Μπορεί η τεχνολογία Digital Twins να εξοικονομήσει προγράμματα FCAS και MGCS;

Από τις αρχές του 2022, το πρόγραμμα FCAS για το Future Air Combat System, το οποίο συγκεντρώνει τη Γερμανία, την Ισπανία και τη Γαλλία, με σκοπό τον σχεδιασμό του αντικαταστάτη του Rafale Γαλλικά και Typhoon ευρωπαϊκή, βρίσκεται σε αδιέξοδο, με φόντο βαθιά διαφωνία σχετικά με τη βιομηχανική κοινή χρήση γύρω από τον πρώτο πυλώνα του προγράμματος για το σχεδιασμό του NGF, Next Generation Fighter, το μαχητικό αεροσκάφος στην καρδιά αυτού του προγράμματος. Πράγματι, οι δύο μεγάλοι κατασκευαστές του προγράμματος, η γαλλική Dassault Aviation και η γερμανική Airbus Defense & Space, δεν είναι σε θέση να συμφωνήσουν σε έναν συμβιβασμό σχετικά με τη διαχείριση αυτού του πυλώνα, που αρχικά αποδόθηκε στη Dassault αλλά αμφισβητήθηκε στην τρέχουσα μορφή του από την Airbus. Αυτές οι εντάσεις είναι, στην πραγματικότητα, μόνο το αναδυόμενο μέρος στη δημόσια σκηνή των βαθιών αποκλίσεων που εμποδίζουν την ομαλή λειτουργία αυτού του ευρωπαϊκού προγράμματος, το οποίο είχε σκοπό, όταν ξεκίνησε από την Άνγκελα Μέρκελ και τον Εμανουέλ Μακρόν, να αντιπροσωπεύσει την καρδιά της προσπάθειας για μια ενισχυμένη ευρωπαϊκή άμυνα.

Αν μέχρι πριν από λίγες εβδομάδες, οι εντάσεις φαινόταν να αφορούν μόνο τη Dassault και το Airbus DS, αυτές έχουν ξεπεράσει σε μεγάλο βαθμό το καθαρά βιομηχανικό πλαίσιο τις τελευταίες ημέρες, αφού οι γερμανικοί στρατοί, σε έκθεσή τους, είχαν αναφέρει ότι σε αδιέξοδο, το πρόγραμμα έπρεπε να τερματιστεί. Την περασμένη εβδομάδα, ενώπιον της Γερουσίας, ο Γάλλος Υπουργός Ενόπλων Δυνάμεων, Sebastien Lecornu, δήλωσε από την πλευρά του ότι σκόπευε να συναντήσει τους Γερμανούς και Ισπανούς ομολόγους του τον Σεπτέμβριο σχετικά με αυτό το θέμα, ενώ διέλυσε στους γερουσιαστές ότι υποστήριξε τη γαλλική βιομηχανία. θέσεις της Dassault Aviation. Για να βάλει τέλος σε αυτή την πολύ μη ελκυστική εικόνα, η Dassault Aviation ανέφερε ότι το πρόγραμμα, σε 2 χρόνια συνεργασίας, κατέγραψε 3 χρόνια πρόσθετες καθυστερήσεις, και ότι τώρα ήταν πολύ απίθανο, εάν το πρόγραμμα τελείωνε, μπορεί να παραδώσει ένα επιχειρησιακό μαχητικό αεροσκάφος πριν από το 2045 ή ακόμα και το 2050, κάτι που δεν είναι χωρίς σοβαρά προβλήματα για τις αεροπορικές δυνάμεις των 3 χωρών που θα κινδύνευαν, σε αυτή την περίπτωση, να βρεθούν σε κατάσταση επιχειρησιακής αδυναμίας την περίοδο 2040-2050 , παρόλο που όλα δείχνουν ότι οι δύο δεκαετίες μεταξύ 2030 και 2040 θα είναι το σκηνικό μιας αιχμής γεωπολιτικής αστάθειας στον κόσμο, συμπεριλαμβανομένης της Ευρώπης.

