Από το 2012, η επιστροφή του Βλαντιμίρ Πούτιν στο Κρεμλίνο και η άφιξη του Σεργκέι Σόιγκου στο Υπουργείο Άμυνας, ο ρωσικός στρατιωτικός προγραμματισμός, που οργανώνεται μέσω πολυετών προγραμμάτων που ονομάζονται GPV, βρίσκεται στο επίκεντρο της προσπάθειας ανοικοδόμησης των στρατών της Μόσχας . Το τελευταίο GPV, που ξεκίνησε το 2017, ήταν να επιτρέψει στους ρωσικούς στρατούς να εδραιώσουν την ψηφιακή και τεχνολογική υπεροχή τους έναντι των πιθανών αντιπάλων τους, με ετήσιο προϋπολογισμό 2.000 δισεκατομμυρίων ρούβλια, δηλαδή 30 δισεκατομμύρια ευρώ που διατίθενται κάθε χρόνο για την απόκτηση νέου εξοπλισμού και τον εκσυγχρονισμό του εξοπλισμού σε υπηρεσία. Έτσι, μόλις πριν από ένα χρόνο, κατά την παραδοσιακή αξιολόγηση της προόδου που σημειώθηκε σε αυτόν τον τομέα, ο Σεργκέι Τσοΐγκου ανακοίνωσε ότι από εδώ και πέρα, οι ρωσικοί στρατοί διέθεταν περισσότερο από 70% «σύγχρονο» εξοπλισμό. Τα γεγονότα στην Ουκρανία, ωστόσο, έχουν επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό τις δηλώσεις του Ρώσου υπουργού.
Πράγματι, με βάση το οπτικά επιβεβαιωμένη καταστροφή ρωσικού εξοπλισμού από την έναρξη της Ειδικής Στρατιωτικής Επιχείρησης στην Ουκρανία, φαίνεται ότι τα μισά από τα άρματα μάχης που καταστράφηκαν, είχαν καταστραφεί ή αιχμαλωτιστούν ήταν μη εκσυγχρονισμένα σοβιετικά μοντέλα, όπως τα T-72A/B/B-Obr1989, τα T-80BV ή τα διάφορα χαμένα T-62/64. Το ίδιο ισχύει και για τα τεθωρακισμένα οχήματα μάχης πεζικού, το 80% των απωλειών αντιπροσωπεύεται από μη εκσυγχρονισμένα BMP-1 ή 2 ή συστήματα πυροβολικού, για τα οποία το 90% των χαμένων συστημάτων κληρονομήθηκαν από τη σοβιετική εποχή. Μάλιστα, το ποσοστό του 70% του σύγχρονου εξοπλισμού παρατηρείται ουσιαστικά, στις απώλειες, μόνο για αεροσκάφη, πλοία και συστήματα αντιαεροπορικής άμυνας και ηλεκτρονικού πολέμου. Όπως και να έχει, μπροστά στις τρομερές απώλειες που έχουν υποβαθμίσει σε μεγάλο βαθμό τις δυνατότητες των ρωσικών στρατών, το Κρεμλίνο ανακοίνωσε στις αρχές Νοεμβρίου ότι είχε καταργήσει το τρέχον GPV, καθώς και τις προπαρασκευαστικές εργασίες για το επόμενο GPV, για τον άμεσο έλεγχο της ρωσικής βιομηχανικής αμυντικής προσπάθειας και για τη συγκέντρωση των επενδύσεων σε οικονομικό, αποδοτικό και ταχέως παραγόμενο εξοπλισμό, σε μια προσπάθεια να ανταποκριθεί στην πρόκληση που θέτουν οι ουκρανικοί στρατοί που υποστηρίζονται από τη Δύση .
Η απόφαση του Κρεμλίνου, εξάλλου εσπευσμένη δεδομένου ότι θα έπρεπε να τεθεί σε ισχύ πριν από τις 14 Νοεμβρίου, έχει νόημα ενόψει της κατάστασης. Ενώ τα περισσότερα από τα ρωσικά ελίτ στρατεύματα είχαν εκτοπιστεί κατά τους πρώτους μήνες της μάχης, η Μόσχα σκοπεύει τώρα να βασιστεί σε μια αμυντική στρατηγική που βασίζεται ταυτόχρονα στην κατασκευή ενός τεράστιου δικτύου οχυρώσεων για να εμποδίσει την ουκρανική προέλαση και τη μάζα που προκύπτει από τις σημερινές και μελλοντικές προσπάθειες κινητοποίησης να οπλίσει αυτές τις άμυνες. Ωστόσο, οι Ρώσοι στρατιώτες, λόγω ταχείας εκπαίδευσης και έλλειψης προηγούμενης στρατιωτικής εμπειρίας, δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν αποτελεσματικά σύγχρονα και υψηλής τεχνολογίας όπλα, ειδικά επειδή αυτά τα υλικά δεν έλαμψαν προηγουμένως με την αποτελεσματικότητά τους, ακόμη και στα χέρια δεόντως εκπαιδευμένων στρατιωτών. Επιπλέον, η ρωσική αμυντική βιομηχανία, εκτεθειμένη στις δυτικές κυρώσεις, αγωνίζεται να παράγει αυτόν τον σύγχρονο εξοπλισμό, ενώ είναι σε θέση, με χαμηλότερο κόστος, να παράγει ξανά εξοπλισμό που χρονολογείται από τις δεκαετίες του '70 και του '80, λιγότερο αποτελεσματικό αλλά απλούστερο και χωρίς εισαγόμενα εξαρτήματα.
Το υπόλοιπο αυτού του άρθρου είναι μόνο για τους συνδρομητές
Τα Κλασικές συνδρομές παρέχουν πρόσβαση σε
όλα τα άρθρα χωρίς διαφήμιση, από 1,99€.
Εγγραφή σε ενημερωτικό δελτίο
Εγγραφείτε για το Ενημερωτικό δελτίο Meta-Defense για να λάβετε το
τελευταία άρθρα μόδας καθημερινά ή εβδομαδιαία
[…]