Σύμφωνα με τον διαδικτυακό ειδησεογραφικό ιστότοπο «Hong-Kong South China Morning», οι κινεζικές αρχές το έχουν προτείνει η παραγωγή αεροπλανοφόρου θα ανασταλεί, τουλάχιστον για ένα διάστημα, μετά την κατασκευή του δεύτερου παραδείγματος του μοντέλου Type 003, ενός πλοίου συμβατικής ισχύος εξοπλισμένου με ηλεκτρομαγνητικούς καταπέλτες και αναμένεται να ζυγίζει περισσότερους από 70.000 τόνους. Για να δικαιολογήσει αυτή την απόφαση, το Πεκίνο θα εξηγούσε ότι οι τεχνολογικές δυσκολίες και το κόστος αυτών των προγραμμάτων θα αναγκάσουν τη μείωση του ρυθμού παραγωγής. Αυτή η δήλωση, αν και σχετικά αβάσιμη και μεμονωμένη, υιοθετήθηκε από πολλούς ειδησεογραφικούς ιστότοπους, ιδιαίτερα στην Ταϊβάν. Ωστόσο, πολλοί παράγοντες καθιστούν δυνατό τον έλεγχο των σχολίων που έγιναν.
Πρώτα απ 'όλα, λειτουργούν οι λειτουργικές και οργανικές παράμετροι που συνδέονται με τη δομή του κινεζικού ναυτικού. Αυτό αποτελείται από 3 στόλους, τον βόρειο, τον ανατολικό και τον νότιο στόλο, ο καθένας υπεύθυνος για το δικό του θέατρο και τις αποστολές του. Καθένας από αυτούς τους στόλους επρόκειτο να λάβει, έως το 2035, δύο αεροπλανοφόρα, το πρώτο Type 001 Liaoning, το νέο Τύπος 002 Shandong που τίθεται σε λειτουργία σήμερα, δύο αεροπλανοφόρα τύπου 003 με συμβατική πρόωση και δύο πλοία τύπου 004 με πυρηνική πρόωση, ώστε να μπορούν να έχουν τη δική τους επιχειρησιακή ναυτική αεροπορία, απαραίτητη για την υποστήριξη ενεργειών προβολής δυνάμεων, και ειδικότερα τις ενέργειες της αμφίβιας ομάδας. Περιορίζοντας τον αριθμό των αεροπλανοφόρων σε 4, συμπεριλαμβανομένων δύο Type 001/A που δεν διαθέτουν καταπέλτες, αυτή η ικανότητα επέμβασης και προβολής δύναμης θα μειωθεί σημαντικά, σε αντίθεση με τις ομιλίες του Προέδρου Xi Jinping από το 2012.
Δεύτερον, αυτό θα συνιστούσε δημοσιονομική και βιομηχανική παρέκκλιση. Πράγματι, η χώρα μόλις ξεκίνησε πολύ μεγάλης κλίμακας εργασίες για τη μετατροπή των ναυπηγείων Jiangnan, κοντά στη Σαγκάη, προκειμένου να μπορέσουν να παράγουν μεγάλες ναυτικές μονάδες σε μεγάλους αριθμούς, είτε αεροπλανοφόρα είτε βαρέα πλοία επίθεσης που μεταφέρουν ελικόπτερα, όπως το ολοκαίνουργιο Type 075 40.000 τόνων. Αυτή η εργασία θα καταστήσει δυνατή την ταυτόχρονη ναυπήγηση έως και 3 βαρέων σκαφών και τόσα πλοία σε φινίρισμα στην αποβάθρα, δηλαδή παραγωγική ικανότητα άνω του 1 μεγάλου σκάφους ετησίως. Η κατασκευή μιας τέτοιας υποδομής, τα βιομηχανικά εργαλεία που τη συνοδεύουν, καθώς και η πρόσληψη και εκπαίδευση προσωπικού, αντιπροσωπεύουν από μόνα τους ένα καθοριστικό μέρος της τιμής ενός αεροπλανοφόρου ή ενός LHD. Ως εκ τούτου, φαίνεται αδιανόητο να έχουμε δεσμευτεί για τέτοιες επενδύσεις μόνο για τη λειτουργία αυτού του εργαλείου στο ένα τέταρτο ή το ένα τρίτο της χωρητικότητάς του.
