Le HMS (Το πλοίο της Μεγαλειότητας) Πρίγκιπας του Ουαλία (2019;), αεροπλανοφόρο για κάθετη ή σύντομη απογείωση και προσγείωση αεροσκαφών (ADAV/C) της κλάσης Queen Elizabeth αναμένεται να εισαχθεί σε υπηρεσία τον Δεκέμβριο. Tim Shipman και Tim Ripley (The Times, 24 Νοεμβρίου 2019) πιστεύουν ότι γνωρίζουν ότι γίνεται μια τραγική μονομαχία μεταξύ των Βρετανικό Στρατό και τη Βασιλικό Ναυτικό έναντι μειωμένου στρατιωτικού προϋπολογισμού για το έτος 2020 με τις γενικές εκλογές της 12ης Δεκεμβρίου 2019 στο παρασκήνιο να αποφασίζουν την τύχη του BREXIT (ΕΞΟΔΟΣ ΒΡΕΤΑΝΙΑΣ). Σύμφωνα με πληροφορίες τους, σε περίπτωση ήττας των Βασιλικό Ναυτικό στο δημοσιονομικό παιχνίδι: μια από τις δύο Βασίλισσα Ελισάβετ θα ήταν ναφθαλίνη. Θα μπορούσε εξίσου εύκολα να είναι ένας ελιγμός από έναν από τους πρωταγωνιστές για να αποσταθεροποιήσει την αντίπαλη πλευρά. Με μια αυστηρή προϋπόθεση, προτείνεται να διερευνηθεί η υπόθεση που παρουσιάζεται στο άρθρο τους.
Tim Shipman και Tim Ripley (The Times, 24 Νοεμβρίου 2019) ισχυρίζονται ότι έχουν γνώση μιας αδελφοκτόνου μονομαχίας μεταξύ του στρατηγού Sir Mark Carleton-Smith, Αρχηγού του Επιτελείου Βρετανικό Στρατό, Και η Πρώτος Κύριος της Θάλασσας (επιτελάρχης του Royal Nayv), Ναύαρχος Tony Radakin. Και οι δύο άνδρες ανταγωνίζονται για να αντικαταστήσουν τον στρατηγό Sir Nicholas Patrick Carter (πρώην Αρχηγός του Επιτελείου Βρετανικό Στρατό) καθόσον Αρχηγός του Επιτελείου Άμυνας. Εργάζονται σκληρά για να βοηθήσουν την τρέχουσα κυβέρνηση και το μέλλον να αποφασίσουν το εξής ερώτημα: θα είναι θέμα διατήρησης της μορφής του Βρετανικό Στρατό, στους άντρες, στα υλικά, ή να μειώσει αυτή του Βασιλικό Ναυτικό βάζοντας ένα από τα δύο κάτω από ναφθαλίνη Βασίλισσα Ελισάβετ ή με μίσθωση σε ναυτικό συμμάχου;
Η μορφή του Βρετανικό Στρατό είναι 82 άνδρες. Σε περίπτωση κατά της απόφασης, το προσωπικό της Βρετανικό Στρατό θα έπεφτε σε ένα επίπεδο μεταξύ 60 και 000 ανδρών, το μικρότερο μέγεθος του βρετανικού στρατού από το 65. Ο καταρράκτης των συνεπειών θα πραγματοποιηθεί με προσαρμογές στους στόχους όλων των προγραμμάτων εξοπλισμού που αποσκοπούσαν στον εκσυγχρονισμό της χερσαίας δύναμης των Βρετανών, πιο πιθανές δομικές μειώσεις σε βασικές δυνατότητες όπως η αεροκινητικότητα.
