Από το 2016, η Αυστραλία έχει ακολουθήσει την πιο προληπτική πολιτική επανεξοπλισμού των δυτικών χωρών. Θεωρούμενη ως το μόνιμο αμερικανικό «αεροπλανοφόρο» στον Νότιο Ειρηνικό, η Αυστραλία φαίνεται να θέλει να ακολουθήσει μια πολιτική στρατηγικής ενδυνάμωσης των ενόπλων δυνάμεών της, όπως η Ιαπωνία, χωρίς να παραμελεί τη συμμαχία της με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Αυτή η πολιτική περιλαμβάνει την επιβεβαίωση της αεροπορικής και πληροφοριακής της δύναμης που υλοποιήθηκε με την επιλογή, τις τελευταίες ημέρες, του drone MQ-9B
Για να κατανοήσουμε το εύρος αυτής της εξαγοράς, είναι σημαντικό να κατανοήσουμε τη θέση της στο σύνολο του αυστραλιανού επανεξοπλισμού και κατά συνέπεια να κατανοήσουμε το γεωστρατηγικό περιβάλλον της χώρας και την αντίληψη που έχει το αυστραλιανό κράτος γι' αυτό. Αυτό το περιβάλλον είναι περίπλοκο και χαρακτηρίζεται έντονα από την έννοια του «συναγωνισμού», χαρακτηριστικό της διεθνούς κατάστασης, αλλά εντείνει τους κινδύνους για μια χώρα στη θέση της Αυστραλίας. Μια πολιτεία με ηπειρωτικές διαστάσεις αλλά εύθραυστα δημογραφικά (23 εκατομμύρια κάτοικοι), η Αυστραλία βρίσκεται στο σταυροδρόμι της ζώνης Ινδο-Ειρηνικού και τοποθετείται ως ένα από τα λουκέτα της μεταξύ της Νοτιοανατολικής Ασίας και του Νότιου Ειρηνικού. Είναι επομένως βασικός στρατιωτικός και πολιτιστικός για τις Ηνωμένες Πολιτείες. Από την άλλη πλευρά, θα ήταν λάθος να πιστεύουμε ότι η Αυστραλία τοποθετείται στρατηγικά μόνο από την αγγλοσαξονική προοπτική.
Αυτό ακριβώς είναι το « Λευκή Βίβλος Άμυνας », αντίστοιχη της Λευκής Βίβλου μας, που δημοσιεύθηκε το 2016. Η Αυστραλία προσεγγίζει το στρατιωτικό της εργαλείο σε τρεις κύκλους: την υπεράσπιση του εδάφους της, την υπεράσπιση των περιφερειακών συμφερόντων της και την επιβεβαίωση της συμμαχίας της με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Όσον αφορά την άμυνα της επικράτειάς της, η Αυστραλία σκοπεύει να ελέγξει τις προσεγγίσεις της μέσω επιβλητικών μέσων επιτήρησης και θαλάσσιας περιπολίας. Ωστόσο, το κρίσιμο μέγεθος της επικράτειάς της, παρά τις πολύ συγκεντρωμένες πληθυσμιακές περιοχές, τους αναγκάζει να σχεδιάσουν να λάβουν την απόφαση να προσγειωθούν μέσω άμυνας τύπου «Limes», δίνοντας έτσι υπερηφάνεια στη δράση αέρος-εδάφους. Περιφερειακά, η Αυστραλία κατανοεί ότι η πρώην «υπεροχή» της απειλείται. Η Κίνα, παρά την ανησυχητική Καμπέρα στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας, έχει κάνει εδώ και 10 χρόνια μια σημαντική ανακάλυψη επιρροής στις μελανησιακές δημοκρατίες, προηγουμένως προνομιούχες σφαίρες επιρροής της Αυστραλίας και της Νέας Ζηλανδίας. Επιπλέον, η αναδυόμενη Ινδονησία, συντριπτική δημογραφικά, αποτελεί επίσης απειλή για την Αυστραλία μέσω των περιφερειακών της επιθυμιών. Ο " Λευκή Βίβλος Άμυνας » το προσδιορίζει με σχεδόν κρυφό τρόπο, τονίζοντας τη σημασία των συνεργασιών που διατηρεί η Καμπέρα με την Παπούα Νέα Γουινέα καθώς και με το Ανατολικό Τιμόρ.
