Κανείς δεν έχει ξεχάσει τη συντριπτική ανακοίνωση που έκανε ο Αυστραλός πρωθυπουργός Σκοτ Μόρισον, μαζί με τον Βρετανό ομόλογό του Μπόρις Τζόνσον και τον Πρόεδρο των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν τον Σεπτέμβριο του 2021, η οποία τερμάτισε το γαλλο-αυστραλιανό πρόγραμμα υποβρυχίων Shortfin Barracuda. προς όφελος ενός στόλου πυρηνοκίνητων υποβρυχίων που πραγματοποιείται στο πλαίσιο μιας νέας συμμαχίας που συγκεντρώνει τις 3 χώρες και ορίζεται με το ακρωνύμιο AUKUS. Είναι αλήθεια ότι το πρόγραμμα συμβατικών υποβρυχίων της Αυστραλίας Shortfin Barracuda βρισκόταν στο στόχαστρο για αρκετά χρόνια, ιδίως λόγω του συνολικού προϋπολογισμού των 90 δισεκατομμυρίων δολαρίων της Αυστραλίας που παρουσιάστηκε ως τεράστιος στα μάτια του κοινού. παρέλειψε να διευκρινίσει ότι ο αρχικός προϋπολογισμός των 50 δισεκατομμυρίων δολαρίων που παρουσιάστηκε δημόσια στην αρχή του προγράμματος αφορούσε μόνο 8 υποβρύχια, έναντι 12 που είχαν παραγγελθεί, και δεν έλαβε υπόψη τον πληθωρισμό σε ένα πρόγραμμα σχεδόν 20 ετών.
Φαίνεται τώρα ότι τα ίδια λάθη λειτουργούν σχετικά με το νέο πρόγραμμα που προορίζεται να αντικαταστήσει τα γαλλικά υποβρύχια από 8 πυρηνικά υποβρύχια αμερικανικής ή βρετανικής σχεδίασης. Μάλιστα, όσο περνά ο καιρός και ξημερώνουν ανεξάρτητες σπουδές, φαίνεται ότι αυτός ο δρόμος που επέλεξε ο συντηρητικός πρωθυπουργός Σκοτ Μόρισον κρύβει πολλές παγίδες, μερικές φορές ακόμη και πανομοιότυπες με εκείνες που ήχησαν τον θάνατο για το γαλλοαυστραλιανό πρόγραμμα. Και καθώς τα ερωτήματα και οι ανησυχίες αυξάνονται, οι πρώτες απαρχές των απαντήσεων φαίνεται να δίνουν μια ανησυχητική εικόνα για την Αυστραλία, την οικονομία και τον στόλο της.
Η πρώτη από τις παγίδες στις οποίες θα μπορούσε να γκρεμιστεί η αυστραλιανή φιλοδοξία δεν είναι άλλη από το υπερβολικό τίμημα του ίδιου του προγράμματος. Σύμφωνα με το Australian Strategic Coverage Institute, το συνολικό κόστος του προγράμματος για 8 υποβρύχια στην πραγματικότητα, στην καλύτερη περίπτωση, θα ήταν 70 δισεκατομμύρια δολάρια. Αλλά αυτό το σύνολο δεν λαμβάνει υπόψη τον πληθωρισμό, και θεωρείται ακόμη και πολύ απίθανο από τους ίδιους τους συντάκτες της έκθεσης, οι οποίοι εκτιμούν ότι θα μπορούσε τελικά να περιμένει 171 δισεκατομμύρια δολάρια, συμπεριλαμβανομένου του πληθωρισμού, δηλαδή διπλάσιο του ρυθμού. Το γαλλοαυστραλιανό πρόγραμμα τόσο πολύ αποδοκιμάστηκε στη δημόσια σκηνή της Αυστραλίας. Αυτή η επένδυση θα αντιπροσωπεύει τότε το ισοδύναμο του 8,5% του ΑΕΠ της χώρας, καθώς και 4 ολόκληρα χρόνια του προϋπολογισμού της Αυστραλιανής Άμυνας. Σε σύγκριση με τον πληθυσμό, αυτό αντιπροσωπεύει μια προσπάθεια σχεδόν 7000 $ κατά κεφαλήν κατά τη διάρκεια του προγράμματος.
Επιπλέον, οι βιομηχανικές αποζημιώσεις που εφαρμόζονται σε αυτό το πρόγραμμα φαίνονται ολοένα και πιο υποθετικές, ενώ οι δυσκολίες που σχετίζονται με την ίδρυση μιας βιομηχανίας ικανής να συναρμολογεί τέτοια υποβρύχια εμφανίζονται σε μια χώρα που δεν έχει «καμία εμπειρία σε αυτόν τον τομέα, καθώς και καμία μη στρατιωτική πυρηνική βιομηχανία. Διότι πέρα από το κόστος και τις δυσκολίες για την ίδρυση μιας τέτοιας βιομηχανίας, υπάρχει και το πρόβλημα του χρόνου που απαιτείται για την επίτευξή της, γνωρίζοντας ότι μια τέτοια φιλοδοξία θα απαιτούσε βαθιές αλλαγές όσον αφορά την επαγγελματική κατάρτιση, ακόμη και την ακαδημαϊκή κατάρτιση. Για τη Μελβούρνη, θα ήταν ζήτημα ανάπτυξης του ισοδύναμου ενός μη στρατιωτικού πυρηνικού προγράμματος, το οποίο είναι πιο ικανό εργασία με εμπλουτισμένο στρατιωτικό καύσιμο, παρόλο που η χώρα αποκλείει τον εξοπλισμό της με μη στρατιωτικό πυρηνικό εργοστάσιο, δημιουργώντας ένα οικονομικό αλλά και κοινωνικό παράδοξο σε αυτό το θέμα.
Απομένει να διαβάσετε το 75% αυτού του άρθρου. Εγγραφείτε για να αποκτήσετε πρόσβαση!
Τα Κλασικές συνδρομές παρέχουν πρόσβαση σε
άρθρα στην πλήρη έκδοσή τουςκαι χωρίς διαφήμιση,
από 1,99€. Συνδρομές Ανώτερο παρέχει επίσης πρόσβαση σε αρχεία (άρθρα άνω των δύο ετών)
Τα σχόλια είναι κλειστά.