Σύμφωνα με το πρακτορείο Tass, επικαλούμενος τον γενικό διευθυντή της εταιρείας Rostec, Sergei Chemezov, η πρώτη παρτίδα του νέου ρωσικού άρματος μάχης T14 Armata θα παραδοθεί στα τέλη του 2019 ή στις αρχές του 2020. Τα τεθωρακισμένα οχήματα που θα παραδοθούν δεν θα είναι στα διαμόρφωση σειράς, αλλά στο πρότυπο που περιγράφεται ως πειραματική από τον Διευθύνοντα Σύμβουλο της Rostec. Αρχικά, η πρώτη παράδοση φέτος ήταν να αποτελούνται από 12 T14 και 4 ναυαγούς αρμάτων μάχης T16, που επρόκειτο να είναι σε έκδοση παραγωγής, πρώτη παράδοση του«παραγγελία 132 Τ14, Τ15 και Τ16 που ανακοινώθηκε τον Σεπτέμβριο του 2018 και θα παραδοθεί έως το 2021. Η σημερινή ανακοίνωση, που δεν είναι Τ16 και δεν προσδιορίζει αριθμό αρμάτων μάχης, αλλά διευκρινίζει ότι θα παραδοθούν σε «πειραματική» έκδοση, υποδηλώνει ότι η παραγωγή του νέου ρωσικού τανκ εξακολουθεί να αντιμετωπίζει δυσκολίες.
Το άρμα μάχης T14 Armata, μαζί με το μαχητικό όχημα πεζικού T15 και το άρμα μάχης T16, παρουσιάστηκαν στο κοινό στη στρατιωτική παρέλαση στις 9 Μαΐου 2015. Η νέα θωράκιση σπάει τη ρωσική παράδοση των ισχυρών τεθωρακισμένων και φθηνών, όπως το Τ72 ή το Τ90. Πράγματι, το T14 είναι ένα συμπύκνωμα τεχνολογιών, εξοπλισμένο με αυτοματοποιημένο μη επανδρωμένο πυργίσκο, πλήρωμα 3 ατόμων τοποθετημένο σε θωρακισμένη κάψουλα επιβίωσης στο μπροστινό μέρος του τανκ και μεγάλο αριθμό συστημάτων οπτικής ανίχνευσης και επικοινωνίας. Φέρει επίσης θωράκιση νέας γενιάς, συμπληρωμένη με το σύστημα ενεργητικής προστασίας του Αφγανιστάν, ικανή να αναχαιτίσει πυραύλους και βλήματα πάνω από 360° πριν χτυπήσουν το όχημα.
Όλα αυτά έχουν ένα τίμημα και σύμφωνα με τις διαθέσιμες εκτιμήσεις, το T14 θα έφτανε τα 4 εκατομμύρια δολάρια ανά μονάδα, ή σχεδόν 3 φορές την τιμή ενός T90M και 4 φορές μεγαλύτερη από αυτή ενός T72B3M. Όπως οι ρωσικές αεροπορικές δυνάμεις με το Su57, ή οι ναυτικές δυνάμεις με τις φρεγάτες 22350 Gorshkov και 22350M Super Gorshkov, οι ρωσικές χερσαίες δυνάμεις εμπλέκονται επομένως ισχυρή ποιοτική τεχνολογική ανάπτυξη, οδηγώντας αναγκαστικά σε αύξηση του κόστους απόκτησης και συντήρησης εξοπλισμού. Αλλά σε αντίθεση με τους Δυτικούς, και ειδικότερα τους Ευρωπαίους, οι Ρώσοι στρατηγοί εφαρμόζουν μια διπλή στρατηγική, συνδυάζοντας έναν περιορισμένο αριθμό υψηλής απόδοσης, επομένως ακριβού, εξοπλισμού στα χέρια των καλύτερα εκπαιδευμένων δυνάμεων και έναν σημαντικό αριθμό παλιάς γενιάς αλλά εκσυγχρονισμένου εξοπλισμού, σίγουρα λιγότερο αποτελεσματικό, αλλά και πολύ λιγότερο δαπανηρό, που εφαρμόζεται από λιγότερο εκπαιδευμένες δυνάμεις, όπως τα τάγματα στρατευσίμων που εξακολουθούν να αντιπροσωπεύουν το 40% του εργατικού δυναμικού και οι εφεδρικές δυνάμεις που υπερβαίνουν τα 4 εκατομμύρια άνδρες. Αυτή η προσέγγιση καθιστά δυνατή τη διατήρηση μιας πολύ θετικής ισορροπίας δυνάμεων έναντι του ευρωπαϊκού μπλοκ του ΝΑΤΟ, παρά τα μέσα που θα μπορούσαν να περιγραφούν ως «αδύναμα» έναντι των Ηνωμένων Πολιτειών, της Κίνας ή των Ευρωπαίων.