Αυτή η κατανόηση των περιφερειακών συμφερόντων της δικαιολογεί την απόκτηση στρατηγικών πόρων ISR, την ενίσχυση των χερσαίων δυνάμεών της καθώς και την επιθυμία να εξοπλιστεί με αμφίβιες ικανότητες και ως εκ τούτου να αναγκαστεί να προβάλει. Μια προβολή που θα βασιζόταν στην αύξηση του διαστημικού – και της διαστημικής άμυνας – καθώς και των δυνατοτήτων πληροφοριών της χώρας. Σε κάθε περίπτωση φαίνεται ότι είναι καθαρά και απλά θέμα παροχής στη χώρα συστήματος C4ISTAR για εκστρατευτικούς σκοπούς. Τέλος, η επιβεβαίωση της συμμαχίας με τις Ηνωμένες Πολιτείες δεν προκαλεί έκπληξη ούτε αντιφατική. Οι τελευταίοι αποτελούν μια συμφέρουσα ομπρέλα για μια Αυστραλία που είναι σχετικά απομονωμένη και βρίσκεται σε διαδικασία επανεξοπλισμού. Ακόμη καλύτερα, αυτός ο επανεξοπλισμός παίζει επίσης στα χέρια του Πενταγώνου, το οποίο πρέπει να έχει διαλειτουργικούς συμμάχους-πλαίσιο που να είναι αυτόνομοι σε λειτουργία. Σε αντίθεση με την πλειονότητα των φιλοΝΑΤΟϊκών ευρωπαϊκών χωρών που μερικές φορές φαίνεται να προσδοκούν την αμερικανική βούληση όσον αφορά τη στρατιωτική υποτέλεια.
Η οικονομική προσπάθεια είναι εκεί. Η κυβέρνηση αναμένεται να αυξήσει τον προϋπολογισμό που διατίθεται στις ένοπλες δυνάμεις φέρνοντάς τον στο 2% του ΑΕΠ έως το 2021 και στα 195 δισεκατομμύρια δολάρια σε 10 χρόνια. Σε σχετικές τιμές και σε σύγκριση με τον αυστραλιανό πληθυσμό, αυτή είναι μια προσπάθεια τρεις φορές μεγαλύτερη από αυτή της Γαλλίας. Αρκετά για να εκσυγχρονιστούν και να αυξηθούν, ουσιαστικά από το 2014, οι δυνατότητες καθεμιάς από τις στρατηγικές λειτουργίες που αναφέρονται: σχεδόν χίλια θωρακισμένα οχήματα Thalès Χακκάι για τον Αυστραλιανό Στρατό, MQ4 στρατηγικά θαλάσσια μη επανδρωμένα αεροσκάφη ISR Τρίτωνος, μια ντουζίνα υποβρύχια της Naval Group Σφυραίνα με συμβατική πρόωση αλλά και τον πρόσφατο εκσυγχρονισμό των αμφίβιων δυνατοτήτων του με την απόκτηση δύο LHD της κλάσης Καμπέρα με 27,500 τόνους βύθισμα ικανό να μεταφέρει ένα τάγμα Πεζικού, 110 οχήματα και περίπου είκοσι ελικόπτερα. Τέλος, το Αυστραλιανό Ναυτικό επιθυμεί να αποκτήσει τελικά άλλους φορείς: εννέα φρεγάτες BAE System, αντιτορπιλικά AA κλάσης Hobart, πλοία ναρκομαχίας κ.λπ. Όλα τα διανύσματα που αποκτώνται εδώ έχουν το χαρακτηριστικό ότι έχουν μέγεθος και έχουν σχεδιαστεί για αμυντικές ή περιορισμένες λειτουργίες προβολής. Εκ των πραγμάτων, φαίνεται να συνάδουν με τους στόχους περιφερειακής ασφάλειας και επιρροής του «Ινδο-Ειρηνικού» της Αυστραλίας (ιδιαίτερα της Ανατολικής Ασίας και του Νότιου Ειρηνικού) καθώς και με τη στρατηγική του «Ινδο-Ειρηνικού». συγκράτηση » Αμερικανοί εναντίον Κίνας.