Το κεντρικό ζήτημα για την Βασιλικό Ναυτικό είναι η υπεράσπιση του σχήματος της ομάδας μεταφορέων του αλλά και η διατήρηση σε επιχειρησιακή κατάσταση όλων των μαχόμενων σκαφών του. Η ριζική επιλογή που προτείνεται είναι να ζυγιστεί μεταξύ αυτών των δύο άκρων της δομής του στόλου του Βασιλικό Ναυτικό. Ορισμένοι από τους ανώτερους αξιωματικούς και στρατηγούς του βρετανικού ναυτικού δεν υποστηρίζουν τον οπλισμό των δύο αεροπλανοφόρων της κλάσης Βασίλισσα Ελισάβετ που έγινε εις βάρος της ενίσχυσης των άλλων συνιστωσών του Βασιλικό Ναυτικό (σκάφη επιφανείας, υποβρύχια κ.λπ.).
Αυτοί οι ίδιοι αξιωματικοί θα προτιμούσαν να κρατήσουν μόνο ένα αεροπλανοφόρο για να το αναδιατυπώσουν ως αεροπλανοφόρο catobar (Καταπέλτη Υποβοηθούμενη Απογείωση Φράγμα Συνελήφθη Ανάκτηση) εξοπλισμένο με καταπέλτες και κλώνους σύλληψης, όπως προτείνεται από το Στρατηγική Επιθεώρηση Άμυνας και Ασφάλειας 2010 (κυβέρνηση Γκόρντον Μπράουν): η HMS Prince of Wales έπρεπε να αναδιατυπωθεί catobar, το HMS Βασίλισσα Ελισάβετ μεταπωλήθηκε. Ο Φίλιπ Χάμοντ (κυβέρνηση Κάμερον) επιβεβαίωσε στις 10 Μαΐου 2012 την παραγγελία για το βρετανικό F-35B, καθώς και την ολοκλήρωση των δύο αεροπλανοφόρων ADAV/C με εφαλτήρια (ελεύθερη πτώση), σύμφωνα με βραχυπρόθεσμη οικονομική διαιτησία και σχεδόν ενάντια στις συμβουλές του ναυτικού της. Μια πιατοθήκη catobar πράγματι άνοιξε το δρόμο για εις βάθος συνεργασία με το γαλλικό ναυτικό και το ναυτικό των ΗΠΑ και κατέστησε δυνατή την αύξηση της επιχειρησιακής εμβέλειας της επιβιβασμένης αεροπορικής ομάδας, μια επιλογή που επέλεξε το Ναυτικό των ΗΠΑ ενόψει των προκλήσεων A2/AD.
Ακόμα σύμφωνα με το άρθρο που δημοσιεύουν οι Times, η Βρετανικό Στρατό προτείνει να τοποθετηθεί ένα από τα δύο αεροπλανοφόρα της κλάσης Βασίλισσα Ελισάβετ κάτω από κουκούλι. Οι λογικές συνέπειες της απόφασης θα επέτρεπαν την εξάλειψη του πληρώματος του πλοίου (670 και 700 ναύτες), καθώς και έναν απροσδιόριστο αριθμό θέσεων που θα εξαλειφθούν εντός της επιβιβαζόμενης αεροπορικής ομάδας (περίπου 900 ναύτες). Αυτό θα εγείρει το ζήτημα της διατήρησης των στόχων των σχετικών προγραμμάτων για τα αεροσκάφη της επιβιβαζόμενης αεροπορικής ομάδας. Το 48 F-35B θα είναι επαρκής για να οπλίσει ένα αεροπλανοφόρο με 24 έως 36 μηχανές σε κάθε πτήση του. Θα ίσχυε το ίδιο για τα 10 συστήματα ραντάρ έγκαιρης προειδοποίησης αέρα; Crownnest πρέπει να οπλίσει εγκαίρως τα 30 Merlin HM.2 του Βασιλικού Ναυτικού;
Μια τέτοια απόφαση για τοποθέτηση κάτω από τη ναφθαλίνη θα σήμαινε επίσης το τέλος των συζητήσεων σχετικά με την αύξηση της διάρκειας στο μέλλον. ομάδα απεργίας αερομεταφορέων Βρετανοί με εντολή του MV-22 Ψαραετός το οποίο μπορεί να εξοπλιστεί ως εναέριο δεξαμενόπλοιο ανεφοδιασμού καυσίμων.
