Ανακοινώθηκε το 2017 λίγο μετά την άφιξη του Emmanuel Macron στα Ηλύσια για την πρώτη του θητεία, το πρόγραμμα FCAS, για το Future Air Combat System, αντιπροσωπεύει έναν από τους δύο βασικούς πυλώνες, μαζί με το πρόγραμμα MGCS, της φιλοδοξίας της Γαλλίας - η Γερμανία ανέπτυξε αυτήν την ημερομηνία για να ενίσχυση της ευρωπαϊκής στρατηγικής αυτονομίας στον τομέα της άμυνας γύρω από τη στρατηγική βιομηχανική συνεργασία μεταξύ των δύο χωρών. Έκτοτε, το πρόγραμμα ενσωμάτωσε την Ισπανία σε αυτό, αλλά προπάντων έχει χαρακτηριστεί από αυξανόμενες και ολοένα και πιο διχαστικές εντάσεις μεταξύ Παρισιού και Βερολίνου, ειδικότερα μεταξύ των βιομηχάνων των δύο χωρών, ιδίως γύρω από τον πρώτο και κύριο 7 πυλώνα του προγράμματος , το Next Generation Fighter ή NGF, το οποίο αποτελεί αντικείμενο τεταμένης αναμέτρησης μεταξύ Dassault Aviation και Airbus DS για σχεδόν ένα χρόνο. Τελικά, φαίνεται ότι οι γαλλικές και γερμανικές αρχές πέτυχαν, λόγω πολιτικής πίεσης, να αναγκάσουν τους δύο μεγάλους κατασκευαστές να συμφωνήσουν για τη βιομηχανική κατανομή και την ηγεσία του προγράμματος, τουλάχιστον όσον αφορά τη δόση 1Β. τεχνολογικός επίδειξης για το 2027.
Ωστόσο, όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, το πρόγραμμα FCAS απέχει πολύ από το να είναι ομόφωνο, τόσο στην κοινή γνώμη όσο και σε εξειδικευμένους κύκλους, και στις δύο πλευρές του Ρήνου. Για να ενισχύσουν την υποστήριξη του προγράμματος, οι γαλλικές πολιτικές αρχές, είτε το Υπουργείο Ενόπλων Δυνάμεων, είτε βουλευτές, ακόμη και ο ίδιος ο Πρόεδρος Μακρόν, έχουν κοσμήσει αυτό το πρόγραμμα με πολλές αρετές, καθιστώντας το όχι μόνο επιθυμητό και ωφέλιμο για τους γαλλικούς στρατηγικούς στόχους, αλλά και με έναν συγκεκριμένο τρόπο, απαραίτητο από πολλές απόψεις. Σε αυτό το άρθρο, θα μελετήσουμε τα 6 επαναλαμβανόμενα επιχειρήματα που προβάλλονται συχνότερα για να δικαιολογήσουν αυτό το πρόγραμμα, για να προσδιορίσουμε την ουσιαστικότητά του και συνεπώς τη συνάφειά του.