Η πιο πρόσφατη απόκτηση, MQ9 B SkyGuardian, δεκαέξι φορείς για έναρξη λειτουργίας το 2023, αποτελούν σε αυτό το στάδιο το πιο συμβολικό στάδιο αυτής της προσπάθειας επανεξοπλισμού. Επειδή υπερβαίνουν όλες τις μοναδικές στρατηγικές δυνατότητες και ανάγκες της Αυστραλίας. Επιπλέον, είναι ο δείκτης της δυτικής στρατιωτικής ισχύος συγκεντρώνοντας τα δύο κύρια στοιχεία που τη χαρακτηρίζουν: την πληροφόρηση και τον έλεγχο του επιχειρησιακού ρυθμού. Ένα στρατηγικό drone της εμβέλειας του MQ 9 B είναι επίσης συνώνυμο με το πέρασμα ενός προηγμένου και άρα κυρίαρχου τεχνολογικού και οργανωτικού επιπέδου. Πράγματι, η δημιουργία τροχιών drone απαιτεί την κυριαρχία των χωρικών δυνατοτήτων για τον έλεγχο των διανυσμάτων καθώς και τη διαχείριση των ροών δεδομένων του –πάνω και κάτω– οι οποίες είναι πολύ εντάσεως εύρους ζώνης. Δεδομένα που απαιτούν κέντρα επεξεργασίας, σύντηξης και διάδοσης. Και τέλος, ένταξη στις αρχιτεκτονικές διοίκησης και ελέγχου που είναι απαραίτητες για την υποστήριξη των δυνάμεων…. Ικανότητες που ελάχιστες χώρες είναι σε θέση να παρέχουν.
Le SkyGuardian είναι μια εκσυγχρονισμένη και πιο ευέλικτη έκδοση από το "Reaper". Με τις 42 ώρες πτήσης του, είναι σε θέση να αυξήσει την αντοχή των τροχιών του, που αποτελείται από πολλά drones, διευκολύνοντας στην πραγματικότητα την απόκτηση της μονιμότητας των λειτουργιών ISR. Για τους σκοπούς αυτούς, διαθέτει αισθητήρες EO/IR, ραντάρ πολλαπλών λειτουργιών Linx με εμβέλεια άνω των 80km (SAR, Δυναμική Στόχευση…), μπορεί επίσης να μεταβεί γρήγορα σε λειτουργία SeaGuardian με την προσθήκη ενός ειδικού ραντάρ θαλάσσιας επιτήρησης. Λίγα είναι γνωστά για τον έλεγχο ή τη χρήση άλλων τελεστών/αισθητήρων. Μια άλλη σημαντική ιδιαιτερότητα, η Αυστραλία έχει κάνει παραγγελία για μια ένοπλη έκδοση, ικανή να παραδίδει κατευθυνόμενα πυρομαχικά ακριβείας (λέιζερ ή GPS). Αυτό δεν είναι ασήμαντο, εκτός από το μήκος, τη μονιμότητα και την αντοχή που απαιτούνται για τις αποστολές ISR, η προσθήκη ράγες πυρομαχικών επιτρέπει στο drone να τοποθετηθεί σε ολόκληρο τον βρόχο λήψης αποφάσεων της OODA κάνοντας το πιο ρευστό: στόχευση ευκαιρίας, αέρος-εδάφους υποστήριξη πυρός, αυξημένη ανταπόκριση των αναπτυσσόμενων δυνάμεων…. Ένα μη επανδρωμένο drone είναι ένα απαραίτητο δομικό στοιχείο για κάθε έθνος που επιθυμεί να εξοπλιστεί με ένα εργαλείο στρατηγικής και τακτικής νοημοσύνης ενώ είναι σε θέση να αντιμετωπίσει γρήγορα στόχους. Αυτό βοηθά στην επιτάχυνση του επιχειρησιακού ρυθμού μέχρι να κορεστεί ο αντίπαλος. Επιπλέον, η Αυστραλία φαίνεται να έχει κάνει απολογισμό της αύξησης του πολλαπλασιασμού των δυνατοτήτων A2AD, στις οποίες είναι ιδιαίτερα ευάλωτα τα στρατηγικά drones και το επιχειρησιακό τους περιβάλλον (δορυφόροι, επίγειοι θεατρικοί σταθμοί κ.λπ.). Είτε πρόκειται για ROIM, GEOINT, ανάπτυξη πληροφοριών ή συλλογική μάχη, το drone MALE είναι ένα εργαλείο που είναι δύσκολο να παρακαμφθεί, ειδικά σε μελλοντικά ημι-ή ακόμα και μη επιτρεπτά θέατρα του Ινδο-Ειρηνικού. Αυτό σε συνδυασμό με την ενίσχυση του πολεμικού αεροπορικού στόλου της και τον εκσυγχρονισμό των χερσαίων και θαλάσσιων δυνάμεών της, η Αυστραλία φαίνεται να θέλει να γίνει μια στρατιωτική δύναμη που τώρα θα πρέπει να ληφθεί υπόψη.
