Η εισαγωγή στην ενεργό υπηρεσία του δεύτερου κινεζικού αεροπλανοφόρου θα ανακοινωθεί τις επόμενες εβδομάδες, αν όχι ημέρες. Ο αριθμός της γάστρας δεν έχει ακόμη βαφτεί και το κτίριο δεν έχει ακόμη ονομαστεί. Παραμένουν αμφιβολίες για το σε ποιο έργο ανήκει (Τύπος 001Α ή Τύπος 002). Η επόμενη τελετή θα πρέπει να είναι η αφορμή για αρκετές επισημοποιήσεις και για τον εορτασμό του πρώτου αεροπλανοφόρου σχεδόν εξ ολοκλήρου εθνικής σχεδίασης και κατασκευής. Η μονιμότητα της κινεζικής ναυτικής αεροπορίας, που αποδεικνύεται από την ταυτόχρονη παρουσία στη θάλασσα δύο αεροπλανοφόρων στις 28 Φεβρουαρίου 2019, θα συνεχιστεί σύντομα με δύο πλήρως επιχειρησιακά πλοία.
Το 1989, το πρόγραμμα 891 υποστήριξε την κατασκευή αεροπλανοφόρων με καταπέλτες και κλώνους σύλληψης (Απογείωση υποβοηθούμενη από καταπέλτη, αλλά ο φραγμός συνελήφθη Ανάκαμψη (CATOBAR) αλλά ακυρώθηκε το 1995. Όμως μια σημαντική στρατηγική εξέλιξη έλαβε χώρα τόσο στην κινεζική κυβέρνηση όσο και στο Ναυτικό του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού (MAPL), που οδήγησε στην απόκτηση το 2000 του κύτους από το πρώην σοβιετικό αεροπλανοφόρο Varyag, από το ίδιο έργο με τοΝαύαρχος Kuznetsov (1991). Η Τρίτη Κρίση των Στενών της Ταϊβάν (1995 – 1996) είναι πιθανότατα ο κύριος λόγος για αυτό.
Το παλιό Varyag στη συνέχεια ολοκληρώθηκε στο 68%, τοποθετήθηκε ξανά το 2005 στην Κίνα. Το αεροπλανοφόρο Λιαονίνγκ (Τύπος 001) έγινε δεκτός στην ενεργό υπηρεσία στις 25 Σεπτεμβρίου 2012. Και επτά χρόνια αργότερα, δώστε ή πάρτε μερικές εβδομάδες, το δεύτερο αεροπλανοφόρο θα ενταχθεί στο MAPL. Και οι δύο θα εδρεύουν στη ναυτική βάση Guzhenkou, αρχηγείο του Βόρειου Στόλου. Ένας δεύτερος πλωτήρας αεροπλανοφόρου βρίσκεται αυτή τη στιγμή υπό κατασκευή. Ο ναυτικός αεροπορικός σταθμός είναι επομένως γεωγραφικά κοντά στο Πεκίνο στα δυτικά, στη Νότια Κορέα στα ανατολικά και είναι σχετικά κοντά στην Ταϊβάν στα νότια.
Είναι αξιοσημείωτο ότι η ναυτική βάση Sanya (Hainan) του Νότιου Στόλου περιλαμβάνει μια πλωτή αεροπλανοφόρο και βρίσκεται δίπλα στην αεροπορική βάση Lingshui της οποίας οι εγκαταστάσεις είναι σε πλήρη επέκταση. Μελλοντική λιμενική βάση;
Το πρώτο κινεζικό αεροπλανοφόρο πήρε το όνομά του από την επαρχία Liaoning που φιλοξενεί τα ναυπηγεία στην πόλη Dalian. Σύμφωνα με μια συγκεκριμένη λογική, μεταξύ άλλων, θα μπορούσε να ονομαστεί η δεύτερη κινεζική επίπεδη γέφυρα Shandong, που πήρε το όνομά του από την επαρχία όπου βρίσκεται η ναυτική βάση Guzhenkou.
