Σύγχρονα επιθετικά ελικόπτερα, από το AH-64E Apache έως το Z-19.

Αν και τα ελικόπτερα χρησιμοποιούνται στη μάχη από τα τέλη της δεκαετίας του 40, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια του πολέμου της Κορέας κατά τον οποίο έπαιξαν καθοριστικό ρόλο για πρώτη φορά σε αποστολές εκκένωσης τραυματιών και την ανάκτηση των εκτινασσόμενων πιλότων, μόλις το 1967 συμμετείχε σε ένοπλη σύγκρουση ένα οπλισμένο ελικόπτερο ειδικά σχεδιασμένο για επιθετικές αποστολές. Ήταν το αμερικανικό ελικόπτερο Bell AH-1 Cobra του Στρατού των ΗΠΑ στο πλαίσιο του πολέμου του Βιετνάμ.

Έκτοτε, τα επιθετικά ελικόπτερα έχουν καθιερωθεί ως ουσιαστικό εργαλείο στην απογραφή των σύγχρονων στρατών και τα Mi-24 Hind, το AH-64 Apache και άλλοι Tigers συμμετείχαν ενεργά σε πολυάριθμες συγκρούσεις, που κυμαίνονται από τη σοβιετική επέμβαση στο Αφγανιστάν έως την πρώτη Πόλεμος του Κόλπου, από την επέμβαση στη Λιβύη το 2011 έως τις εντάσεις μεταξύ Ουκρανίας και Ρωσίας μόλις πριν από λίγες εβδομάδες.

Γρήγορες, ευέλικτες και ισχυρά οπλισμένες, αυτές οι συσκευές ξέρουν πώς να επωφεληθούν από την κάλυψη εδάφους για να πλησιάσουν τον στόχο τους και να τους καταστρέψουν πριν λάβουν απάντηση. Σιγά σιγά αντικατέστησαν τα αεροσκάφη εγγύς αεροπορικής υποστήριξης σε πολλούς στρατούς.

Με την άφιξη νέων πυρομαχικών, όπως πυρομαχικά περιπλανώμενων, και νέων αισθητήρων και εργαλείων επικοινωνίας, τα σύγχρονα πολεμικά ελικόπτερα θα δουν την απόδοσή τους να επεκτείνεται περαιτέρω τα επόμενα χρόνια, για να συνεχίσουν να αντιπροσωπεύουν ένα βασικό στοιχείο της εναέρια μάχη.

AH-64E Apache (Boeing - Ηνωμένες Πολιτείες)

Για κάθε δίκαιο, έπρεπε να ξεκινήσουμε αυτό το πάνελ με τον αδιαμφισβήτητο βασιλιά αυτής της κατηγορίας αεροσκαφών, το Boeing AH-64 Apache, το οποίο παραμένει σήμερα το πιο κατασκευασμένο δυτικό μαχητικό ελικόπτερο στον κόσμο, με 2400 παραδείγματα, που υποχωρεί λίγο μόνο στο Σοβιετικό Mi-24 που κορυφώθηκε στα 2650 αεροσκάφη που παρήχθησαν.

Ωστόσο, αρχικά, οι Apache δεν θα έπρεπε ποτέ να έχουν δει το φως της δημοσιότητας. Πράγματι, αναπτύχθηκε μόνο κατόπιν αιτήματος του αμερικανικού στρατού ως μέρος του σούπερ προγράμματος του BIG 5 το 1972, μετά την εγκατάλειψη του προγράμματος AH-56 Cheyenne, ενώ η Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ πήρε το κόμμα για την ανάπτυξη του A-10 Thunderbolt II και το Σώμα Πεζοναυτών των ΗΠΑ το Harrier II, αφήνοντας τον αμερικανικό στρατό απομονωμένο για να αναπτύξει τη δική του περιστροφική πτέρυγα.

Ο διαγωνισμός είδε το πρωτότυπο Bell YAH-63 και το Hughes YAH-64 να συγκρούονται, με το τελευταίο να κερδίζει σχεδόν σε όλους τους τομείς εις βάρος του ανταγωνιστή του. Η προπαραγωγή του Apache ξεκίνησε το 1981 και το πρώτο αεροσκάφος έφτασε στην Ευρώπη από το 1984, στο αποκορύφωμα της κρίσης του Eurossile.

Έκτοτε, η εμπορική και επιχειρησιακή επιτυχία του AH-64 δεν αμφιταλαντεύτηκε ποτέ και παρά τα 40 χρόνια του, συνεχίζει να δέχεται παραγγελίες στην πιο προηγμένη έκδοσή του, το AH-64E.

