Μετά από μήνες έντασης, Τα γαλλογερμανικά προγράμματα αμυντικής βιομηχανικής συνεργασίας έσπασαν σε αδιέξοδο την περασμένη εβδομάδα, με δύο συμφωνίες που αφορούν το πρόγραμμα FCAS νέας γενιάς μαχητικά αεροσκάφη, και MGCS βαρέων τεθωρακισμένων οχημάτων του μέλλοντος. Σύμφωνα με δημοσιευμένα ανακοινωθέντα, φαίνεται ότι τα βασικά σημεία κόλλησης έχουν όντως επιλυθεί, σε μεγάλο βαθμό λόγω της άμβλυνσης των γερμανικών θέσεων απέναντι στις κόκκινες γραμμές των Γάλλων βιομηχάνων. Από αυτή την άποψη, μια πρόσφατη συνέντευξη με τον Ralf Ketzel, Διευθύνοντα Σύμβουλο της Krauss Maffei Wegman, παρέχει πολύτιμο πλαίσιο σχετικά με τις δυσκολίες που συναντήθηκαν στο πρόγραμμα MGCS λόγω της άφιξης της Rheinmetall στο πρόγραμμα, και ειδικά η θέση του ομίλου του Ντίσελντορφ έναντι του προγράμματος, που θεωρείται τουλάχιστον αντιπαραγωγική από το αφεντικό της KMW. Όπως και να έχει, αυτά τα δύο προγράμματα φαίνονται τώρα να βρίσκονται σε σταθερό έδαφος για άλλη μια φορά, επιτρέποντάς τους να προχωρήσουν αποτελεσματικά.
Σε αυτό το πλαίσιο είναι που άρθρο που δημοσιεύτηκε σήμερα από την Tribune, σχετικά με πιθανές ευκαιρίες που εκφράζει η Σαουδική Αραβία για την απόκτηση σημαντικού αριθμού αεροσκαφών Rafale στη Γαλλία. Σύμφωνα με το άρθρο, επικαλούμενο επιβεβαιωτικές πηγές κοντά στο θέμα, εάν οι σχέσεις μεταξύ του Σαουδάραβα πρίγκιπα Μοχάμεντ μπιν Σαλμάν και του Γάλλου Προέδρου Εμμανουέλ Μακρόν δεν είναι καθόλου καλές, κάτι που ίσως εξηγεί τη διαιτησία υπέρ της ισπανικής Navantia για το θέμα των νέων σαουδαραβικών φρεγατών. , το Βασίλειο δεν ενδιαφέρεται λιγότερο για την προοπτική προηγμένης συνεργασίας με τη Γαλλία, ιδίως στον τομέα των πολεμικών αεροσκαφών. Για το Ριάντ, μάλιστα, το Rafale παρουσιάζει διπλό ενδιαφέρον, πέραν του γεγονότος ότι είναι μια πολύ αποτελεσματική και αξιόπιστη συσκευή, αυτό της έλλειψης αμερικανικών και γερμανικών τεχνολογιών, ενώ οι σαουδαραβικές αρχές φοβούνται μια σκλήρυνση των θέσεων του Βερολίνου όσον αφορά τις εξαγωγές αμυντικών τεχνολογιών και μια σταδιακή Αμερικανική απεμπλοκή από τον Κόλπο.
Σε κάθε περίπτωση, πέρα από πιθανές συζητήσεις γύρω από την απόκτηση ενός τεράστιου στόλου των Rafale, θα επρόκειτο για 100 έως 200 αεροσκάφη, το Ριάντ θα είχε τοποθετηθεί επίσης απέναντι στο Παρίσι ως πιθανός εταίρος για το πρόγραμμα FCAS, εάν η συνεργασία με τη Γερμανία υποχωρούσε. Για το Ριάντ, θα ήταν θέμα ανάπτυξης και των δύο επιχειρησιακών του δυνατοτήτων, ενώ δεν υπάρχει τίποτα που να δείχνει ότι η Ουάσιγκτον σκοπεύει, στο σχετικά εγγύς μέλλον, να επιτρέψει την εξαγωγή πολεμικών αεροσκαφών νέας γενιάς όπως το F-35A και ακόμη λιγότερο. NGAD προς τη Σαουδική Αραβία, αλλά και να αναπτύξει τη δική της βιομηχανία και άρα τη στρατηγική της αυτονομία. Προφανώς, η υπόθεση της αποτυχίας του FCAS έχει γίνει πολύ πιο απομακρυσμένη τις τελευταίες ημέρες. Ωστόσο, η πόρτα που άνοιξαν οι Σαουδάραβες διαπραγματευτές αξίζει συνεχούς προσοχής από το Παρίσι, έτσι ώστε να σχεδιαστεί μια δεύτερη συσκευή, συμπληρωματική του NGF της FCAS, με το Ριάντ και πιθανώς το Άμπου Ντάμπι.
Το υπόλοιπο αυτού του άρθρου είναι μόνο για τους συνδρομητές
Τα Κλασικές συνδρομές παρέχουν πρόσβαση σε
όλα τα άρθρα χωρίς διαφήμιση, από 1,99€.
Εγγραφή σε ενημερωτικό δελτίο
Εγγραφείτε για το Ενημερωτικό δελτίο Meta-Defense για να λάβετε το
τελευταία άρθρα μόδας καθημερινά ή εβδομαδιαία
[…]