Πρέπει πραγματικά να προσπαθήσουμε να σώσουμε το FCAS;

Οι αυξανόμενες δυσκολίες που συναντά το πρόγραμμα FCAS και η ενδημική δυσπιστία μεταξύ της γερμανικής και της γαλλικής αμυντικής βιομηχανίας οδήγησαν σε μια ορισμένη μορφή ριζοσπαστικοποίησης των θέσεων πολλών στρατιωτικών, βιομηχανικών και ακόμη και πολιτικών παραγόντων στο θέμα αυτής της συνεργασίας. Στην πραγματικότητα, και στις δύο πλευρές του Ρήνου, όλο και περισσότερες φωνές ζητούν λίγο πολύ ανοιχτά τον τερματισμό αυτού του προγράμματος, είτε αυτό σημαίνει στροφή σε άλλες ευρωπαϊκές εταιρικές σχέσεις όπως με τη Μεγάλη Βρετάνη ή την Ιταλία, προς τον ιστορικό Αμερικανό εταίρο. ή να αναπτύξει το πρόγραμμα ανεξάρτητα, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει να εξετάσει το ενδεχόμενο μείωσης των φιλοδοξιών του. Παραδόξως, τα δύο στρατόπεδα θεωρούν ότι οι συμφωνίες που πλαισιώνουν το πρόγραμμα δεν είναι ισορροπημένες και προς όφελος του άλλου, είτε πρόκειται για βιομηχανικό μοίρασμα που δεν θα σέβεται την αρχή του «Καλύτερου Αθλητή» και που θα ήταν υπερβολικά υπέρ του Οι γερμανικές εταιρείες στη γαλλική πλευρά ή μιας βιομηχανικής και τεχνολογικής συνεργασίας κρίθηκαν υπερβολικά αδιαφανείς και ο φόβος να αντιπροσωπεύουν μόνο ένα συρτάρι μετρητών για την ανάπτυξη ικανοτήτων που διεκδικεί μόνο η Γαλλία (Deterrence, Embedded Aviation) από τη γερμανική πλευρά. Επιπλέον, όπως το πρόγραμμα μάχης αρμάτων μάχης MGCS νέας γενιάς, φαίνεται όλο και περισσότερο ότι οι επιχειρησιακές προσδοκίες της γαλλικής και γερμανικής αεροπορίας αποκλίνουν πολύ πέρα ​​από τα καλλυντικά, με αποτέλεσμα όλοι να φοβούνται την ανάπτυξη του αεροσκάφους. ανάγκες δύναμης.

Υπό αυτές τις συνθήκες, η έκκληση για πρόωρο τέλος του FCAS μπορεί να φαίνεται η καλύτερη λύση για να αποφευχθεί η σπατάλη πολύτιμου χρόνου όταν η γεωστρατηγική κατάσταση και η κούρσα εξοπλισμών δεν επιτρέπουν πλέον τέτοιους δισταγμούς. Ωστόσο, εάν τα προγράμματα χωρίζονταν, το καθένα ανέπτυξε το δικό του μαχητικό αεροσκάφος, όπως συνέβαινε για το Rafale/Typhoon τη δεκαετία του '90 και για το Tornado/Mirage 2000 στη δεκαετία του '70, η ευρωπαϊκή αεροναυτική βιομηχανία, ως παγκόσμια οντότητα, θα διατηρούσε στην καλύτερη περίπτωση μια θέση πανομοιότυπη με αυτή που κατέχει σήμερα, και από την οποία μπορούμε να δούμε τις αδυναμίες έναντι το παλιρροϊκό κύμα F-35 στην Ευρώπη. Πράγματι, πέρα ​​από τις πρώτες παραγγελίες που βασίζονται στην εκ των προτέρων βιομηχανική συνεργασία, όπως με τη Μεγάλη Βρετανία, την Ιταλία και την Ολλανδία, η επιτυχία του F-35 στην Ευρώπη μπορεί σήμερα να εξηγηθεί σε μεγάλο βαθμό από το γεγονός ότι αντιπροσωπεύει πλέον ένα πρότυπο αεροναυτικής άμυνας στην Ευρώπη, ενώ 12 χώρες της γηραιάς ηπείρου αποφάσισαν να εξοπλιστούν με τα αμερικανικά αεροσκάφη. Στην πραγματικότητα, όπως η επιτυχία του τανκ Leopard 1&2 ή το F-16 στην εποχή τους, πολλές αεροπορικές δυνάμεις έχουν επιλέξει το Lighting 2 τα τελευταία χρόνια λόγω της βιομηχανικής και εμπορικής δυναμικής που αντιπροσωπεύει και που κανένα ευρωπαϊκό αεροσκάφος δεν καταφέρνει να αμφισβητήσει.

