Το Ναυτικό των Ηνωμένων Πολιτειών (USN) καλείται να αποζημιώσει για τους μελλοντικούς αφοπλισμούς των τεσσάρων Υποβρύχιος Κατευθυνόμενος Πυρηνικός Πύραυλος Πλοίου (SSGN) Τάξη του Οχάιο. Το πρόγραμμα SSGN(X) ή πιο συχνά καλείται Υποβρύχιο μεγάλου φορτίου αναπαραγωγής βρίσκεται στη συμβολή πολλών αναγκών, συμπεριλαμβανομένης αυτής της διαιώνισης των επιχειρησιακών δυνατοτήτων που προσφέρουν τα τέσσερα Οχάιο αλλά και της αντικατάστασης του USS Τζίμι Κάρτερ. Αυτό το πρόγραμμα διατηρεί επίσης την προοπτική αύξησης της σειράς υποβρυχίων εκτόξευσης πυρηνικών πυραύλων (SSBN ή Υποβρύχιο Βαλλιστικό Πυρηνικό Πλοίου (SSBN) της τάξης της Κολούμπια, σήμερα ορίζεται σε δώδεκα μονάδες και θα χρησιμεύσει ως « εμπόριο off » (ανταλλαγή) με δύο τρόπους ως μέρος των διαπραγματεύσεων για τον περιορισμό των όπλων που θα διεξαχθούν με τη Μόσχα για μετά το 2026.
Η υπογραφή του δεύτερου Συνθήκη για τη μείωση των στρατηγικών όπλων (START II) στις 3 Ιανουαρίου 1993 υποχρέωσε τα δύο υπογράφοντα μέρη σε σημαντικούς στόχους για τη μείωση των πυρηνικών τους οπλοστάσιων. Το 1994, ακολούθησαν προβληματισμοί στο Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ σχετικά με την εκ νέου μετατροπή μέρους των SSBN κλάσης Οχάιο (18) προς όφελος των συμβατικών αποστολών. Η συνθήκη START II που δεν τίθεται ποτέ σε ισχύ, αντικαθίσταται από την Συνθήκη για τις στρατηγικές επιθετικές μειώσεις (SORT) τέθηκε σε ισχύ την 1η Ιουνίου 2003, το οποίο επιδιώκει και τονίζει τους στόχους του STRAT II.
Το αποτέλεσμα είναι ένα πρόγραμμα γενικής επισκευής των τεσσάρων πρώτων σκαφών της κλάσης Οχάιο προκειμένου να εφαρμοστεί η μείωση των οπλισμών που διαπραγματεύτηκε στο πλαίσιο του START II και στη συνέχεια SORT. Το εν λόγω πρόγραμμα ξεκίνησε το 2002 και περιελάμβανε δαπάνες 718,54 εκατομμυρίων ευρώ (2008) για διάφορα έργα, συμπεριλαμβανομένης της επαναφόρτωσης των πυρηνικών πυρήνων και της λειτουργικής διάρκειας ζωής που επεκτάθηκε στα 42 χρόνια. Κάθε έργο διήρκεσε 36 μήνες ανά σκάφος. Το SSBN-726 Οχάιο τέθηκε σε γενική επισκευή τον Νοέμβριο του 2002 και επιστράφηκε στο Ναυτικό των ΗΠΑ τον Ιανουάριο του 2006, και έτσι έγινε επίσημα το SSGN-726 USS Οχάιο. Το τέταρτο σκάφος έφυγε από το ναυπηγείο τον Μάρτιο του 2008.
- SSGN-726 USS Οχάιο (1981 – 2023;)
- SSGN-727 USS Μίσιγκαν (1982 – 2024;)
- SSGN-728 USS Φλόριντα (1983 – 2025;)
- SSGN-729 USS Γεωργία (1984 - 2026)
Αυτά τα τέσσερα σκάφη δεν χωρούν πλέον στους 24 σωλήνες εκτόξευσης πυραύλων (TLM) θαλάσσιους στρατηγικούς βαλλιστικούς πυραύλους (MSBS ή Βαλλιστικός πύραυλος εκτοξευόμενος από υποβρύχιο (SLBM):
Η διαμόρφωση των ειδικών δυνάμεων βλέπει 2 TLM από τα 24 να χρησιμεύουν ως αεραγωγοί μεταξύ του εσωτερικού του χοντρού κύτους και δύο Καταφύγιο Dry Deck (DDS) τοποθετημένο στο κατάστρωμα πυραύλων και συνδεδεμένο μέσα στην άκρη μέσω αυτών των δύο σωλήνων. 66 χειριστές του Ναυτικό των Ηνωμένων Πολιτειών Θάλασσα, αέρας και ξηρά (SEAL) μπορεί να φιλοξενηθεί στο πλοίο, εκτός από το πλήρωμα. Ορισμένες πηγές αναφέρουν ακόμη και έως και 102 χειριστές σε αυτήν τη διαμόρφωση.