Μια σκοτεινή τοποθέτηση με την προοπτική ενοικίασης σε συμμαχικό ναυτικό αντικατοπτρίζει την προηγούμενη επιλογή (2010 – 2012) επειδή η υπόθεση μαρτυρεί την επιθυμία να ανακτηθεί η πλήρης κατοχή του κτιρίου με τη βελτίωση των οικονομικών και χρηματοοικονομικών συνθηκών. Να σημειωθεί ότι η ανακοινωθείσα λειτουργική διαθεσιμότητα των δύο Queen Elizabeth (περίπου 80%), η μακρινή προοπτική ενός μεγάλου τεχνικού τερματισμού λειτουργίας και οι πιθανές συμφωνίες με τηνΠολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ για την επιβίβαση βρετανικών αεροσκαφών στα αεροπλανοφόρα αμφίβιων επιθετικών αεροσκαφών καθιστούν δυνατό να προβλεφθεί (5 έως 10 χρόνια) σχεδόν ναυτική μονιμότητα της αεροπορίας με ένα μόνο σκάφος. Επιπλέον, αυτή η υπόθεση φαίνεται να απαγορεύει την ανάσταση του έργου γενικής επισκευής catobar του αεροπλανοφόρου που διατηρείται σε υπηρεσία.
Ωστόσο, πιθανότατα θα μπορούσαν να εμφανιστούν υποψήφιοι για την ενοικίαση ενός από τα δύο βρετανικά αεροπλανοφόρα. Οι Ηνωμένες Πολιτείες παρουσιάζονται ως επικεφαλής. ΜΕΓΑΛΟ'Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ δεν αισθάνεται την ανάγκη να ενισχύσει την αμφίβια μορφή του. Η είσοδος στην ενεργό υπηρεσία ενός κτιρίου που δεν ταιριάζει στο καλούπι των λειτουργικών του δομών θα απαιτούσε την εγκατάσταση συγκεκριμένων κατασκευών.
Η Αυστραλία θα ήταν ιδανική υποψήφια. Η Καμπέρα συνεχίζει να διατηρεί τη συζήτηση σχετικά με την ανάπτυξη των δυνατοτήτων των δύο αμφίβιων επιθετικών ελικοπτεροφόρων της κατηγορίας Αδελαΐδα. Η ενοικίαση δεν απαιτεί προκαταβολή χρηματικού ποσού περίπου 3000 έως 4000 εκατομμυρίων ευρώ. Αυτό θα απαιτούσε την απόκτηση του F-35B ή μετατροπή των 44 μονάδων που απομένουν να παραδοθούν από τις 58 παραγγελθείσες ή για επιβεβαίωση της αναμενόμενης παραγγελίας 28 επιπλέον μηχανημάτων.
Η Ιαπωνία θα λάβει F-35B μεταξύ 2024 και 2026. Το Τόκιο θα είχε κάποια συμφέροντα να δεσμευτεί για μια τέτοια ενοικίαση σε σχέση με την άνοδο της ναυτικής αεροπορικής ισχύος της Κίνας. Αλλά τι νόημα θα είχε να προστεθεί ένα τέτοιο σκάφος στο απόθεμα του στόλου όταν τα δύο αεροπλανοφόρα της κλάσης Izumo θα αναθεωρηθεί (2019 – 2023) για να λειτουργήσει το μελλοντικό του 40 F-35B ? Εκτός κι αν υπάρξει πρόσθετη και ουσιαστική παραγγελία από F-35B, το ιαπωνικό ναυτικό θα είχε πλεονάζουσα ικανότητα για αεροπλανοφόρα και έλλειμμα για αεροσκάφη.