Παρά αυτόν τον εθελοντισμό, η Αυστραλία θα πρέπει ωστόσο να αντιμετωπίσει τις ίδιες προκλήσεις που έπληξαν σκληρά τους δυτικούς στρατούς: ηλεκτρονικό πόλεμο, δυνατότητες SEAD, χρήση τεχνητής νοημοσύνης, μαζικοποίηση των στρατευμάτων της κ.λπ. Εάν ο τόνος του επανεξοπλισμού της απαιτεί ισχυρή οξύτητα προς αυτή την κατεύθυνση, η Καμπέρα πρέπει από την άλλη να αντιμετωπίσει μια κρίση στρατολόγησης που επηρεάζει τις περισσότερες δυτικές χώρες σε διαφορετικό βαθμό (Νορβηγία, Σουηδία, Γερμανία κ.λπ.). Η αδύναμη δημογραφική δεξαμενή, η έλλειψη ελκυστικότητας για τους μισθούς των στρατιωτικών σταδιοδρομιών σε χώρες που είναι ωστόσο ευημερούσες και η αποδυνάμωση του αμυντικού πνεύματος είναι όλα κακά που πλήττουν σκληρά την Αυστραλία. Γεγονός παραμένει ότι ο στρατιωτικός βολονταρισμός της Καμπέρας πρέπει να ληφθεί ως παράδειγμα από όλα τα ευρωπαϊκά κράτη ανεξάρτητα από τον βαθμό ατλαντισμού τους. Αυτό το έθνος είναι στενά συνδεδεμένο με τις ΗΠΑ στον στρατιωτικό τομέα: " Anzus "" Πέντε Μάτια »…. Μια κατάσταση ακόμη πιο κατανοητή καθώς η στρατηγική της ευπάθεια είναι πολύ πραγματική μεσοπρόθεσμα. Αυτό δεν ισχύει πλέον στην πραγματικότητα στην Ευρώπη, η οποία έχει μια σαφή τάση να υιοθετεί τις στρατηγικές φαντασιώσεις των Αμερικανών Νεοσυντηρητικών.
Ωστόσο, αυτή η αυστραλιανή «τρωτότητα» δεν την εμποδίζει να ακολουθήσει, όπως είδαμε, μια στρατιωτική πολιτική άμεσα προσαρμοσμένη στις περιφερειακές της ανάγκες και στην άμυνα της επικράτειάς της. Ακόμη και στη διαφοροποίηση των αμυντικών αποκτήσεων της Καμπέρα, η οποία δείχνει να προσέχει να μην αγοράζει αποκλειστικά από την Αμερική και επιθυμεί να αναπτύξει τελικά το BITD της. Ο όγκος των πωλήσεων με τη Γαλλία μέσω της Thalès και του Naval Group μαρτυρεί αυτό. Θα μπορούσαμε να το ερμηνεύσουμε ως επιθυμία για προσέγγιση με την τελευταία ευρωπαϊκή χώρα που είναι παρούσα στον Νότιο Ειρηνικό και επί μακρόν επικρίνεται για τη «νεο-αποικιοκρατία» της στη Νέα Καληδονία. Η κατάσταση έχει αλλάξει και η Γαλλία έχει τώρα έναν πραγματικό μοχλό επιρροής σε μια περιοχή που θα μπορούσε να γίνει κρίσιμη στο μέλλον όσον αφορά την εδαφική ακεραιότητα -η Κίνα έχει στόχους στη Νουμέα- αλλά και μέσω της αύξησης των ανταλλαγών στην Ασία-Ειρηνικό-Λατινική Αμερική άξονας. Η στάση της Αυστραλίας φαίνεται τότε πολύ ισορροπημένη και συνεπής με τα συμφέροντά της για την εξουσία. Απέχουμε χίλια μίλια από έναν πολωνικό ή γερμανικό ατλαντικό τροπισμό. Ή τα δηλωτικά αποτελέσματα της Γαλλίας στη στρατηγική αυτονομία αλλά ελάχιστα ακολουθούμενα από δράση.