Από την άλλη πλευρά, είναι απολύτως πιθανό οι τρέχουσες υποδομές, όπου κατασκευάζονται τα συμβατικά κινητήρια αεροπλανοφόρα Type 003, να είναι ελάχιστα κατάλληλες για την κατασκευή ενός πυρηνικού αεροπλανοφόρου που στοχεύει να είναι το αντίστοιχο της αμερικανικής κλάσης Gerald Ford. Επομένως, και από τότε την ανάγκη για επιθετικά πλοία τύπου 075 είναι επίσης ισχυρή, μπορούμε σίγουρα να φανταστούμε ότι οι κινεζικές αρχές προτιμούν να περιμένουν μέχρι να έχουν πλήρη πρόσβαση στο νέο εργαλείο παραγωγής τους πριν ξεκινήσουν την κατασκευή των υπερπυρηνικών αεροπλανοφόρων τους, ευνοώντας την κατασκευή πλοίων που είναι λιγότερο ευαίσθητα στις υπάρχουσες υποδομές. Επιπλέον, είναι επίσης πιθανό το κινεζικό ναυτικό να επιθυμεί να κάνει ένα διάλειμμα μετά την έναρξη λειτουργίας των δύο Type 003, έτσι ώστε να αφομοιώσει την ανατροφοδότηση που συνδέεται με τη χρήση τέτοιων πλοίων, τα οποία είναι πολύ διαφορετικά από την έκδοση εφαλτηρίου. όπως το Liaoning ή το Shondang.
Από την άλλη πλευρά, τα πλοία αυτά έχουν ικανότητα μεταφοράς αεροσκαφών σημαντικά μεγαλύτερη από αυτή των προκατόχων τους, είναι επίσης πιθανό το πρόγραμμα κατασκευής αεροσκαφών καθώς και αυτό που αφορά την εκπαίδευση του προσωπικού πτήσης να απαιτεί μεγαλύτερη κράτηση σε θέματα κατασκευής πλοίων. Έτσι, η κινεζική ναυτική αεροπορία θα είχε σήμερα μόνο α σαράντα μαχητικά J15 επί του σκάφουςκαι περίπου εκατό ειδικευμένους πιλότους, ένας ανεπαρκής αριθμός για να οπλίσει πλήρως τα δύο αεροπλανοφόρα σε υπηρεσία, τα οποία, μεταξύ τους, έχουν χωρητικότητα 60 αεροσκαφών εάν επρόκειτο να αναπτυχθούν ταυτόχρονα, και μόλις επαρκούν για τον οπλισμό Η Shandong και τα 36 επιβιβασμένα μαχητικά αεροπλάνα της. Όσο για την παραγωγή του μαχητικά που βασίζονται σε αεροπλάνο που προέρχονται από το J-20, τίποτα δεν δείχνει ότι θα μπορούσε να είναι πιο δυναμικό από αυτό που παράγει αυτά τα αεροσκάφη για τις κινεζικές αεροπορικές δυνάμεις.
Στην πραγματικότητα, η παύση που ανακοινώθηκε πριν από την έναρξη της κατασκευής της νέας κατηγορίας κινεζικών πυρηνοκίνητων αεροπλανοφόρων, δεν αντιπροσωπεύει την παραίτηση από τη χρήση αεροπλανοφόρων, στην πραγματικότητα θα είχε επιχειρησιακά θεμέλια και βιομηχανικά δικαιολογημένη. Το κινεζικό ναυτικό, όπως και η ναυτική βιομηχανία του, επωφελήθηκε μόνο από πολύ περιορισμένες μεταφορές τεχνολογίας και τεχνογνωσίας από δυτικά ναυτικά και βιομηχανίες με εμπειρία σε αυτόν τον τύπο πλοίων (Ηνωμένες Πολιτείες, Γαλλία, Βασίλειο -uni), καθώς και από περιορισμένη βοήθεια από τη Ρωσία, αναγκάζεται να μάθει γρήγορα και ανεξάρτητα όλες τις λεπτές αποχρώσεις του σχεδιασμού και της εφαρμογής μιας ναυτικής αεροπορίας επί του σκάφους. .
Η κατασκευή, σε μόλις 15 χρόνια, δύο αεροπλανοφόρων STOBAR (εφαλτήριο), και στη συνέχεια δύο CATOBAR (εξοπλισμένα με καταπέλτες) με χρήση ηλεκτρομαγνητικών καταπέλτων (που δημιουργούν επίσης προβλήματα στις Ηνωμένες Πολιτείες στο Ford), όλα σχεδιάζοντας μια ενσωματωμένη αεροπορία βαρέων μαχητικών J15 (ομολογουμένως αντιγράφηκαν από το Su33) και J-20, μαχητικά drones καθώς και τα αεροπλάνα έγκαιρης προειδοποίησης, αποτελούν από μόνα τους ένα κατόρθωμα που κανείς, πριν από 15 χρόνια, ή ακόμα και πριν από 5 χρόνια, δεν φανταζόταν ότι είναι δυνατό. Θα ήταν λοιπόν κάτι παραπάνω από έκπληξη αν το Πεκίνο σταματούσε εκεί.