Τι γίνεται με την Ινδία; Το Νέο Δελχί δεσμεύεται μακροπρόθεσμα στον τομέα CATOBAR μέσω την έναρξη του πρόσφατα ανακοινωθέντος προγράμματος μαχητικών αεροσκαφών με δύο κινητήρες, και το πρόγραμμα Πολλαπλών ρόλων Carrier Borne Fighters (MRCBF) εναντιούμενος στο F/A 18 E/F Super Hornet και Rafale, με σκοπό την καθήλωση ενός αεροπλανοφόρου CATOBAR κατά το δεύτερο εξάμηνο της δεκαετίας του 2020:Αυτόχθονα αεροπλανοφόρο 2 (IAC-2) ή INS Βισάαλ. Η ενοικίαση μιας Βασίλισσας Ελισάβετ φέρνει το πρόβλημα της επιλογής του αεροσκάφους με σταθερές πτέρυγες που μπορεί να είναι μόνο το F-35B.
Η επιλογή μιας αγοράς, από την άλλη πλευρά, θα είχε νόημα για να δικαιολογήσει δύο σημαντικές οικονομικές προσπάθειες: η απόκτηση του F-35B θα γινόταν παραγωγική με τον ελλιμενισμό στην Ινδία μιας τρίτης Βασίλισσας Ελισάβετ. Το Λονδίνο έκανε αυτή την πρόταση γιαIAC-2, το οποίο συνεπάγεται την εγκατάλειψη του νέου προγράμματος μαχητικού αερομεταφορέα διπλού κινητήρα που ξεκίνησε από το DRDO για να αντικαταστήσει το Tejas Mk II, γιατί θα βρισκόταν χωρίς αεροπλανοφόρο για να εξοπλίσει. Η άλλη επιλογή θα ήταν μια γενική επισκευή CATOBAR του βασίλισσας Ελισάβετ που αγόρασε η Ινδία, αλλά το Νέο Δελχί μπορεί να φοβάται τους κινδύνους της επιχείρησης μετά την εξαγορά του πρώην σοβιετικού αεροπλανοφόρου Ναύαρχος Γκορσκόφ (1987 – 1996) του έργου 1143.4 (τάξη Κιέβου). Η εξαγορά με ανακαίνιση του κτιρίου από τη Ρωσία είδε το κόστος του να αυξάνεται από 654,07 (2004) σε 1707,97 εκατ. ευρώ (2013). Μια βασίλισσα Ελισάβετ θα μπορούσε να αναδιατυπωθεί μόνο με ηλεκτρομαγνητικούς καταπέλτες και η λειτουργία θα παρουσίαζε κόστος πολλών εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ επιπλέον αυτού του κτιρίου: 3000, 4000 εκατομμύρια ευρώ;
Αυτή η διαμάχη, εάν αποδειχτεί, θα οδηγήσει σε μια βρετανική παρακμή δυσμενή για τη Γαλλία, την Ευρώπη και την Ατλαντική Συμμαχία. Η μείωση του μεγέθους του Βασιλικού Ναυτικού συνεπάγεται μείωση των ευρωπαϊκών ναυτικών αεροναυτικών δυνατοτήτων: όχι πλέον δύο αλλά μόνο ένα αεροπλανοφόρο της κατηγορίας Βασίλισσα Ελισάβετ εκτός από το αεροπλανοφόρο Charles de Gaulle. Η μείωση του μεγέθους του βρετανικού στρατού δεν θα ήταν μικρή απώλεια, διότι είναι η μόνη ευρωπαϊκή χερσαία ένοπλη δύναμη, μαζί με τον Γαλλικό Στρατό, που έχει τις δυνατότητες να μπορεί να συμμετέχει σε εξωτερική επιχείρηση σε όλο το φάσμα των επιχειρήσεων. Αυτές οι δύο κακές κατευθύνσεις θα αυξήσουν την πίεση στην ευρωπαϊκή επικάλυψη όσον αφορά τα εξοπλιστικά προγράμματα, μεταξύ άλλων ο αδελφοκτόνος ανταγωνισμός μεταξύ των SCAF και το Φουρτούνα.
