Για περισσότερο από μία εβδομάδα, οι συριακές δυνάμεις που είναι πιστές στο Μπασάρ Αλ Άσαντ, υποστηριζόμενες από τις ρωσικές αεροπορικές δυνάμεις, ξεκίνησαν μια επίθεση προς την πόλη του Ιντλίμπ, με στόχο την ανάκτηση του ελέγχου αυτής της πόλης που εξακολουθεί να βρίσκεται στα χέρια του φιλο-τουρκικές ισλαμικές παραστρατιωτικές δυνάμεις. Αλλά αυτή η επίθεση δεν είναι η γεύση του Τούρκου Προέδρου RT Erdogan, ο οποίος φοβάται μια νέα εισροή προσφύγων. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το τελευταίο τώρα απειλεί τη Συρία και τον Ρώσο σύμμαχό της με μια νέα παρέμβαση στη βόρεια Συρία, με στόχο τον τερματισμό της επίθεσης της Δαμασκού.
Η εγκάρδια κατανόηση μεταξύ Άγκυρας και Μόσχας φαίνεται όλο και πιο δύσκολο να διατηρηθεί στη Συρία. Πράγματι, οι σύμμαχοι των δύο στρατοπέδων, οι φιλο-τουρκικές ισλαμικές πολιτοφυλακές, αφενός, και οι τακτικές δυνάμεις του καθεστώτος της Δαμασκού, αφετέρου, κινδυνεύουν να βρεθούν σε επαφή, ενώ τα συριακά στρατεύματα έχουν ξεκινήσει, για περισσότερα μιας εβδομάδας, μια επίθεση προς το βορρά με στόχο την ανάκτηση της πόλης Idlib, της κύριας συριακής πόλης στα βορειοδυτικά της Συρίας και στρατηγικός κόμβος επικοινωνίας για τον έλεγχο όλων των βόρειων χωρών. Πάνω απ 'όλα, η Άγκυρα, μέσω της φωνής του προέδρου της, προειδοποίησε τη Δαμασκό και τη Μόσχα για πιθανή νέα στρατιωτική επιχείρηση στη βόρεια Συρία εάν η συριακή επίθεση δεν σταματήσει γρήγορα. Πράγματι, οι τουρκικές αρχές φοβούνται να δουν ένα νέο κύμα προσφύγων να κατευθύνεται προς την επικράτειά της, ενώ ήδη φιλοξενεί περισσότερους από 3,6 εκατομμύρια από αυτούς από την αρχή των συγκρούσεων.
Όμως, πέρα από το επιχείρημα των προσφύγων, η Άγκυρα και η Μόσχα εμπλέκονται στην πραγματικότητα σε μια αντιπαράθεση για τον έλεγχο της βόρειας Συρίας, μετά την υπογραφή της συμφωνίας status quo μεταξύ των δύο προέδρων το 2017 στο Σότσι. Οι τουρκικές αρχές κατηγορούν τη Μόσχα ότι δεν τηρεί τους όρους της προηγούμενης συμφωνίας, ενώ από την πλευρά της, Η Μόσχα δικαιώνει στρατιωτικές ενέργειες για να σταματήσει τις επιθέσεις από το βόρειο τμήμα της Συρίας, και έχοντας στοχεύσει τις δυνάμεις της Συρίας ως τις ρωσικές δυνάμεις που αναπτύχθηκαν στην αεροπορική βάση του Hmeimim. Και στις δύο περιπτώσεις, υπάρχει μια προφανής προσπάθεια να καταστεί η αφηγηματική ραβδί με τους γεωπολιτικούς στόχους του άλλου, και οι δύο με στόχο να πάρουν τα χέρια τους στη βόρεια Συρία. Τα σημεία τριβής μεταξύ Μόσχας και Άγκυρας αποκαλύφθηκαν τις τελευταίες εβδομάδες, είτε στο συριακό φάκελο είτε στο φάκελο της Λιβύης, όπου οι δύο πρωτεύουσες υποστηρίζουν τα στρατόπεδα. Ως εκ τούτου, η στάση του Ρώσου φρεγάτα Ναύαρχου Έσσεν, που ανήκει στον στόλο της Μαύρης Θάλασσας, στο κυπριακό λιμάνι της Λεμεσού, αλλά σε απόσταση αναπνοής από το συριακό λιμάνι της Λατακίας, σίγουρα δεν έχει περάσει απαρατήρητο στην τουρκική πρωτεύουσα.
Η Άγκυρα βρίσκεται στην πραγματικότητα παγιδευμένη από τις συνέπειες της προηγούμενης επίθεσής της, την οποία οδήγησε το φθινόπωρο του 2019 εναντίον των Κούρδων του YPG στη βόρεια Συρία. Προκαλώντας την απόσυρση των κουρδικών δυνάμεων και την αποδέσμευση των ευρωπαίων συμμάχων τους, η Άγκυρα επέτρεψε στις φιλοτουρκικές παραστρατιωτικές δυνάμεις να διατηρήσουν τον έλεγχο της περιοχής γύρω από το Idlib. Ωστόσο, ενώ οι Κούρδοι ήταν προσεκτικοί για να μην προκαλέσουν τη Μόσχα, αυτές οι δυνάμεις, που ελέγχονται εν μέρει από την Άγκυρα, πραγματοποιούν τακτικά επιχειρήσεις εναντίον των δυνάμεων του συριακού καθεστώτος και, όπως φαίνεται, εναντίον των ρωσικών δυνάμεων. Από τότε και στο εξής, δεν υπάρχει πλέον μια «δύναμη απομόνωσης» ικανή να ξεκινήσει μια αποκλιμάκωση στην περιοχή και η επέμβαση της Δαμασκού, και του Ρώσου συμμάχου της, ήταν επομένως κάτι περισσότερο από προβλέψιμο.
Απομένει να δούμε, από τώρα και στο εξής, πώς οι δύο ηγέτες αποφασίζουν να ενεργήσουν τις επόμενες μέρες. Φαίνεται εκπληκτικό το γεγονός ότι οι συριακές δυνάμεις αναστέλλουν την επίθεσή τους για να ανακτήσουν το Idlib, καθώς η πόλη διαδραματίζει τόσο στρατηγικό ρόλο στην περιοχή. Επομένως, μετά τις δηλώσεις που μόλις έκανε ο Πρόεδρος Ερντογάν, είναι πιθανό, από την πλευρά της, η Άγκυρα να ξεκινήσει επίσης μια στρατιωτική επιχείρηση, με τον ίδιο προορισμό. Τούτου λεχθέντος, δύο φορές ήδη, οι Ρώσοι πρόεδροι και τα πράγματα κατάφεραν να διαπραγματευτούν ρήτρες απο κλιμάκωσης μετά από σοβαρές εντάσεις, ειδικά όταν το 2015, οι τουρκικοί F16 είχαν καταρρίψει ένα ρωσικό Su-24. Ωστόσο, είναι όλο και πιο ξεκάθαρο ότι η προφανής ρωσοτουρκική συμφωνία είναι πάνω απ 'όλα μια συμφωνία περίστασης, η οποία πιθανώς δεν προορίζεται να διαρκέσει.
Κατεβάστε το άρθρο σε μορφή pdf
Λειτουργικότητα αποκλειστικά για επαγγελματίες συνδρομητές
