Ο πόλεμος στην Ουκρανία, από την έναρξή του στα τέλη Φεβρουαρίου 2022, όχι μόνο έδειξε ότι η μάχη υψηλής, ακόμη και πολύ υψηλής έντασης, δηλαδή μια σύγκρουση μεταξύ δύο εμπόλεμων οπλισμένων με το πλήρες πλήθος των σύγχρονων στρατιωτικών όπλων, θα μπορούσε να ξαναδημιουργηθεί στην Ευρώπη, αλλά ότι, ενάντια σε όλες τις πιθανότητες, μια τέτοια σύγκρουση θα μπορούσε να διαρκέσει, ακόμη και να διαρκέσει πολύ. Τα πολλά διδάγματα που αντλήθηκαν από αυτόν τον πόλεμο επηρεάζουν εδώ και αρκετούς μήνες τον σχεδιασμό των δυτικών στρατών, και ειδικότερα των ευρωπαϊκών, με ανανεωμένο ενδιαφέρον για τα συστήματα πυροβολικού, τα άρματα μάχης και όλα τα βαριά συστήματα, αλλά και έναντι των βιδωτών drones, των αλητών πυρομαχικά, αντιαεροπορικά και συστήματα ηλεκτρονικού πολέμου. Πάνω απ' όλα, όλοι οι ευρωπαϊκοί στρατοί (ή μάλλον οι πολιτικές που διέπουν τις δυνατότητές τους) έχουν συνειδητοποιήσει ότι η διαστασιολόγηση των δυνάμεών τους, όσο τεχνολογικά κι αν είναι, είναι πολύ ανεπαρκής, είτε από άποψη ανδρών, όπλων και συστημάτων πυρομαχικών.
Τις τελευταίες εβδομάδες, Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις φαίνεται να εμπλέκονται σε μια δυναμική αύξηση και αύξηση της στρατιωτικής υποστήριξης που παρέχεται στο Κίεβο. Πράγματι, εάν οι Ευρωπαίοι έχουν καταφέρει να βρουν λύσεις σε σχέση με το ρωσικό φυσικό αέριο και το πετρέλαιο, οι τελευταίοι έχουν επίσης εφαρμόσει παρηγορητικές λύσεις έναντι των επιπτώσεων των δυτικών κυρώσεων που έχουν μειονεκτήσει σοβαρά τις στρατιωτικές βιομηχανικές δυνατότητες της χώρας. . Στην πραγματικότητα, η Μόσχα είναι πλέον ικανή να εμπλακεί σε μια μακροπρόθεσμη σύγκρουση, με στόχο τη διάβρωση των στρατιωτικών δυνατοτήτων της Ουκρανίας και με τη μεταβατικότητα των Ευρωπαίων συμμάχων της, γνωρίζοντας ότι από την πλευρά της, η χώρα μπορεί να βασιστεί σε επαρκή βιομηχανική παραγωγή και σε μια πιο υπάκουη πληθυσμού για την ανοικοδόμηση μονάδων ελιγμών σε σχετικά βραχυπρόθεσμο ορίζοντα. Ως αποτέλεσμα, οι Ευρωπαίοι ανταγωνίζονται τώρα μεταξύ τους για να φέρουν στο Κίεβο τα βαρέα άρματα μάχης, οχήματα μάχης πεζικού, τεθωρακισμένα οχήματα αναγνώρισης, πυροβολικό μεσαίου και μεγάλου βεληνεκούς και αντιαεροπορικά συστήματα που ζητούν οι ουκρανικές αρχές για την προετοιμασία ενός ελατηρίου. επιθετική η οποία προορίζεται να είναι αποφασιστική προκειμένου να τεθεί τέλος σε αυτόν τον πόλεμο μέχρι το τέλος του καλοκαιριού.
Αλλά στον τομέα των βαρέων αρμάτων μάχης, οι Ευρωπαίοι αντιμετωπίζουν έναν σημαντικό περιορισμό. Πράγματι, με εξαίρεση μια γραμμή παραγωγής χαμηλής δυναμικότητας στη Γερμανία για Leopard 2, δεν υπάρχει πλέον καμία βιομηχανική παραγωγική ικανότητα ικανή να αντισταθμίσει τα βαρέα τεθωρακισμένα οχήματα που θα μπορούσαν να μεταφερθούν στην Ουκρανία. Με άλλα λόγια, εάν οι Ευρωπαίοι κατασκευαστές ξέρουν πώς να αντικαταστήσουν τα ελαφρά άρματα μάχης, τα συστήματα πυροβολικού ή τα αντιαεροπορικά συστήματα που μεταδίδονται στο Κίεβο σε σχετικά βραχυπρόθεσμο ορίζοντα, της τάξης των λίγων ετών το πολύ, ώστε να επιστρέψουν στους στρατούς οι Ευρωπαίοι σημαίνει να αντισταθείς, εάν είναι απαραίτητο, σε μια επίθεση, δεν υπάρχει συγκρίσιμη λύση σχετικά με τα βαριά άρματα μάχης, σε σημείο που όλα τα τανκς Leopard 2, Leclerc ή Challenger 2 που θα μπορούσαν να σταλούν για να υποστηρίξουν τους ουκρανικούς στρατούς, θα έβλαπταν αναγκαστικά μεσοπρόθεσμα ή και μακροπρόθεσμα τις επιχειρησιακές δυνατότητες που υπάρχουν στην Ευρώπη, με εξαίρεση την περίπτωση των νοτιοκορεατικών αρμάτων μάχης K2 που αποκτήθηκαν. από την Πολωνία. Σε αυτό το πλαίσιο, θα μπορούσε να είναι σημαντικό να αμφισβητηθεί η έκτακτη εφαρμογή μιας γαλλογερμανικής παραγωγικής ικανότητας γύρω από τη δεξαμενή E-MBT KNDS ως μέρος του προγράμματος MGCS, ακριβώς για να καλυφθεί αυτό το κενό.
Το υπόλοιπο αυτού του άρθρου είναι μόνο για τους συνδρομητές
Τα Κλασικές συνδρομές παρέχουν πρόσβαση σε
όλα τα άρθρα χωρίς διαφήμιση, από 1,99€.
Εγγραφή σε ενημερωτικό δελτίο
Εγγραφείτε για το Ενημερωτικό δελτίο Meta-Defense για να λάβετε το
τελευταία άρθρα μόδας καθημερινά ή εβδομαδιαία
[…]