Υπάρχει πραγματικά το μαχητικό αεροσκάφος 5ης γενιάς;

Όταν η Lockheed-Martin παρουσίασε το F-22 Raptor της για πρώτη φορά, παρουσιάστηκε ως μαχητικό αεροσκάφος 5ης γενιάς, για να σηματοδοτήσει τον ανατρεπτικό χαρακτήρα του, τόσο επιχειρησιακά όσο και τεχνολογικά, με προηγούμενα μαχητικά αεροσκάφη.

Η τιμή μονάδας των 160 εκατομμυρίων δολαρίων, η οποία, από μόνη της, ήταν αρκετή για να δικαιολογήσει μια σημαντική ανατρεπτική πτυχή, καθώς δύο φορές πιο ακριβό από το F-15E ή το F/A 18 E/F τότε το πιο ακριβό μαχητικό αεροσκάφος σε υπηρεσία ή σε προετοιμασία σε όλη την Ατλαντικός.

Πέρα από αυτό, το αεροσκάφος είχε μοναδικές δυνατότητες όπως πολύ προηγμένο stealth πολλαπλών όψεων, χωρίς ωστόσο να ταιριάζει με αυτό του F-117A στον μετωπικό τομέα, την ικανότητα διατήρησης υπερηχητικής πτήσης χωρίς μετακαυστήρα που αναφέρεται ως Super-cruise και μια πρώτη προσπάθεια να σχεδιάσει ένα μαχητικό αεροσκάφος με επίκεντρο τις πληροφορίες, με σημαντικές δυνατότητες επεξεργασίας επί του σκάφους για την εποχή και αναφέρεται ως συγχώνευση δεδομένων.

Έκτοτε, η 5η γενιά καθιερώθηκε ως ποιοτικό κριτήριο, που χρησιμοποιείται συχνά ως το απόλυτο επιχείρημα για την εκτίμηση της επιχειρησιακής απόδοσης ενός αεροσκάφους, ιδίως από την άφιξη του F-35 Lighting II από τον ίδιο κατασκευαστή στη διεθνή αγορά, και αυτό ακόμα κι αν δεν έχει stealth πολλαπλών όψεων, αλλά τομεακό stealth, και όχι άλλο super-cruise.

Ωστόσο, αυτή η ταξινόμηση έχει ξεπεράσει μόνο τα αμερικανικά αεροσκάφη, αφού τόσο το ρωσικό Su-57 όσο και το κινεζικό J-20 παρουσιάζονται επίσης ως αεροσκάφη 5ης γενιάς.

Τα νέα προγράμματα υπό ανάπτυξη, όπως το γαλλογερμανικό FCAS, το βρετανικό Tempest ή το αμερικανικό NGAD, παρουσιάζονται ως μελλοντικές συσκευές 6ης γενιάς.

Ωστόσο, μελετώντας την ιστορία της τεχνολογικής ανάπτυξης των πολεμικών αεροσκαφών για περισσότερα από εκατό χρόνια τώρα, φαίνεται ότι αυτή η πολύ χρησιμοποιούμενη έννοια θα μπορούσε στην πραγματικότητα να είναι, αν όχι τεχνητή, σε κάθε περίπτωση σοβαρά υπερβολική χρήση, σε σημείο που θα μπορούσε να αμφισβητούν την ουσιαστικότητά του.

Έτσι, οι τέσσερις προηγούμενες γενιές, όπως και η επερχόμενη 6η γενιά, παρουσιάζουν τεχνολογικές και λειτουργικές πτυχές που είναι πολύ πιο ενοχλητικές και καθολικές από τη συναρμολόγηση δυνατοτήτων μεταβλητής γεωμετρίας που χρησιμοποιούνται για τον ορισμό αυτής της 5ης γενιάς.

Εάν η χρήση του αεροπλάνου για στρατιωτικούς σκοπούς ξεκίνησε στα τέλη του 1900, η ​​πρώτη εναέρια μάχη στην ιστορία έλαβε χώρα στις 5 Οκτωβρίου 1914 πάνω από το Jonchery-sur-Vesles στο Marne, καθιστώντας το Voisin LA Type 3 εξοπλισμένο με πολυβόλο. από το πλήρωμά του, τον πιλότο Joseph Franz και τον μηχανικό Louis Quenault, τον πρώτο μαχητικό στην ιστορία με την κατάρριψη γερμανικού αεροπλάνου αναγνώρισης.

1ης γενιάς μαχητικά αεροσκάφη, από το Voisin LA Type 3 έως το A-1 Skyraider

Αυτή η πρώτη γενιά πολεμικών αεροσκαφών χαρακτηριζόταν από εμβολοφόρους κινητήρες, έλικες και ίσια φτερά. Διήρκεσε μέχρι μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, με ορισμένα θρυλικά αεροσκάφη όπως τα Βρετανικά Camel, Spitfire and Tempest, τα γαλλικά SPAD και MS406, τα Fokker Dr.1, τα Messerschmitt BF109 και τα γερμανικά FW190, τα αμερικανικά P-38 Lighting, P-51 Mustang και F-6F Hellcat, ή ακόμα και το ιαπωνικό A6M, το περίφημο μηδέν που επικρατούσε στον Ειρηνικό μέχρι το 1943 και την άφιξη του Hellcat.

Μερικά από αυτά τα αεροσκάφη παρέμειναν σε υπηρεσία κατά τη δεκαετία του 50 και ακόμη και τη δεκαετία του 60, όπως το F-4U Corsair που υπηρετούσε εντατικά στην Κορέα, αλλά και στην Ινδοκίνα στα χέρια Γάλλων ναυτικών πιλότων, και το περίφημο A-1 Skyraider του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ. στο Βιετνάμ, οι ειδικές αποστολές Sandies για να προστατεύσουν τις εξορύξεις πιλότων που καταρρίφθηκαν.

Ωστόσο, ήταν περιορισμένες στην απόδοσή τους λόγω των αεροδυναμικών περιορισμών που συνδέονται με τη χρήση προπέλας, που δεν τους επέτρεπε να υπερβούν ταχύτητες πέραν των 750 km/h.

Το υπόλοιπο αυτού του άρθρου είναι μόνο για τους συνδρομητές

Τα Κλασικές συνδρομές παρέχουν πρόσβαση σε
όλα τα άρθρα χωρίς διαφήμιση, από 1,99€.

Εγγραφή σε ενημερωτικό δελτίο