Η επόμενη γενιά πολεμικών αεροσκαφών θα πρέπει να βασίζεται σε νέα αεροσκάφη υποστήριξης

Τα τελευταία χρόνια, έχει ξεκινήσει ο αγώνας μεταξύ των μεγάλων αεροναυτικών δυνάμεων για την ανάπτυξη ενός μαχητικού νέας γενιάς. Είτε πρόκειται για το NGAD της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ, το NGAD F/A-XX του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ, το Γαλλο-Ισπανο-Γερμανικό FCAS, το Ιταλο-Βρετανο-Ιαπωνικό FCAS ή το ακόμα μυστικό κινεζικό πρόγραμμα, αυτές οι συσκευές 6ης γενιάς θα φέρει νέες δυνατότητες δημιουργώντας μια καθαρή ρήξη με τις προηγούμενες γενιές, πολύ περισσότερα από αυτά που υποτίθεται ότι ορίζουν την αμφίβολη 5η γενιά. Μέσω των δυνατοτήτων τους για συνεργατική εμπλοκή, έλεγχο drone και απόδοση απαράμιλλη με τα σημερινά αεροσκάφη, αυτά τα μαχητικά θα επιτρέψουν στις αεροπορικές δυνάμεις να διατηρήσουν επαρκείς ικανότητες δράσης και ελιγμών για τις επόμενες δεκαετίες. συστήματα αεροσκαφών, επίσης νέας γενιάς.

Ωστόσο, όπως έδειξε ο πόλεμος στην Ουκρανία, η αεροπορική ισχύς μπορεί να ασκηθεί πλήρως μόνο εάν τα μαχητικά αεροσκάφη, ανεξάρτητα από το πόσο αποτελεσματικά, μπορούν να βασιστούν σε ένα στόλο αεροσκαφών υποστήριξης που προσφέρει πολλές κρίσιμες υπηρεσίες. ηλεκτρονικής νοημοσύνης ή ακόμα και τα απαραίτητα αεροσκάφη τάνκερ. Είναι επίσης πιθανό ότι οι δυσκολίες που αντιμετώπισαν οι ρωσικές αεροπορικές δυνάμεις στην Ουκρανία, παρά τον στόλο μαχητικών πολύ ανώτερο σε ποσότητα και ποιότητα από αυτόν του αντιπάλου τους, οφείλονται εν μέρει στον χαμηλό αριθμό υποστήριξης που εφαρμόστηκε, καθώς η Ρωσία διαθέτει μόνο περίπου δέκα επιχειρησιακά Beriev A-50 awacs και περίπου δεκαπέντε αεροπλάνα τάνκερ Il-78, ενώ λίγα μαχητικά και ακόμη λιγότεροι πιλότοι έχουν στην πραγματικότητα τα προσόντα για την ευαίσθητη διαδικασία ανεφοδιασμού κατά την πτήση.

Η ευπάθεια αυτών των υποστηρικτικών συσκευών, ενάντια σε πυραύλους αέρος-αέρος μεγάλου βεληνεκούς όπως ο ρωσικός R37M ή ο κινεζικός PL-15, αλλά και σε συστήματα εδάφους-αέρος μεγάλης εμβέλειας όπως το ρωσικό S-400 και το κινεζικό HHQ-9, είναι σημαντικό μέλημα της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ που με 550 αεροσκάφη τάνκερ, 40 Awac και 170 αεροσκάφη ηλεκτρονικών πληροφοριών, διαθέτει πάνω από το 75% των αεροσκαφών αυτού του τύπου στον πλανήτη. Έχουν δοθεί απαντήσεις, όπως η ενσωμάτωση της σουίτας ηλεκτρονικού πολέμου και των εκτοξευτών δολωμάτων σε αυτές τις συσκευές, ενώ βρίσκονται υπό ανάπτυξη και άλλες, όπως π.χ. το πρόγραμμα SHIELD η οποία σχεδιάζει να εξοπλίσει αυτές τις βαριές, επιβλητικές και ως εκ τούτου όχι πολύ ευέλικτες συσκευές με ένα σύστημα σκληρής εξόντωσης λέιζερ για να καταστρέψει τους πυραύλους που θα τους εμπλέκονταν. Ωστόσο, εάν αυτά τα συστήματα επιτρέπουν και επιτρέπουν να αυξηθεί η ικανότητα επιβίωσης του αεροσκάφους, δεν τους επιτρέπουν, ωστόσο, να πραγματοποιούν διακριτικές ενέργειες, ούτε να πλησιάζουν τη γραμμή εμπλοκής, δύο σημαντικά μειονεκτήματα για τη διεξαγωγή επιχειρήσεων. το μέλλον. Για αυτό, και για να αξιοποιηθούν πλήρως οι δυνατότητες που προσφέρουν τα μαχητικά 6ης γενιάς, πρέπει επομένως να σχεδιαστεί μια νέα γενιά αεροσκαφών υποστήριξης. Σε κάθε περίπτωση, αυτό είναι που θέλει να προετοιμαστεί η Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ..

Το υπόλοιπο αυτού του άρθρου είναι μόνο για τους συνδρομητές

Τα Κλασικές συνδρομές παρέχουν πρόσβαση σε
όλα τα άρθρα χωρίς διαφήμιση, από 1,99€.

Εγγραφή σε ενημερωτικό δελτίο