Γιατί το ρωσικό υποβρύχιο Belgorod και η πυρηνική τορπίλη 2M39 Poseidon δεν αλλάζουν τίποτα;

Με αφορμή την προεκλογική εκστρατεία για τις ρωσικές προεδρικές εκλογές του 2018, ο απερχόμενος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν προκάλεσε μια οργή στη Δύση. παρουσιάζοντας δημόσια πολλά «επαναστατικά» στρατιωτικά προγράμματα, που υποτίθεται ότι θα δώσει ένα αποφασιστικό πλεονέκτημα στους ρωσικούς στρατούς για την επόμενη δεκαετία.

Μεταξύ αυτών των προγραμμάτων, οι πύραυλοι RS-28 SARMAT ICBM και το υπερηχητικό ανεμόπτερο Avangard πρόκειται να τεθούν σε λειτουργία φέτος, ενώ ο αερομεταφερόμενος υπερηχητικός πύραυλος Kinzhal έχει ήδη εξοπλίσει ορισμένα Mig-31K τροποποιημένα από το 2019. Ο πυρηνικός πύραυλος κρουζ Burevestnik έχει περισσότερα ή λιγότερο έπεσε στη λήθη.

Όσον αφορά την βαριά πυρηνική τορπίλη 2M39 Kanyon, η οποία ονομάζεται επίσης Poseidon ή Status-6, θα πρέπει σύντομα να ενταχθεί σε ενεργό υπηρεσία, ενώ το υποβρύχιο Belgorod, το οποίο θα τη χειριστεί, έχει παραδοθεί στο ρωσικό ναυτικό την άνοιξη του 2022.

Με μήκος 24 μέτρα και διάμετρο 2 μέτρα, η τορπίλη Kanyon είναι στην πραγματικότητα ένα αυτόνομο drone που τροφοδοτείται από έναν μικροσκοπικό πυρηνικό αντιδραστήρα, που του επιτρέπει να φτάσει σε πολύ υψηλές ταχύτητες περίπου 100 κόμβων και είναι εξοπλισμένος με αυτονομία μεγαλύτερη από 6000 km, αρκετή για να διασχίσει τον Ατλαντικό από άκρη σε άκρη, σε βάθη έως και 1000 μέτρα.

Επιπλέον, το Kanyon μεταφέρει πυρηνικό ωφέλιμο φορτίο 100 κιλοτόνων ισοδύναμο με αυτό που εφαρμόζεται από τα επιμέρους ατμοσφαιρικά συστήματα επανεισόδου MIRV, με ικανότητα στρατηγικής καταστροφής.

Το σενάριο χρήσης αυτού του όπλου βασίζεται σε προ-ανάπτυξη από το τροποποιημένο υποβρύχιο πυρηνικού πυραύλου Belgorod ή από το Khabarovsk τροποποιημένο για το σκοπό αυτό, επιτρέποντας στην τορπίλη να χτυπήσει λιμενικές ή παράκτιες εγκαταστάσεις του αντιπάλου, όπως το στρατιωτικό λιμάνι Norfolk.

Λόγω της δομής της, μια τέτοια έκρηξη θα προκαλούσε πολύ σημαντικές ζημιές στον ελλιμενισμένο στόλο, την καταστροφή των παράκτιων στρατιωτικών και πολιτικών υποδομών και τη μόλυνση μιας τεράστιας παράκτιας περιοχής που απαιτούσε την οριστική εκκένωση αυτού του χώρου.

Για τη μεταφορά του Kanyon, το ρωσικό Πολεμικό Ναυτικό τροποποίησε ειδικά το υποβρύχιο πυραύλων κρουζ Belgorod. Η ναυπήγηση του πλοίου ξεκίνησε το 1992, πριν εγκαταλειφθεί λίγα χρόνια αργότερα λόγω έλλειψης κεφαλαίων.

Το 2012, το ρωσικό ναυτικό επανεκκίνησε την κατασκευή του υποβρυχίου, βάσει τροποποιημένων σχεδίων σχετικά με τα πλοία του έργου 949AM Antey (Όσκαρ 2 στην ονομασία ΝΑΤΟ), για να αυξήσει το μήκος του από 154 σε 184 μέτρα και το βυθισμένο εκτόπισμά του από 20.000 τόνους έως 30.000 τόνους, καθιστώντας το το μεγαλύτερο υποβρύχιο σε υπηρεσία στον κόσμο αφού το τελευταίο τέθηκε σε εφεδρεία. Typhoon Ρωσική.