«Η Γαλλία δεν έχει πλέον τα δημοσιονομικά μέσα για να αναπτύξει μόνη της ένα πρόγραμμα στην κλίμακα του FCAS»
Το πρώτο και κύριο επιχείρημα που προβάλλεται επανειλημμένα τόσο από τον Γάλλο πρόεδρο, το Υπουργείο Ενόπλων Δυνάμεων (F. Parly) όσο και από πολλούς βουλευτές που ανήκουν στην προεδρική πλειοψηφία, έχει σκοπό να είναι ασταμάτητο. Σύμφωνα με τον ίδιο, με το πρόγραμμα FCAS να αναμένεται να κοστίσει μεταξύ 80 και 100 δισεκατομμυρίων ευρώ, καμία ευρωπαϊκή χώρα, ιδιαίτερα η Γαλλία, δεν έχει πλέον τα μέσα να χρηματοδοτήσει την ανάπτυξη και την παραγωγή μιας τέτοιας συσκευής και των συστημάτων της. Είναι επίσης, χωρίς την παραμικρή αμφιβολία, το πιο αμφισβητήσιμο από τα επιχειρήματα που προβάλλονται. Πράγματι, για να πάρουμε το παράδειγμα του προγράμματος Rafale, αυτό θα κοστίσει, μόλις παραδοθούν τα 225 σχεδιαζόμενα αεροσκάφη, περίπου 65 δισ. ευρώ, λαμβάνοντας υπόψη τις αρχικές μελέτες, την παραγωγή του αεροσκάφους, την έρευνα για τα διαφορετικά πρότυπα και τον εκσυγχρονισμό του αεροσκάφους. Παράλληλα, έχουν πλέον παραγγελθεί για εξαγωγή 284 αεροσκάφη, για ποσό περίπου 40 δισ. ευρώ. Ωστόσο, χωρίς καν να ληφθούν υπόψη οι κοινωνικές οικονομίες που πραγματοποιεί το κράτος ως αποτέλεσμα αυτού του βιομηχανικού απροσδόκητου κέρδους, αυτά τα 105 δισεκατομμύρια ευρώ που επενδύθηκαν και πρόκειται να επενδυθούν στη γαλλική βιομηχανία αντιπροσωπεύουν, από μόνα τους, περισσότερα από 50 δισεκατομμύρια ευρώ σε φορολογικά και κοινωνικά έσοδα. το κράτος.
Η υπόλοιπη χρέωση, για το πρόγραμμα Rafale, που ας θυμηθούμε επίσης συχνά θεωρούνταν δυσβάσταχτο δημοσιονομικά μιλώντας από πολλά γαλλικά πολιτικά στελέχη, όχι πολύ καιρό πριν, είναι επομένως 15 δισεκατομμύρια ευρώ, με βάση 30 χρόνια βιομηχανικής δραστηριότητας με ρυθμό 3 δισεκατομμυρίων ευρώ ετησίως, ή μόνο 500 ευρώ εκατομμύρια ετησίως. Μπορούμε να πούμε, από αυτή την άποψη, ότι αυτό το ποσό θα ήταν «αφόρητο» για τα γαλλικά δημόσια οικονομικά, μια χώρα με ΑΕΠ 2.500 δισεκατομμυρίων δολαρίων, και για στρατούς που σύντομα θα έχουν περισσότερα από 50 δισεκατομμύρια ευρώ σε ετήσιο προϋπολογισμό; Η μεταφορά για το FCAS είναι άμεση, ακόμη και αν ληφθεί υπόψη το υψηλότερο κόστος, καθώς το γαλλικό ΑΕΠ έχει αυξηθεί σημαντικά από τις δεκαετίες του '90 και του 2000, ειδικά μετά την επιτυχία του Rafale τα τελευταία χρόνια υποδηλώνουν εξαιρετική δυναμική εξαγωγών τις επόμενες δεκαετίες, υπό την προϋπόθεση ότι η συσκευή και το σύστημά της αποδεικνύονται, όπως συμβαίνει με Rafale σήμερα, και πριν από αυτό τα Mirage, αποτελεσματικά και οικονομικά σχετικά, και όχι ένα αμερικανοποιημένο πρόγραμμα με πολλά κρυφά κόστη. Επομένως, δεν μπορούμε να πούμε ότι η Γαλλία δεν μπορεί να χρηματοδοτήσει μόνη της το πρόγραμμα FCAS, στην καλύτερη περίπτωση μπορούμε να πούμε ότι δεν θέλει να το κάνει.
«Καμία ευρωπαϊκή χώρα δεν διαθέτει πλέον τις τεχνολογίες που απαιτούνται για να σχεδιάσει το FCAS»
Το υπόλοιπο αυτού του άρθρου είναι μόνο για τους συνδρομητές
Τα Κλασικές συνδρομές παρέχουν πρόσβαση σε
όλα τα άρθρα χωρίς διαφήμιση, από 1,99€.
Εγγραφή σε ενημερωτικό δελτίο
Εγγραφείτε για το Ενημερωτικό δελτίο Meta-Defense για να λάβετε το
τελευταία άρθρα μόδας καθημερινά ή εβδομαδιαία
[…]