την επισκόπηση, το επίδειξης που παρουσιάστηκε από τον ευρωπαϊκό κατασκευαστή πυραύλων MBDA να εφαρμόσει τον ελαφρύ πύραυλο Brimstone από ένα Themis UGV της Milrem Robotics, πανταχού παρόν σε αυτά τα προγράμματα. Η MBDA είχε ήδη κάνει το ίδιο με τον γαλλικό αντιαρματικό πύραυλο μεσαίου βεληνεκούς MMP. Εάν το MMP προσφέρει βελτιωμένες δυνατότητες εμπλοκής σε ακτίνα 5 km έναντι βαριάς θωράκισης, το Brimstone έχει αυξημένη εμβέλεια έως και 25 km και καθοδήγηση από ραντάρ λέιζερ ή χιλιοστών. Με μάζα σχεδόν 50 κιλών, ο βρετανικός πύραυλος δεν μπορεί να αναπτυχθεί από αποβιβασμένες δυνάμεις πεζικού και η χρήση του drone, στην πραγματικότητα, είναι απολύτως δικαιολογημένη, για να παρέχει ένα τακτικό πλεονέκτημα και μια ώθηση στη δύναμη. δυνάμεις. Θυμηθείτε ότι το Brimstone αναπτύχθηκε αρχικά για να εξοπλίσει μαχητικά αεροσκάφη και ελικόπτερα. Εξοπλίζει τα ελικόπτερα του Αεροπορικού Σώματος του Βρετανικού Στρατού, των σαουδαραβικών δυνάμεων και επιλέχθηκε από τη Γερμανία και το Κατάρ.
Τα ρωσικά ρομπότ Uran-6 και Uran-9
Ας κλείσουμε αυτή την παρουσίαση με τα δύο μόνο επιχειρησιακά συστήματα σήμερα, τα ρωσικά drones μάχης Uran-6 και Uran-9. Ζυγίζει περισσότερο από 5 τόνους, το Uran-6 είναι ένα ρομπότ εκκαθάρισης ναρκών με αυτονομία 16 ωρών, ικανή να εξουδετερώσει νάρκες ή IED έως 60 κιλά TNT. Ελεγχόμενο από έναν μόνο χειριστή, μπορεί να μετακινηθεί έως και 1500 μέτρα από το σταθμό ελέγχου. Δίνεται να έχει ικανότητα εκκαθάρισης ναρκοπεδίων ισοδύναμη με αυτή των 20 μηχανικών σκαπανέων. Το ρομπότ δοκιμάστηκε σε περιβάλλον μάχης στη Συρία και λέγεται ότι ικανοποίησε τις ρωσικές δυνάμεις.
Το Uran-9 είναι ένα βαριά θωρακισμένο και βαριά οπλισμένο ρομπότ μάχης που χρησιμοποιείται από τις ρωσικές δυνάμεις για εμπλοκές σε περιοχές υψηλού κινδύνου. Χρησιμοποιεί ένα πυροβόλο των 30 χιλιοστών, 4 αντιαρματικά βλήματα μεγάλης εμβέλειας Ataka και 12 θερμοβαρικούς πυραύλους Shmel-M, καθώς και ένα πολυβόλο των 7,62 χιλιοστών. Το Uran-9 τέθηκε σε υπηρεσία στις αρχές του 2019 με τις ρωσικές δυνάμεις, παρά τα καταστροφικά αποτελέσματα που καταγράφηκαν κατά τη διάρκεια δοκιμών στη συριακή ζώνη μάχης. Φαίνεται ότι έκτοτε, οι δυσλειτουργίες που παρατηρήθηκαν έχουν διορθωθεί, καθώς το ρομπότ έχει συμμετάσχει από τότε σε πολλές ασκήσεις, συμπεριλαμβανομένης της άσκησης Vostok 2018.
Τα ρωσικά ρομπότ μάχης Uran διαφέρουν από τα δυτικά αντίστοιχά τους ως προς τη μάζα τους, αλλά και από την ουσιαστική παρουσία ενός χειριστή κοντά στο ρομπότ που είναι αφιερωμένο σε αυτό το έργο. Επί του παρόντος, αυτά τα συστήματα δεν έχουν καμία αυτονομία. Αυτά είναι συστήματα απομακρυσμένης εμπλοκής.
Συμπέρασμα
Εάν προς το παρόν, μόνο η Ρωσία διαθέτει επιχειρησιακά ρομπότ μάχης, φαίνεται ότι πολλοί στρατοί και βιομήχανοι εργάζονται πάνω σε αυτήν την πολλά υποσχόμενη ιδέα. Ορισμένα προγράμματα φαίνεται να ξεχωρίζουν, όπως το ευρωπαϊκό MUGS με την ευελιξία του, που προορίζεται να γίνει, σύμφωνα με τα λόγια του διευθυντή προγράμματος, «Το F16 τα επίγεια drones» ή το πρόγραμμα Rheinmetall, το οποίο προσφέρει ένα πολύ ολοκληρωμένο τακτικό όραμα. Γεγονός παραμένει ότι μεταξύ των εκφράσεων ανάγκης ή των δηλώσεων των ομάδων ανάπτυξης και των επιχειρησιακών συστημάτων ικανών να υποστηρίξουν αποτελεσματικά τις δυνάμεις σε ζώνες μάχης, υπάρχει συχνά ένα πολύ σημαντικό χάσμα. Οι Ρώσοι πειραματίζονται με αυτό στη Συρία με Uran-9.
Επειδή δεν αρκεί να τοποθετήσετε έναν πυργίσκο ντυμένο με αισθητήρες και όπλα για να φτιάξετε ένα drone μάχης ξηράς, το οποίο βασίζεται πάνω απ 'όλα σε ένα σύστημα που συνθέτει την απαραίτητη αυτονομία σε μια ζώνη μάχης και τις ανάγκες για αλληλεπιδράσεις και έλεγχο αυτών των drones από τις εμπλεκόμενες δυνάμεις. Ένα μάθημα που φαίνεται να είναι η κατευθυντήρια αρχή του ευρωπαϊκού προγράμματος MUGS, το οποίο, αναμφίβολα, προοιωνίζεται για τη μελλοντική του επιτυχία.
