4 Λόγοι για να επιταχύνετε το χρονοδιάγραμμα των προγραμμάτων FCAS και MGCS

Ενώ η γαλλογερμανική συνεργασία γύρω από τα προγράμματα πολεμικών αεροσκαφών FCAS 6ης γενιάς και το πρόγραμμα μάχης αρμάτων μάχης MGCS νέας γενιάς φαινόταν προορισμένη να ενταχθεί στον πολύ μακρύ κατάλογο της ματαιωμένης αμυντικής βιομηχανικής συνεργασίας, ο υπουργός Ενόπλων Δυνάμεων Sebastien Lecornu και η Γερμανίδα υπουργός Άμυνας Christine Lambrecht ανακοίνωσε σε κοινή συνέντευξη Τύπου την περασμένη εβδομάδα ότι αυτά τα προγράμματα θα λήξουν, γεγονός που υποδηλώνει ότι το στέλεχος και στις δύο πλευρές του Ρήνου σκόπευε τώρα να ανακτήσει τον έλεγχο της διεξαγωγής αυτών των προγραμμάτων. Αυτή η επαναβεβαιωμένη και αποφασισμένη πολιτική βούληση, αλλά και το γεωπολιτικό και δημοσιονομικό πλαίσιο των δύο χωρών, εντοπίζουν όλους τους περιορισμούς που ισχύουν για την επιδίωξη αυτών των δύο προγραμμάτων και ανοίγουν νέες πολύ σχετικές προοπτικές εάν πρόκειται για κατασχέσεις. Το σημαντικότερο από αυτά δεν είναι άλλο από τον επαναπροσδιορισμό των χρονοδιαγραμμάτων που σήμερα πλαισιώνουν την ανάπτυξη αυτού του μεγάλου εξοπλισμού. Πράγματι, υπάρχουν 4 επιχειρήματα υπέρ της επιτάχυνσης των εξελίξεων, και συντόμευση του χρονοδιαγράμματος των δύο προγραμμάτων : οι επιχειρησιακές ανάγκες των στρατών, η εξέλιξη της διεθνούς αγοράς, τα νέα μέσα που διαθέτουν οι στρατοί των δύο χωρών καθώς και η μείωση των βιομηχανικών κινδύνων και περιορισμών που τις περιβάλλουν.

1- Αντιμετωπίζοντας τη νέα κούρσα εξοπλισμών

Σύμφωνα με τον Eric Trappier, Διευθύνοντα Σύμβουλο της Dassault Aviation, το πρόγραμμα FCAS δεν θα μπορεί να παράγει, με τη σημερινή του μορφή, ένα νέο επιχειρησιακό αεροσκάφος πριν από το τέλος της δεκαετίας του 2040, ενώ αρχικά, έγινε λόγος για παράδοση του πρώτου μαχητικού αεροσκάφους στο το τέλος της επόμενης δεκαετίας. Μέχρι τότε, θα είναι επομένως Rafale Γαλλικά και Typhoon Οι Γερμανοί να κρατήσουν τη γραμμή, μεταξύ άλλων ενόψει της άφιξης νέων αεροσκαφών όπως το ρωσικό Su-57 καθώς και τα κινεζικά J-20 και J-35, όλα σχεδιασμένα για να ανήκουν στην 5η γενιά πολεμικών αεροσκαφών, αν υπάρχουν. ότι αυτή η ταξινόμηση είναι σχετική. Επιπλέον, το Πεκίνο αναπτύσσει άλλα μοντέλα όπως το JH-XX που προορίζονται να αντικαταστήσουν τα μαχητικά βομβαρδιστικά JH-7 και έχει ήδη αναλάβει να σχεδιάστε ένα μαχητικό 6ης γενιάς που θα πρέπει να τεθεί σε υπηρεσία γύρω στο 2035, από κοινού με την αμερικανική NGAD και τη βρετανική Tempest. Παράλληλα, Μόσχα και Πεκίνο θα χρησιμοποιήσουν τα νέα στρατηγικά βομβαρδιστικά stealth Pak-DA και HH-20, με επιδόσεις που φανταζόμαστε ότι προσεγγίζουν αυτές του νέου αμερικανικού B-21 Raider. Επίσης στον τομέα της αντιαεροπορικής άμυνας αναμένονται πολλές προόδους τα επόμενα 20 χρόνια, είτε με την άφιξη νέων συστημάτων εδάφους-αέρος, ενίοτε υπερηχητικών, όπως το S-500 και την αντικατάσταση του HQ-9 στην ανάπτυξη ή με τον πολλαπλασιασμό των κατευθυνόμενων ενεργειακών όπλων και των μαχητών drones. Παρά την ικανότητά τους να εκσυγχρονιστούν, κανένα από τα δύο Rafale ούτε το Typhoon δεν θα είναι σε θέση να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά αυτά τα νέα συστήματα, ή τουλάχιστον να έχει την τεχνολογική υπεροχή που απαιτείται από το δυτικό δόγμα.

