Τεχνολογία ή μάζα; Αυτό το ερώτημα ήταν κεντρικό στις προσπάθειες σχεδιασμού όλων των μεγάλων στρατών σε όλο τον κόσμο τα τελευταία 50 χρόνια, καθένα από αυτά τα χαρακτηριστικά έχει τα δυνατά και τα αδύνατα σημεία του. Έτσι, η τεχνολογία αυξάνει σημαντικά την αποδοτικότητα και την ευελιξία του εξοπλισμού, καθώς και την επιβίωσή του, αλλά προκαλεί αύξηση του σχεδιασμού και του μη γραμμικού κόστους παραγωγής, και μερικές φορές λειτουργικά αδιέξοδα, όπως συνέβη στην περίπτωση πολλά σημαντικά προγράμματα των ΗΠΑ τις τελευταίες δεκαετίες όπως τα αντιτορπιλικά Zumwalt, το Littoral Combat Ship και πρόγραμμα GCV του αμερικανικού στρατού. Κάθε φορά, αυτά τα προγράμματα αντιμετώπιζαν υπερβολικές τεχνολογικές φιλοδοξίες που οδηγούσαν στην έκρηξη του κόστους και στη συνέχεια στη διακοπή της παραγωγής. Ακόμη και για το πολύ παραγωγικό πρόγραμμα Joint Strike Fighter που θα γεννήσει το F-35, αντιμετώπισε μια έκρηξη κόστους ανάπτυξης και εξακολουθεί να αντιμετωπίζει κόστος συντήρησης πολύ υψηλότερο από αυτό που είχε αρχικά προγραμματιστεί για αυτό το αεροσκάφος που είχε ως στόχο να αντικαταστήσει το F- 16.
Αντίθετα, η μάζα, η οποία ήταν στο επίκεντρο των ανησυχιών των στρατών και των δύο πλευρών κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, εάν προσφέρει μεγάλη ανθεκτικότητα και επεκτείνει τις επιχειρησιακές επιλογές στη μάχη, υποφέρει από πολύ υψηλό κόστος ιδιοκτησίας και αντιμετωπίζει τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν σήμερα οι ένοπλες δυνάμεις για τη συμπλήρωση του ήδη μειωμένου αριθμού τους. Στην πραγματικότητα, ήταν εύκολο για τους πολιτικούς και στρατιωτικούς φορείς λήψης αποφάσεων να πείσουν τον εαυτό τους αυτό η τεχνολογία ήταν μια εναλλακτική λύση στη μάζα, και να συγκεντρωθούν οι επενδύσεις σε αυτόν τον τομέα, μερικές φορές πέρα από το λογικό, μέχρι το σημείο απόκτησης εξοπλισμού που δεν είναι μόνο πολύ πιο ακριβός, αλλά και πολύ πιο εύθραυστος και δύσκολο να συντηρηθεί στη μάχη. Αυτή η δύσκολη διαιτησία είχε, ωστόσο, σχετικά ελάχιστες συνέπειες τα τελευταία 30 χρόνια με την εξαφάνιση των μεγάλης κλίμακας και υψηλής έντασης συγκρούσεων. Ο πόλεμος στην Ουκρανία και οι αυξανόμενες απειλές σε πολλά θέατρα έχουν σπάσει αυτό το status quo. Από εδώ και πέρα, για όλους τους στρατούς, έχει καταστεί απαραίτητο να είναι πολύ πιο προσεκτικοί και ισορροπημένοι στις διαιτησίες τους.
Σε αυτό το πλαίσιο, ο Sebastien Lecornu, ο Γάλλος υπουργός Ενόπλων Δυνάμεων, θέλησε να επαναπροσδιορίσει τις προτεραιότητες εξοπλισμού στο πλαίσιο του ο επόμενος Νόμος περί Στρατιωτικού Προγραμματισμού, ο οποίος θα αναλάβει το 2023 του ΛΠΜ 2019-2025. Και μεταξύ των διαφόρων τομέων βελτίωσης που παρουσίασε ο Υπουργός, που κυμαίνονται από την επανεκκίνηση ορισμένων βιομηχανικών ικανοτήτων έως τη δημιουργία αποθεμάτων υλικών και πρώτων υλών για την παραγωγή και τη συντήρησή τους, επανεμφανίστηκε μια έννοια εγκαταλειμμένη εδώ και πολλά χρόνια, η ανθεκτικότητα του στρατιωτικού εξοπλισμού . " Μπορεί κανείς να αναρωτηθεί εάν ο προηγμένος τεχνολογικά εξοπλισμός, αλλά σε μικρές ποσότητες, είναι προτιμότερος από πολλά υλικά, πιο ρουστίκ αλλά απαραίτητα. Αυτό είναι ένα ερώτημα που τίθεται στο πλαίσιο του retex Ukraine και του προβληματισμού σχετικά με την ανθεκτικότητα του BITD » δήλωσε συγκεκριμένα στο μια ομιλία που δόθηκε στις 7 Ιουλίου ενώπιον της Εθνοσυνέλευσης. Έκτοτε, αυτή η έννοια της ανθεκτικότητας του εξοπλισμού υιοθετήθηκε από τον ίδιο τον Υπουργό, καθώς και από τον νέο Γενικό Αντιπρόσωπο Εξοπλισμών Emmanuel Chiva. Ιδιο για τον αρχηγό του επιτελείου των ενόπλων δυνάμεων, στρατηγό Burkhard, η αγροτικότητα γίνεται ξανά ζήτημα, ακόμα κι αν αναφέρεται στην ανθεκτικότητα του μαχητή παρά στον εξοπλισμό τους.
Το 75% αυτού του άρθρου μένει προς ανάγνωση,
Εγγραφείτε για να αποκτήσετε πρόσβαση!
Τα Κλασικές συνδρομές παρέχουν πρόσβαση σε
άρθρα στην πλήρη έκδοσή τουςκαι χωρίς διαφήμιση,
από 6,90 €.
Εγγραφή σε ενημερωτικό δελτίο
Εγγραφείτε για το Ενημερωτικό δελτίο Meta-Defense για να λάβετε το
τελευταία άρθρα μόδας καθημερινά ή εβδομαδιαία
[…]