Το 2018, η Αθήνα ανακοίνωσε την παραγγελία 84 κιτ εκσυγχρονισμού για να φέρει μέρος του F-16 C/D Block 52 στο πρότυπο Block 72, ώστε να βελτιωθούν οι ελληνικές αποτρεπτικές ικανότητες ενάντια στην άνοδο των αεροπορικών δυνάμεων και των τουρκικών αντιαεροπορικών. Αξίας 1,6 δισεκατομμυρίων δολαρίων, αυτή η σύμβαση προέβλεπε τη συναρμολόγηση των νέων συσκευών στην Ελλάδα από την HAI και την παράδοση όλων των εξαρτημάτων από τις Ηνωμένες Πολιτείες, όπως το ραντάρ AESA AN/APG-80, μια νέα σουίτα ηλεκτρονικού πολέμου καθώς και ένα νέο IRST (InfraRed Search and Track), δίνοντας σε αυτούς τους κυνηγούς που απέκτησαν τη δεκαετία του '90, νέες απόλυτα σύγχρονες δυνατότητες. Αυτό που είναι λιγότερο γνωστό είναι ότι, ταυτόχρονα με αυτή τη σύμβαση, το Πεντάγωνο χορήγησε στην Αθήνα στρατιωτική δημοσιονομική βοήθεια ύψους 650 εκατομμυρίων δολαρίων, προκειμένου να διευκολυνθεί η χρηματοδότηση του προγράμματος. Αυτή η στρατηγική χρηματοδότησης των εξαγωγών αμυντικού εξοπλισμού χρησιμοποιείται συχνά από τις Ηνωμένες Πολιτείες, οι οποίες αφιερώνουν 4 έως 5 δισεκατομμύρια δολάρια κάθε χρόνο για να βοηθήσουν τις συμμαχικές χώρες να εκσυγχρονίσουν τον αμυντικό εξοπλισμό τους, αλλά και από άλλες χώρες, όπως η Ρωσία, η Κίνα και η Τουρκία, ιδιαίτερα σε αφρικανικές χώρες .
Στην Ευρώπη, και πιο συγκεκριμένα στη Γαλλία, μια τέτοια διαδικασία έχει εγκαταλειφθεί για μεγάλο χρονικό διάστημα, στη δυναμική μετά τον Ψυχρό Πόλεμο, η δυναμική που είχε πολύ μικρή τάση να υποστηρίξει τις αμυντικές εξαγωγές, η οποία είναι περισσότερο προς ορισμένες αφρικανικές χώρες που δεν έλαμψαν με τον σεβασμό τους στον άνθρωπο. δικαιώματα και δημοκρατικές αρχές. Έκτοτε, η γεωπολιτική κατάσταση και η κατάσταση ασφάλειας έχει εξελιχθεί σημαντικά, ενώ πολλές συμμαχικές χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Ευρώπης, αγωνίζονται να ολοκληρώσουν τη χρηματοδότηση ορισμένων από τα προγράμματα εξοπλισμού τους, και η γεωπολιτική της αγοράς όπλων βρίσκεται σε πλήρη αναταραχή με την εμφάνιση νέοι παίκτες που προσφέρουν αποδοτικό και οικονομικό εξοπλισμό, όπως μπορεί να κάνει η Νότια Κορέα, Τουρκία, Ισραήλ και Κίνα, που μερικές φορές συνοδεύονται από πολύ ελκυστικές συνθήκες όσον αφορά τη χρηματοδότηση, την τοπική παραγωγή και τη μεταφορά τεχνολογίας. Σε αυτό το πλαίσιο, μπορεί και η Γαλλία να εφαρμόσει ένα τέτοιο σύστημα για να στηρίξει τις εξαγωγές της για βιομηχανική άμυνα; Για να απαντηθεί αυτό το ερώτημα, είναι απαραίτητο να μελετηθούν διάφορες πτυχές, όπως η δημοσιονομική βιωσιμότητα, η πολιτική και νομική εφαρμογή, και η αξιολόγηση των βιομηχανικών και πολιτικών οφελών για το Παρίσι.
Η δημοσιονομική πτυχή είναι προφανώς ο πιο καθοριστικός παράγοντας, καθώς είναι από τη φύση της αντιδιαισθητική. Πράγματι, φαίνεται παράλογο να υποστηρίζονται οι εξαγωγές αμυντικού εξοπλισμού που προορίζονται ακριβώς να τροφοδοτήσουν τη βιομηχανική δυναμική προς όφελος των στρατών, με δημόσιες πιστώσεις που θα μπορούσαν κάλλιστα να κατευθυνθούν απευθείας στους στρατούς. Ωστόσο, όταν εξετάζουμε τις λεπτομέρειες ενός τέτοιου συστήματος όπως εφαρμόζεται, για παράδειγμα, από την Ουάσιγκτον, φαίνεται ότι αυτές οι πτυχές είναι πολύ πιο ισορροπημένες από ό,τι φαίνεται. Πράγματι, στις Ηνωμένες Πολιτείες, λόγω των δημοσιονομικών και κοινωνικών ιδιαιτεροτήτων της χώρας, η δημοσιονομική απόδοση για τα δημόσια οικονομικά (ομοσπονδιακά και κρατικά) μιας επένδυσης στην αμυντική βιομηχανία, είτε προορίζεται είτε όχι για εξαγωγή, ανέρχεται στο 35% του τα ποσά που επενδύθηκαν. Ωστόσο, το 35% είναι ακριβώς το ποσό που αναστράφηκε από το Πεντάγωνο στην Αθήνα στο πλαίσιο του ελληνικού συμβολαίου F-16V. Πρόκειται δηλαδή, για την Ουάσιγκτον, για μια «λευκή» επιχείρηση από δημοσιονομική άποψη, σε εθνική κλίμακα.
Το υπόλοιπο αυτού του άρθρου είναι μόνο για τους συνδρομητές
Τα Κλασικές συνδρομές παρέχουν πρόσβαση σε
όλα τα άρθρα χωρίς διαφήμιση, από 1,99€.
Εγγραφή σε ενημερωτικό δελτίο
Εγγραφείτε για το Ενημερωτικό δελτίο Meta-Defense για να λάβετε το
τελευταία άρθρα μόδας καθημερινά ή εβδομαδιαία
[…]