Ωστόσο, η στοιβασία ενός ζεύγους DDS μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνο εντός ναυτικής βάσης ή λιμένα εξοπλισμένου με κατάλληλα μέσα, έτσι ώστε η παρουσία τους να μπορεί να καταδικάσει μόνο τουλάχιστον τέσσερις επιπλέον TLMs του εγγενούς τους μήκους. Μόνο 126 UGM-109 Πέλεκυς ερυθρόδερμου (ή Πέλεκυς ερυθρόδερμου - Πύραυλος επίθεσης ξηράς (T-LAM) μπορεί να τοποθετηθεί στα υπόλοιπα 18 TLM, με ρυθμό επτά από αυτούς τους πυραύλους ανά TLM.
Η «καθαρή» διαμόρφωση SSGN περιορίζεται στην επιβίβαση 66 χειριστών Navy SEAL, χωρίς DDS και τα σχετικά φορτία για την υποστήριξή τους. Από τα 24 TLM, τα 2 εξακολουθούν να χρησιμεύουν ως airlocks και τα υπόλοιπα 22 φιλοξενούν UGM-109 Πέλεκυς ερυθρόδερμου : δηλαδή συνολική χωρητικότητα 154 T-LAM.
Είναι μέσω αυτής της τελευταίας διαμόρφωσης που τα τέσσερα αναδιατυπωμένα Ohios αντιπροσωπεύουν συνολικά 616 σωλήνες. Συγκριτικά, οι δυνατότητες που έχουν συσσωρευτεί σε αυτόν τον τομέα από το 1984 από τα συστήματα κάθετης εκτόξευσης των SSN κατηγορίας Πτήσης ΙΙ του Λος Άντζελες (8) και βελτιωμένη Λος Άντζελες (23) περισσότερα λSSN κατηγορίας Βιρτζίνια των Block I (4), Block II (7) και Block III (7) ανέρχεται συνολικά σε 588 βλήματα σε 49 σκάφη. Η υπηρεσία Silent (αμερικανικό υποβρύχιο) το 2019 έχει 54 σκάφη που στοιβάζουν 1204 πυραύλους κρουζ από ένα σύνολο περίπου 6000 σωλήνων για ολόκληρο τον αμερικανικό στόλο ή περίπου 4800 που παρέχονται από πλοία επιφανείας.
Το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ διατηρεί τον στρατηγικό στόχο της διατήρησης αυτού του αριθμού σωλήνων παρά τον αφοπλισμό των τεσσάρων σωλήνων του Οχάιο (2023 – 2026) και του Λος Άντζελες (2019 – 2030) που θα αντιπροσωπεύουν, αντίστοιχα, την απώλεια 616 και 372 σωλήνων: δηλαδή 988 υποβάθμισε σωλήνες από τα 1204 διαθέσιμα το 2019.
Τα 38 SSN της κλάσης της Βιρτζίνια από τα Μπλοκ I έως IV θα αντιπροσωπεύουν, όταν γίνουν όλα δεκτά στην ενεργό υπηρεσία μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 2020, το άθροισμα των 456 σωλήνων. Πρόκειται για το Virginia Block V (10) το οποίο θα προσθέσει 400 επιπλέον σωλήνες έως το 2030 για συνολικά 856, που είναι ακόμα 348 λιγότεροι από το 2019. Μια μεταβατική λύση θα συνίστατο στην τοποθέτηση του Virginia Block VI (5) και του Block VII (5) μεταξύ του τέλους της δεκαετίας του 2020 και πριν από το 2034 (SSN(X). Ο συνολικός αριθμός σωλήνων θα αυξηθεί από 856 σε 1256, υπερβαίνοντας τους 1204 σωλήνες το 2019.