Πρέπει να ειπωθεί ότι το «θηρίο» έχει σοβαρά επιχειρήματα να προβάλει, με μέγιστο βάρος απογείωσης άνω των 10 τόνων, το πλήρως θωρακισμένο tandem Glass-cockpit του και τις δύο τουρμπίνες GE T-700 που η καθεμία αναπτύσσει πάνω από 1900 hp ισχύος, επιτρέποντάς του να μεταφέρει πέντε τόνους ωφέλιμου φορτίου, συμπεριλαμβανομένων πιλότων, καυσίμων και πυρομαχικών.

Από την πλευρά του οπλισμού, φέρει ένα πολύ αποτελεσματικό πυροβόλο M30 των 230 mm που παρέχεται με 1200 βλήματα και σε συνδυασμό με το στόχαστρο κράνους του αξιωματικού του οπλικού συστήματος που βρίσκεται στο μπροστινό κάθισμα του αεροσκάφους, καθώς και μια σειρά από πυραύλους, ρουκέτες και ακόμη και επιπλέον τανκς τοποθετημένα στα 2 σημεία επίθεσης καθενός από τα κολοβώματα των φτερών του.

Σε αντιαρματική διάταξη, ένα AH-64E, εξοπλισμένο με ραντάρ AN/APG-78 στον ιστό, μεταφέρει έως και 16 πυραύλους AGM-114 Hellfire II, δίνοντάς του τρομερή δύναμη πυρός. Εκτός από το Hellfire, το Apache μπορεί να εκτοξεύσει ισραηλινούς αντιαρματικούς πυραύλους Spike, πυραύλους αέρος-αέρος Stinger, καθώς και πυραύλους 70 χλστ.

Παρά την ηλικία του, το AH-64 Apache παραμένει η αιχμή του δόρατος της αεροπορικής δύναμης μάχης του αμερικανικού στρατού, καθώς και 16 ενόπλων δυνάμεων σε όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένου του Ηνωμένου Βασιλείου, της Ολλανδίας και της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ, την Ιαπωνία και τη Νότια Κορέα στον Ειρηνικό. Σαουδική Αραβία, Ισραήλ, Κατάρ και Αίγυπτος στη Μέση Ανατολή. Αυτά τα τελευταία χρόνια, Η Μεγάλη Βρετανία, η Αυστραλία και το Μαρόκο έχουν επίσης παραγγείλει το αεροσκάφος Boeing, το οποίο θα παραμείνει σε λειτουργία για αρκετές ακόμη δεκαετίες.

AH-1Z Viper (Bell – Ηνωμένες Πολιτείες)

Η τελική έκδοση του AH-1 Cobra που ήταν το πρώτο επιθετικό ελικόπτερο που εμπλέκεται ποτέ σε σύγκρουση το 1967, το Ah-1Z Viper της Bell δεν έχει πλέον πολλά κοινά με τις πρώτες εκδόσεις του προγόνου του. Δεν υπάρχει πλέον η διαμόρφωση ενός κινητήρα και ο ρότορας δύο λεπίδων, το Viper είναι πλέον εξοπλισμένο με 2 τουρμπίνες General Electric T-700-GE-401C που αποδίδουν 1800 ίππους ο καθένας, για μέγιστο βάρος απογείωσης 8,8 τόνους και έναν ρότορα τεσσάρων λεπίδων με όπως τα περισσότερα σύγχρονα ελικόπτερα.

Ωστόσο, η Viper δεν αρνείται την κληρονομιά της, κυρίως διατηρώντας ένα μετωπικό τμήμα μόλις περισσότερο από ένα μέτρο, καθιστώντας ιδιαίτερα δύσκολο τον εντοπισμό και τη στόχευση όταν αντιμετωπίζετε τον αντίπαλο.

Αυτή η δυνατότητα επιτρέπει επίσης στον κύριο χρήστη του, το Σώμα Πεζοναυτών των ΗΠΑ, να μειώσει το αποτύπωμα του αεροσκάφους μόλις αναδιπλωθεί ο ρότορας, όταν αναπτύσσεται από πλοία επίθεσης των ΗΠΑ.

Το υπόλοιπο αυτού του άρθρου είναι μόνο για τους συνδρομητές

Τα Κλασικές συνδρομές παρέχουν πρόσβαση σε
όλα τα άρθρα χωρίς διαφήμιση, από 1,99€.

Εγγραφή σε ενημερωτικό δελτίο