Το πρόβλημα είναι αυστηρά πανομοιότυπο όσον αφορά τα βαριά τεθωρακισμένα οχήματα, και μάλιστα φαίνεται πολύ πιο πιεστικό, αν κρίνουμε από την έλξη που δημιουργεί το K2 Black Panther Νοτιοκορεατικό τους τελευταίους μήνες, όπως και το νέο K51 Panther παρουσίασε η Rheinmetall κατά τη διάρκεια της έκθεσης Eurosatory 2022. Πράγματι, πέρα ​​από τη σχετική απαρχαιωμένη Leopard 2 Γερμανοί και Γάλλοι Leclerc ότι το πρόγραμμα MGCS στοχεύει να αντικαταστήσει πέρα ​​από το 2035 στην καλύτερη περίπτωση, ούτε η Nexter στη Γαλλία ούτε η Krauss Maffei Wegman στη Γερμανία έχουν μεγάλη σειρά παραγωγής για την κατασκευή αυτών των τεθωρακισμένων οχημάτων, οπότε παρόλο που υπάρχει ανάγκη εκσυγχρονισμού του ο στόλος των αρμάτων μάχης στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο τονίστηκε ξεκάθαρα από τον πόλεμο στην Ουκρανία. Εάν μπορούμε εύλογα να αμφιβάλλουμε για το γεγονός ότι οι ρωσικοί στρατοί θα είναι σε θέση να αποκτήσουν έναν μεγάλο στόλο του νέου T-14 Armata μέχρι το 2035, και εάν καμία δημόσια πληροφορία μέχρι σήμερα δεν επιβεβαιώνει την ύπαρξη ενός προγράμματος, αν και υπάρχει πιθανό πρόγραμμα που αποσκοπεί στην αντικατάσταση το κινεζικό Type 099A, η απουσία μιας σύγχρονης ευρωπαϊκής λύσης βαρέων τανκς εξακολουθεί να βαραίνει σοβαρά τις γεωπολιτικές ισορροπίες στην Ευρώπη. Πέρα από τις αμιγώς βιομηχανικές πτυχές, ο πόλεμος στην Ουκρανία έδειξε επίσης την απόλυτη ανάγκη να εξοπλιστούν πλέον τα τεθωρακισμένα οχήματα πρώτης γραμμής με συστήματα προστασίας νέας γενιάς, ιδιαίτερα συστήματα Hard-Kill, καθώς και νέες δυνατότητες επικοινωνίας και επικοινωνίας. δεξαμενές προηγούμενης γενιάς, όπως το Leopard 2, το Leclerc αλλά και το Abrams ή το T-90, δεν είναι βελτιστοποιημένα.

2- Διατήρηση και επέκταση του μεριδίου της εξαγωγικής αγοράς

Το υπόλοιπο αυτού του άρθρου είναι μόνο για τους συνδρομητές

Τα Κλασικές συνδρομές παρέχουν πρόσβαση σε
όλα τα άρθρα χωρίς διαφήμιση, από 1,99€.

Εγγραφή σε ενημερωτικό δελτίο