Ωστόσο, αυτό που ενδιαφέρει το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ δεν είναι μόνο η διατήρηση του όγκου του σάλβο αλλά και η διατήρηση υποβρύχιων σκαφών ικανών για όγκο πυρός αντάξιο " παιχνίδι changer » σε ένα θέατρο. Πολλές από τις πρόσφατες αμερικανικές επιχειρήσεις χρησιμοποίησαν ως την πρώτη είσοδο σε ένα θέατρο ένα ισχυρό χτύπημα αποκεφαλισμού περίπου 90 έως 110 UGM-109 Πέλεκυς ερυθρόδερμου : ένα SSGN κατηγορίας Οχάιο μπορεί να υποθέσει, μόνο του, σε ένα μόνο σάλβο, το « εργασία". Αυτό απαλλάσσει τόσα πολλά SSN από την απαραίτητη συγκέντρωση σε αντίθεση με την ολοκλήρωση άλλων αποστολών στο ίδιο θέατρο ή σε άλλες, ενώ συζητείται, όπως πάντα, η σημασία για τις Ηνωμένες Πολιτείες της υποστήριξης δύο σημαντικών ταυτόχρονων δεσμεύσεων.
Το πρόγραμμα SSGN(X) ή πιο συχνά καλείται Υποβρύχιο μεγάλου φορτίου αναπαραγωγής εμφανίστηκε για πρώτη φορά τον Οκτώβριο του 2018 σε έγγραφο του Γραφείου Προϋπολογισμού του Κογκρέσου (CBO) με σκοπό την αντικατάσταση των τεσσάρων SSGN της κατηγορίας του Οχάιο. Το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ στοχεύει ένα μοναδιαίο κόστος 6010 εκατομμυρίων ευρώ (2018) το οποίο το CBO θεωρεί φιλόδοξο δεδομένων των μελετών που πρέπει να διεξαχθούν για την προσαρμογή των σχεδίων για μια Columbia στις στρατιωτικές ανάγκες που έχουν προσδιοριστεί για αυτό το πρόγραμμα. Ως εκ τούτου, το Γραφείο Προϋπολογισμού του Κογκρέσου αναθεωρεί αυτό το προβλεπόμενο κόστος σε 6620 εκατομμύρια ευρώ (2018). Οι προκαταρκτικές συζητήσεις για αυτό το πιθανό πρόγραμμα στοχεύουν πέντε μονάδες που προέρχονται από τα SSBN της κατηγορίας Columbia. Τα λέι απ θα γίνονταν το 2036, το 2039, το 2042, το 2045 και το 2048, δηλαδή τρία χρόνια από τότε που τέθηκε το δωδέκατο Columbia, και θα ακολουθούσαν τον ίδιο ρυθμό.
Τα SSBN της κατηγορίας Columbia έχουν 16 σωλήνες εκτόξευσης πυραύλων και όχι πλέον 24 όπως οι προκάτοχοί τους. Αυτό θα «αναγκάσει» το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ να στοχεύσει πέντε SSGN(X) επειδή ο μέγιστος αριθμός σωλήνων θα ήταν 560 (16 σωλήνες βλημάτων ο καθένας με 7 T-LAM) ή ακόμη και μόνο 490 (δύο σωλήνες πυραύλων αφιερωμένοι στις ειδικές δυνάμεις) . Αυτό είναι μικρότερο από το 616 του αναδιατυπωμένου Οχάιο, αλλά αυτός ο όγκος θα εξισορροπηθεί μεταξύ του ελαφρού πλεονάσματος σωλήνων (1256 στη δεκαετία του 2030 χωρίς το SSGN(X) έναντι 1204 το 2019 με τα τέσσερα SSGN κατηγορίας Οχάιο). Μορφή που μας επιτρέπει επίσης να οραματιστούμε μια οιονεί μονιμότητα στη θάλασσα ενός SSGN και στη Μεσόγειο και στο θέατρο Ινδο-Ειρηνικού.