Αναλυτικά, τα βασικά στάδια της κατασκευής του δεύτερου κινεζικού αεροπλανοφόρου ξεκίνησαν με την κοπή της πρώτης λαμαρίνας στις 28 Αυγούστου 2013 στο ναυπηγείο Dalian. Τα πρώτα μπλοκ του κύτους υποβλήθηκαν σε μηχανική κατεργασία τον Ιανουάριο του 2014. Ο ελλιμενισμός έγινε αργότερα, δηλαδή στις 10 Μαρτίου 2015. Το υπόστεγο του αεροσκάφους έκλεισε γύρω στις 25 Νοεμβρίου 2015. Το θάλαμο πτήσης εγκαταστάθηκε από τις 27 Μαΐου 2016. Το εφαλτήριο (14°) που τελείωσε το θάλαμο πτήσης στην πλώρη ολοκληρώθηκε στα τέλη Μαΐου. Η συγκόλληση των δύο τετραγώνων του νησιού ξεκίνησε στις 24 Σεπτεμβρίου 2016, η εργασία αυτή θα ολοκληρωθεί στα τέλη του 2016.
Είναι αυτό το εφαλτήριο με κλίση 14° και αυτά τα σκέλη σύλληψης που συνδέονται με τα έργα Type 001 και Type 001A/002 με τα αεροπλανοφόρα STOBAR (Short Take-Off But Arrested Recovery) και όχι με τα αεροπλανοφόρα CATOBAR, καθώς δεν διαθέτουν καταπέλτες. Η κύρια διαφορά μεταξύ των δύο τομέων έγκειται στο γεγονός ότι τα αεροσκάφη σταθερής πτέρυγας που απογειώνονται από ένα αεροπλανοφόρο STOBAR μπορούν πολύ δύσκολα να επιτύχουν τις ίδιες επιδόσεις όπως αν είχαν απογειωθεί από την ηπειρωτική χώρα λόγω της ενέργειας που απαιτείται για την παραγωγή για να απογειωθεί από το θάλαμο πτήσης του πολεμικού πλοίου. Τα αεροπλανοφόρα CATOBAR παρέχουν ενέργεια μέσω των καταπέλτων, κάνοντας τη διαφορά σε σύγκριση με την απογείωση από την ξηρά.
Η γάστρα βάφτηκε από τις 9 Απριλίου 2017 για να ολοκληρωθεί δύο εβδομάδες αργότερα. Η πλήρης εκτόξευση δεν πραγματοποιήθηκε στις 23 Απριλίου 2017, την 68η επέτειο του MAPL. Το αμπάρι γέμισε εν μέρει προκειμένου, βεβαίως, να γίνουν οι πρώτες δοκιμές στεγανότητας. Ήταν λοιπόν στις 26 Απριλίου που το κτίριο μπόρεσε να επανενώσει πλήρως το στοιχείο του και να μεταφερθεί από αυτό. Τότε η ολοκλήρωση έχει ολοκληρωθεί μόνο κατά 70% και η υπόλοιπη εργασία συνεχίζεται στην αποβάθρα.
Η κατασκευή του δεύτερου κινεζικού αεροπλανοφόρου θα απαιτήσει 42 μήνες εργασίας μεταξύ της απόρριψης (2013) και της εισαγωγής στην ενεργό υπηρεσία (τέταρτο τρίμηνο του 2019). Ωστόσο, χρειάστηκαν μόνο έξι χρόνια και μερικές εβδομάδες από την κοπή του πρώτου φύλλου (28 Αυγούστου 2013). Αυτό θα συνεπαγόταν τη γνώση της ημερομηνίας της πολιτικής εντολής για την έναρξη του προγράμματος, προκειμένου να είναι σε θέση να εκτιμηθεί η συνολική διάρκειά του. Ωστόσο, είναι δυνατόν να παρατηρήσουμε ότι μεταξύ της ρύθμισης του Λιαονίνγκ και η εισαγωγή του στην ενεργό υπηρεσία (2005 -2012) είχαν περάσει επτά χρόνια. Το δεύτερο αεροπλανοφόρο θα χρειαστεί ένα χρόνο λιγότερο. Οι συγκρίσεις σταματούν εκεί γιατί το κύτος τέθηκε ξανά σε αναμονή το 2005 που θα γίνει το Λιαονίνγκ ήταν ένα εντελώς διαφορετικό έργο, μεταξύ ολοκλήρωσης και ανοικοδόμησης. Αυτό δείχνει ότι η Κίνα ελέγχει το χρονοδιάγραμμα από το σχεδιασμό έως την κατασκευή.
