Ο βρετανικός στρατός θέλει να επιταχύνει την ανανέωση του πυροβολικού του

Τα διδάγματα του πολέμου που συνεχίζεται στην Ουκρανία εδώ και σχεδόν ένα χρόνο είναι πολλά και αφορούν σχεδόν όλες τις στρατιωτικές ενέργειες. Αλλά το πιο κατάφωρο, ή μάλλον αυτό που έχει προκαλέσει την πιο γρήγορη αλλαγή στάσης στους ευρωπαϊκούς στρατούς από εκείνη την ημερομηνία, δεν είναι άλλος από τον κεντρικό ρόλο που για άλλη μια φορά ανήκει στο πυροβολικό σε αυτό το είδος εμπλοκής. Ενώ η ουκρανική και ακόμη και η ρωσική αεροπορία έχουν εξουδετερωθεί από την πανταχού παρουσία της αντιαεροπορικής άμυνας, ενώ τα αποθέματα πυρομαχικών ακριβείας τείνουν να εξαντλούνται πολύ πιο γρήγορα από τον αντίπαλο, και ενώ η χρήση drones προσφέρει νέες ευκαιρίες για τον εντοπισμό και το χτύπημα αντίθετων δυνάμεων, οι ικανότητες των νέων συστημάτων πυροβολικού έχουν καταστήσει αυτό το όπλο τον άξονα της δράσης τόσο στην πρώτη γραμμή όσο και στο βάθος της συσκευής του αντιπάλου.

Δυστυχώς για τους ευρωπαϊκούς στρατούς, το πυροβολικό ήταν, ακριβώς, ένα από τα πιο παραμελημένα όπλα τις τελευταίες 3 δεκαετίες για τους δυτικούς στρατούς, με πολύ ταχύτερη μείωση του αριθμού των σωλήνων από ό,τι στις δυνάμεις που πρέπει να υποστηριχθούν, αλλά και των αποθεμάτων πυρομαχικών. ως βιομηχανικές παραγωγικές ικανότητες. Έτσι, ενώ η Ουκρανία εκτοξεύει καθημερινά 3000 βλήματα των 155/152 χλστ., η κοινή καθημερινή παραγωγή Ευρωπαίων και Αμερικανών στον τομέα αυτό δεν αγγίζει το μισό αυτού του όγκου. Ομοίως, ο Γαλλικός Στρατός, ο οποίος ωστόσο έχει μια παράδοση σχεδόν αιώνων στη χρήση του πυροβολικού, σήμερα διαθέτει μόνο περίπου εκατό «σωλήνες» (όπλα και οβίδες) σε υπηρεσία, εκ των οποίων περίπου τριάντα αυτοκινούμενα πυροβόλα AuF1 που χρονολογούνται από την Ψυχρός Πόλεμος και μόνο 59 όπλα CAESAR μετά τη δωρεά 18 στην Ουκρανία. Όσον αφορά το πυροβολικό μεγάλου βεληνεκούς, μπορεί να βασιστεί μόνο σε 7 αποτελεσματικά επιχειρησιακές μονάδες εκτοξευτή πυραύλων, ισοδύναμο με το HIMARS, για να υποστηρίξει μια δύναμη που μπορεί ενδεχομένως να φτάσει σε μια μεραρχία.

Η κατάσταση είναι ουσιαστικά η ίδια για τους περισσότερους ευρωπαϊκούς στρατούς, όπως συμβαίνει και με τον βρετανικό στρατό. Πράγματι, αυτό ευθυγραμμίζει, σήμερα, μόνο έναν θεωρητικό στόλο 89 αυτοκινούμενων πυροβόλων AS-90, ένα ερπυστριοφόρο οβιδοβόλο των 155 χιλιοστών κάτω από κάζεμα διαμετρήματος 39, του οποίου η εμβέλεια δεν υπερβαίνει τα 25 χιλιόμετρα. καθώς και εκατό ελαφρά ρυμουλκούμενα οβιδοβόλα L118 των 105 mm που μεταφέρουν στην καλύτερη περίπτωση μόνο 20 km, εξοπλισμό ταυτόχρονα λιγότερο ισχυρό και πολύ πιο ευάλωτο από τα σύγχρονα συστήματα όπως το Caesar ή το Pzh2000 που είναι οπλισμένα με σωλήνες 52 διαμετρημάτων και φτάνει τα 40 km, ακόμη και περισσότερα από 50 km με εξειδικευμένα κοχύλια. Η μόνη σύγχρονη ανερχόμενη ικανότητα για τον βρετανικό στρατό μέχρι στιγμής βασίζεται στην αναβάθμιση των συστημάτων πολλαπλών πυραύλων εκτόξευσης 29 Guided Multiple Launch Rocket System (GMLRS), ώστε να μπορούν να χτυπούν στόχους σε απόσταση έως και 150 χλμ. 2025. Για τον υπουργό Άμυνας Ben Wallace, μιλώντας στο βρετανικό κοινοβούλιο στις 16 Ιανουαρίου, είναι πλέον επείγον να εκσυγχρονιστεί σε μια αναγκαστική πορεία αυτό το απαραίτητο πυροβολικό σε σύγχρονα πεδία μάχης υψηλής έντασης.

Το υπόλοιπο αυτού του άρθρου είναι μόνο για τους συνδρομητές

Τα Κλασικές συνδρομές παρέχουν πρόσβαση σε
όλα τα άρθρα χωρίς διαφήμιση, από 1,99€.

Εγγραφή σε ενημερωτικό δελτίο