Η επιλογή για την ανάπτυξη του νέου SSGN από την κατηγορία Columbia δεν είναι μόνο θέμα προγραμματικών και βιομηχανικών ορθολογισμών προκειμένου να αναπαραχθεί αυτό που λειτούργησε με το Οχάιο και να αποφευχθούν οι μελέτες μιας νέας κατηγορίας πυρηνικών υποβρυχίων. Στο σημερινό στρατηγικό, διπλωματικό και συμβατικό πλαίσιο, η συνθήκη Νέα Συνθήκη για τη μείωση των στρατηγικών όπλων (Νέα START) που περιορίζει τα αμερικανικά και ρωσικά πυρηνικά οπλοστάσια θα λήξει το αργότερο το 2026. Ο αριθμός των SSBN που σχεδιάζονταν ως μέρος της κλάσης Columbia σταμάτησε από την STRATegic Command (STRATCOM) σε δώδεκα σκάφη προκειμένου να επιτευχθούν οι στόχοι εκεί Ανασκόπηση πυρηνικής στάσης 2018.
Η Ουάσιγκτον προτείνει ότι η αύξηση του αριθμού των SSBN (12) δεν είναι ασυμβίβαστη με τις διεθνείς δεσμεύσεις των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής από το 2026. Αυτό λέγεται στο ίδιο πλαίσιο που χαρακτηρίζεται από την αποχώρηση των ΗΠΑ από τη συνθήκη Αντιβαλλιστικός πύραυλος (2002) καιΣυνθήκη για τις πυρηνικές δυνάμεις μέσου βεληνεκούςy (INF) το 2019. Είναι δύσκολο να μην δούμε την απειλή επέκτασης του στρατηγικού ανταγωνισμού σε έναν επιπλέον τομέα εξοπλισμών. Το πρόγραμμα SSGN(X) θα εξυπηρετούσε τότε " εμπόριο off » σε πιθανές μελλοντικές διαπραγματεύσεις μεταξύ Μόσχας και Ουάσιγκτον προκειμένου να αντικατασταθεί η συνθήκη SORT με ένα νέο κείμενο δεσμευτικό και για τα δύο μέρη. Η Κίνα (Τύποι 09-II, 09-IV και 09-VI) και η Ρωσία (κατηγορία Boreï) δεν φαίνεται να μπορούν, στην παρούσα κατάσταση, να διατηρήσουν τον ρυθμό.
Το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ πιθανότατα θα διατηρήσει τα πέντε SSGN(X) ή Υποβρύχιο μεγάλου φορτίου αναπαραγωγής γιατί δεν είναι πλέον μόνο το άθροισμα του UGM-109 Πέλεκυς ερυθρόδερμου αλλά και να είναι σε θέση να χειριστεί μελλοντικά υπερηχητικά ή ακόμα και υπερηχητικά διανύσματα σχεδιασμένα για προκλήσεις A2AD (Αντι-πρόσβαση/Περιοχή Άρνηση) και την εξέλιξη της ναυτικής μάχης, ιδιαίτερα όσον αφορά τους πυραύλους κατά πλοίων. Ο στόχος μετατοπίζεται από το βαθύ χτύπημα και το στρατηγικό χτύπημα σε πιθανές ενέργειες κατά των αντίπαλων στόλων. Η μάχη στην ανοιχτή θάλασσα για την αντιπλοία γίνεται για άλλη μια φορά προτεραιότητα, ιδιαίτερα στην περίπτωση του SSN(X).