Διαχωρίζοντας τα προγράμματα, η ίδια κατάσταση θα συνεχιστεί στην Ευρώπη για την επόμενη γενιά πολεμικών αεροσκαφών, με τον κίνδυνο να μειωθεί η ευρωπαϊκή βιομηχανική προσφορά σε αυτόν τον τομέα, ενόψει της αμερικανικής πανταχού παρουσίας και της εμφάνισης νέων παικτών που ενδέχεται να μειώσουν την εξωευρωπαϊκές εξαγωγικές αγορές είναι απαραίτητες για την επιβίωσή της. Από την άλλη πλευρά, ένα κοινό πρόγραμμα που θα ενώσει τη Γερμανία, τη Γαλλία και την Ισπανία όχι μόνο θα επέτρεπε να στοχεύσουμε έναν αρχικό στόλο 600 έως 700 αεροσκαφών, αλλά θα ενισχύσει επίσης την ελκυστικότητα της προσφοράς στην ευρωπαϊκή και διεθνή σκηνή, ώστε να να υπερβεί το όριο που επιτρέπει σε αυτό το σύστημα να καθιερωθεί ως επιχειρησιακό πρότυπο, όπως αυτό που αντιπροσωπεύει σήμερα το F-35 στο πλαίσιο μιας στρατηγικής τέλειας κυριαρχίας από τη Lockheed-Martin σε αυτόν τον τομέα. Πράγματι, όσο περισσότερο διανέμεται μια συσκευή, τόσο πιο ελκυστική είναι όχι μόνο για πελάτες που βλέπουν χαμηλότερο κίνδυνο μακροπρόθεσμα, αλλά και για κατασκευαστές που αναπτύσσουν περιφερειακά συστήματα, όπως όπλα, που βλέπουν μεγάλη δυνητική αγορά σε αυτήν. προσβάσιμη, καθιστώντας τη συσκευή πρότυπο, ακόμη και κανόνα, ακόμα κι αν βασίζεται σε πολλές αποκλειστικές τεχνολογίες, όπως συμβαίνει με το F-35. Στην πραγματικότητα, εάν η διάσπαση του προγράμματος FCAS μπορεί να φαίνεται βραχυπρόθεσμα μια ορθολογική και αποτελεσματική απόφαση για τη διατήρηση των βιομηχανικών και επιχειρησιακών συμφερόντων των χωρών, η συνέχισή του αποτελεί αναμφισβήτητα την πιο λογική απόφαση για όσους θέλουν να εγγυηθούν τη βιωσιμότητα της βιομηχανίας.Ευρωπαϊκή στρατιωτική αεροναυπηγική.

Digital Twin Technology

Ωστόσο, η εξοικονόμηση FCAS σήμερα φαίνεται τόσο δύσκολη όσο η επίλυση του προβλήματος των 3 σωμάτων. Πράγματι, οι διαφορές, τόσο από βιομηχανική όσο και επιχειρησιακή άποψη μεταξύ Γαλλίας και Γερμανίας, και η δυσπιστία μεταξύ των δύο πλευρών του Ρήνου, είναι τέτοιες που φαίνεται αδύνατο να ολοκληρωθεί και να σχεδιαστεί αυτό το πρόγραμμα. ένα μαχητικό αεροσκάφος και το σύστημα συστημάτων του κοινά μεταξύ Παρισιού και Βερολίνου. Ακόμη και μια σταθερή πολιτική απόφαση φαίνεται τώρα άσχετη, καθώς θα ήταν αντίθετη στην απόρριψη των βιομηχάνων και θα διαρκούσε μόνο για τη διάρκεια μιας εκλογικής εντολής. Για να επιτευχθεί αυτό, θα ήταν επομένως απαραίτητο να πραγματοποιηθεί μια βαθιά εννοιολογική αλλαγή εντός του ίδιου του προγράμματος, προσφέροντας την απαραίτητη ευελιξία για να επιτραπεί η έκφραση αποκλίσεων, αξιοποιώντας παράλληλα τον μεγαλύτερο αριθμό συγκλίσεων. Σε αυτό το πλαίσιο, η λύση θα μπορούσε κάλλιστα να προέλθει από μια τεχνολογία που τώρα είναι απόλυτα ώριμη και χρησιμοποιείται από την αεροναυπηγική βιομηχανία εδώ και δύο δεκαετίες, την Digital Twins.

Το υπόλοιπο αυτού του άρθρου είναι μόνο για τους συνδρομητές

Τα Κλασικές συνδρομές παρέχουν πρόσβαση σε
όλα τα άρθρα χωρίς διαφήμιση, από 1,99€.

Εγγραφή σε ενημερωτικό δελτίο