Έτσι, το νέο πλοίο θα μπορεί να εφαρμόσει έως και 6 τορπίλες Kanyon, ενώ θα επωφεληθεί από την ενισχυμένη διακριτικότητα του Antey, πολύ υψηλότερη από αυτή των παλαιότερων ρωσικών υποβρυχίων.

Στην πραγματικότητα, σύμφωνα με ρωσική επικοινωνία, που επαναλαμβάνεται συχνά στη Δύση, η άφιξη του ζεύγους Belgorod/Kanyon θα ανατρέψει βαθιά τη στρατηγική ισορροπία στον Ατλαντικό, θέτοντας άμεση απειλή για τα αμερικανικά λιμάνια, ειδικά επειδή με την ταχύτητα, το βάθος και την εμβέλειά του , το Kanyon θα ήταν αδύνατο να αναχαιτιστεί.

Έχουμε εκεί όλα τα χαρακτηριστικά αυτού που άρεσε να σχεδιάζουν οι Γερμανοί με τον όρο Wunderwaffen, ή θαυματουργό όπλο. Ωστόσο, η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική…

Πράγματι, η χρήση του Kanyon ή η απλή ανάπτυξή του κοντά στις αμερικανικές ακτές στο Belgorod, θα αποτελούσε απαράδεκτο casus belli για τις Ηνωμένες Πολιτείες, ισοδύναμο με την ανάπτυξη πυραύλων SS-4 στο νησί της Κούβα το 1962, ιδιαίτερα δεδομένου ότι το υποβρύχιο θα αποτελέσει αντικείμενο όλης της προσοχής του αμερικανικού ναυτικού και των συμμαχικών στόλων, και το Kanyon, από σχεδιασμό, είναι πολύ πιθανό να μην είναι ακουστικά διακριτικό.

Με άλλα λόγια, είναι πολύ απίθανο το ζευγάρι Belgorod/Kanyon να μπορέσει να διασχίσει την περίμετρο της ακουστικής προστασίας που περιβάλλει την ανατολική ακτή των Ηνωμένων Πολιτειών και του Καναδά. Απομένει η δυνατότητα εκτόξευσης τορπιλών σε μεγάλη απόσταση, για να εκμεταλλευτούμε την αυτονομία του, ποντάροντας στην ταχύτητά του για την προστασία του.

Ομολογουμένως, καμία δυτική τορπίλη δεν ξεπερνά τους 60 κόμβους σήμερα, καθιστώντας δύσκολη την αναχαίτιση του Kanyon. Δύσκολο, αλλά όχι ακατόρθωτο.

Υπενθυμίζουμε ότι στα τέλη της δεκαετίας του 80, το Σοβιετικό Ναυτικό διέθετε ήδη πυρηνικά υποβρύχια, τα Alpha, ικανά για τελικές ταχύτητες μεγαλύτερες από αυτές των δυτικών τορπίλων. Η λύση ήταν, λοιπόν, η επίθεση στον στόχο από εμπρός και όχι από πίσω, κάτι που επέτρεψε επίσης στην τορπίλη να εκραγεί κοντά στους τορπιλοσωλήνες του υποβρυχίου.

Ακόμη και χωρίς πρόσκρουση, το κρουστικό κύμα θα μπορούσε στη συνέχεια να πυροδοτήσει την έκρηξη των τορπιλών στους σωλήνες τους, και επομένως την απώλεια του υποβρυχίου το οποίο, εξελισσόμενο με 35 κόμβους όπως τα Άλφα, θα ήταν τότε τυφλό και κωφό και επομένως δεν θα μπορούσε να αποφύγει την απειλή .

Το υπόλοιπο αυτού του άρθρου είναι μόνο για τους συνδρομητές

Τα Κλασικές συνδρομές παρέχουν πρόσβαση σε
όλα τα άρθρα χωρίς διαφήμιση, από 1,99€.

Εγγραφή σε ενημερωτικό δελτίο