Το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ παρακολουθεί με μεγάλη προσοχή την ανάπτυξη και την κατασκευή υποβρυχίων «μητρικού πλοίου» (ή του Υποβρύχιο Βοηθητικό Πυρηνικό Πλοίου (SSAN) που προτάθηκε από τον HI Sutton) που θα αριθμεί πέντε μονάδες εντός του ρωσικού ναυτικού στη δεκαετία του 2030. Το αμερικανικό ναυτικό είναι ιστορικά πρωτοπόρος σε αυτό το είδος αποστολής (επιχείρηση Ivy Bells (1971) αλλά ο αριθμός των υποβρυχίων που αφιερώθηκαν σε αυτόν τον τύπο αποστολής έπεσε μόνο σε ένα (SSN-23 USS Τζίμι Κάρτερ). Τα ρωσικά SSAN είναι ικανά να αναπτύξουν πολλά υποβρύχια τσέπης και υποβρύχια ρομπότ που λειτουργούν εξ αποστάσεως χωρίς να ξεχνάμε τις εγκαταστάσεις που επιτρέπουν τη χρήση δυτών, και πιθανώς ακόμη και δυτών. Κάποιοι θα μπορούν ακόμη και να τα λανσάρουν Κατάσταση-6 Kanyon, «στρατηγικές τορπίλες» με μεγάλη αντοχή εξοπλισμένες με πυρηνικό φορτίο.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το SSGN(X) αξίζει καλύτερα αυτόν τον όρο Υποβρύχιο μεγάλου φορτίου αναπαραγωγής γιατί δεν πρόκειται μόνο για την υποδοχή αυτών των σκαφών στη χρήση drones, εκ των οποίων des Εξαιρετικά μεγάλο μη επανδρωμένο υποθαλάσσιο όχημα (XLUUV). Η ανάγκη που αναφέρθηκε αντιστοιχεί και στην αντικατάσταση του SSN-23 USS Jimmy καροτσιέρης (2004 – 2034/49?), τρίτο υποβρύχιο της κλάσης Seawolf, ειδικά διευρυμένο και προσαρμοσμένο για μυστικές επιχειρήσεις κάτω από τη θάλασσα (επίσκεψη ναυαγίων, ανάκτηση συντριμμιών, εργασία σε υποβρύχια καλώδια κ.λπ.). Με το Υποβρύχιο μεγάλου φορτίου αναπαραγωγής Το Αμερικανικό Ναυτικό στοχεύει στη διατήρηση της χωρητικότητας, την ανάπτυξη και την αύξηση του όγκου του μέσω της απόκτησης πέντε μονάδων. Για να μην πω ότι δεν αποκλείεται το USS Jimmy καροτσιέρης να παραταθεί από 5 (2039) σε 15 έτη (2049).
Σε αυτές τις νέες ρωσικές επιχειρησιακές δυνατότητες που εφαρμόζονται από αυτά τα πέντε υποβρύχια «μητρικού πλοίου», το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ διατηρεί επίσης την ικανότητα να εφαρμόζει νέους πυρηνικούς φορείς: Κατάσταση-6 Kanyon. Αυτή η τορπίλη έχει σχεδιαστεί ως μέσο παράκαμψης των αμερικανικών αξιώσεων για αναχαίτιση διηπειρωτικών βαλλιστικών πυραύλων με τον ισχυρισμό ότι μπορεί να χτυπήσει προσόψεις λιμανιών με γόμωση της τάξης των μεγατόνων. Το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ απαντά ανοίγοντας την πόρτα, κάτω από το Ανασκόπηση πυρηνικής στάσης 2018, στην ανάπτυξη πυρηνικών κεφαλών χαμηλής απόδοσης που μεταφέρονται με βαλλιστικούς πυραύλους ή πυραύλους κρουζ. Το αμερικανικό ναυτικό έχει ακόμη σκεφτεί να μεταφέρει αυτές τις πυρηνικές κεφαλές σε άλλους φορείς, όπως οι τορπίλες. Το SSGN(X) ή Υποβρύχιο μεγάλου φορτίου αναπαραγωγής θα υπηρετούσε στη συνέχεια για δεύτερη φορά ως ανταλλαγή στο πλαίσιο των αμερικανο-ρωσικών διαπραγματεύσεων σχετικά με τον περιορισμό των εξοπλισμών για τη συγκεκριμένη περίπτωση Κατάσταση-6 Kanyon.
Εντάξει, από όλες αυτές τις σκέψεις προκύπτει ότι για να καλύψουν όλες αυτές τις στρατιωτικές ανάγκες τα πέντε σκάφη που προέρχονται από το Columbias θα πρέπει να μπορούν να φιλοξενήσουν μονάδες αποστολής διαμορφωμένες γύρω από ένα πρότυπο: τον σωλήνα εκτόξευσης πυραύλων. Αυτό θα κρατούσε μια σειρά από πέντε υποβρύχια όσο το δυνατόν πιο κοντά στο Columbias. Και έτσι αποφύγετε την κατασκευή μοναδικών κτιρίων όπως στο ρωσικό ναυτικό. Αυτή η επιλογή θα επιβεβαίωνε την ανέγερση σωλήνων εκτόξευσης πυραύλων στο επίπεδο του προτύπου, όπως τα κάθετα σιλό εκτόξευσης των πλοίων επιφανείας. Η ευελιξία των πλατφορμών θα δεκαπλασιαζόταν με την ανάπτυξη τυποποιημένων φορτίων και μονάδων που μπορούν να μεταφερθούν από το ένα υποβρύχιο στο άλλο.