Οι θαλάσσιες δοκιμές διέπονται από το εθνικό στρατιωτικό πρότυπο GJB 6850-2017 «διαδικασίες δοκιμής για πλοία επιφανείας σε πρόσδεση και ναυσιπλοΐα». Ξεκίνησαν στις 13 Μαΐου 2018 και κάλυπταν τουλάχιστον οκτώ κυκλοφορίες:
- πρώτη κυκλοφορία: 13 Μαΐου έως 18 Μαΐου 2018.
- δεύτερη κυκλοφορία: 26 Αυγούστου έως 4 Σεπτεμβρίου 2018.
- τρίτη έξοδος: 28 Οκτωβρίου έως 6 Νοεμβρίου 2018.
- τέταρτη έξοδος: 26 έως 30 Δεκεμβρίου 2018.
- πέμπτη κυκλοφορία: 27 Φεβρουαρίου 2019.
- έκτη κυκλοφορία: 25 Μαΐου 2019.
- Έβδομη κυκλοφορία: 1 έως 23 Αυγούστου 2019.
- όγδοη κυκλοφορία: 15 Οκτωβρίου 2019.
Σε σύγκριση με τις δοκιμές του αεροπλανοφόρου Liaoning (2012), τα θαλάσσια ταξίδια του δεύτερου κινεζικού αεροπλανοφόρου είναι κατά μία ημέρα μικρότερα. Φαίνεται επίσης ότι το πρόγραμμα δοκιμών του έχει μόνο οκτώ εξόδους σε σύγκριση με εννέα για το Λιαονίνγκ. Αυτό τείνει να επιβεβαιώσει τις πολλές εντυπώσεις μιας συστηματικής αναζήτησης για βελτιστοποίηση του κινεζικού ναυτικού αεροπορικού προγράμματος προκειμένου να επιταχυνθεί η αύξηση της ισχύος.
Οι κύριες διαφορές μεταξύ των Λιαονίνγκ (2012) και αυτό το δεύτερο αεροπλανοφόρο (τέταρτο τρίμηνο 2019) υπογραμμίζουν την επιθυμία να βελτιστοποιηθούν τα υπάρχοντα σοβιετικά σχέδια του Έργου 1143.5 (Ναύαρχος Kuznetsov (1991) Λιαονίνγκ (2012). Το νησί του αεροπλανοφόρου είναι σημαντικά μικρότερο, ελευθερώνοντας αρκετό χώρο για επιπλέον χώρο στάθμευσης στο θάλαμο πτήσης. Άλλοι τομείς του θαλάμου πτήσης έχουν επανασχεδιαστεί, σίγουρα με βάση τα σχόλια από το Λιαονίνγκ. Στο ίδιο νησί προστίθεται μια επιπλέον πεζογέφυρα. Η διάταξη των κεραιών έχει εξελιχθεί. Φαίνεται ότι η πρώτη μεγάλη τεχνική διακοπή λειτουργίας του Liaoning (2018-2019) επωφελήθηκε από την πρόοδο που σημειώθηκε κατά την κατασκευή του δεύτερου αεροπλανοφόρου.
Η εποχούμενη αεροπορική ομάδα δεν θα είχε εξελιχθεί και οι αεροναυτικές εγκαταστάσεις θα παρέμεναν επομένως σε μέγεθος για τις ίδιες ανάγκες. Αυτή η επιβιβασμένη αεροπορική ομάδα θα πρέπει να αποτελείται από 24 μαχητικά αεροσκάφη J-15 συν 12 ελικόπτερα.
Ωστόσο, μένει να καθοριστεί εάν αυτό το μείγμα εξαρτάται από τους αρχιτεκτονικούς περιορισμούς του κτιρίου ή εάν πρόκειται για συστημικούς περιορισμούς όσον αφορά τον αριθμό των υφιστάμενων αεροσκαφών και ιδιαίτερα του διαθέσιμου ανθρώπινου δυναμικού. 24 επιβιβασμένα αεροπλάνα J-15 είναι πολύ λίγα για πλοία που φημίζονται ότι εκτοπίζουν 50 έως 000 τόνους με πλήρες φορτίο και τα οποία δεν έχουν πλέον την μπαταρία του πυραύλου που αρχικά περιλαμβανόταν στα σοβιετικά σχέδια για το έργο 60.
Θα μπορούσαμε λοιπόν πολύ σύντομα να γίνουμε μάρτυρες της γέννησης της κινεζικής ναυτικής αεροπορίας: είναι θέμα εβδομάδων ή και ημερών.
