Την περασμένη εβδομάδα, μια ανάλυση που δημοσιεύτηκε από το think tank Rand Corporation μελέτησε τους κινδύνους που συνδέονται με τη μακροπρόθεσμη παράταση της ουκρανικής σύγκρουσης, καθώς και τις λύσεις που θα μπορούσε να προτείνει η Ουάσιγκτον για τον περιορισμό τους. Όπως οι περισσότερες από τις μελέτες που δημοσιεύθηκαν από το Rand, αυτή ήταν ταυτόχρονα πολύ σχετική, τεκμηριωμένη και αντικειμενική, τόσο στη διάγνωση όσο και στις προτεινόμενες λύσεις. Ωστόσο, αυτό ξεκίνησε από ένα βασικό αξίωμα που απαιτεί κάποια σύνεση ως προς την εφαρμοσιμότητα των αποτελεσμάτων που παρουσιάζονται: πράγματι, αυτή η μελέτη μελέτησε τη σύγκρουση στην Ουκρανία μόνο από την άποψη της δράσης της Ουάσιγκτον και των συνεπειών της για τις Ηνωμένες Πολιτείες . Και όταν εφαρμόζεται η ίδια μεθοδολογία από ευρωπαϊκή σκοπιά, τα ευρήματα, αλλά και οι κίνδυνοι και οι λύσεις που μπορούν να προταθούν για τον έλεγχό τους, διαφέρουν σημαντικά.
Πρώτον, είναι απαραίτητο να διαχωρίσουμε τι είναι κοινό και στις δύο απόψεις. Έτσι, ο κίνδυνος αδιεξόδου στη σύγκρουση που περιγράφεται στην αμερικανική ανάλυση παραμένει πολύ υψηλός ανεξάρτητα από την οπτική γωνία. Στην πραγματικότητα σχετίζεται σε μεγάλο βαθμό με αλλαγή στάσης της Μόσχας στη διεξαγωγή αυτού του πολέμου, έχοντας περάσει στα μέσα του καλοκαιριού από την τακτική διαχείριση μιας στρατιωτικής ειδικής επιχείρησης στη στρατηγική διαχείριση μιας κρίσιμης σύγκρουσης που κινητοποιεί όλους τους πόρους της χώρας και την απουσία αμφισβήτησης στη ρωσική κοινή γνώμη. Ομοίως, οι δύο στρατηγικοί κίνδυνοι που περιγράφονται στην ανάλυση του Rand, δηλαδή ο κίνδυνος υπέρβασης του πυρηνικού ορίου και αυτός της επέκτασης της σύγκρουσης πέρα από τα ουκρανικά σύνορα, με πιθανή εμπλοκή του ΝΑΤΟ, είναι οι ίδιοι, είτε παρατηρούνται από την Ουάσιγκτον είτε από το Παρίσι, τη Ρώμη. ή Βαρσοβία.
Ωστόσο, ένας τρίτος σημαντικός κίνδυνος αφορά άμεσα τους Ευρωπαίους, και πολύ λιγότερο τους Αμερικανούς, σε σημείο που δεν φαίνεται στην ανάλυση του Rand. Πράγματι, μία από τις κρίσιμες απειλές για το μέλλον της Ουκρανίας, και για την πολύ αυξημένη ρωσική απειλή για τις ευρωπαϊκές χώρες που θα συνεπαγόταν μια ουκρανική ήττα, δεν είναι άλλη από τη δυνατότητα απόσυρσης ή σημαντικής μείωσης της στρατιωτικής βοήθειας των ΗΠΑ προς το Κίεβο. Αυτός ο κίνδυνος μπορεί να είναι συνέπεια μιας δημοκρατικής εναλλαγής στην Ουάσιγκτον, για παράδειγμα εάν ο Ντόναλντ Τραμπ κέρδιζε τις προεδρικές εκλογές του 2024 ή να προκύψει από την εμφάνιση νέων συγκρούσεων ή κινδύνους συγκρούσεων που απειλούν άμεσα τα αμερικανικά συμφέροντα πολύ περισσότερο από την ουκρανική κρίση. όπως για παράδειγμα σε περίπτωση πυρκαγιάς στη Μέση Ανατολή γύρω από μια σύγκρουση Ισραήλ-Ιράν ή στον Ειρηνικό εάν η Πιονγκγιάνγκ ξεκινούσε εχθροπραξίες με τη Νότια Κορέα ή εάν το Πεκίνο ξεκινούσε εισβολή στην Ταϊβάν. Ενώ η στρατιωτική βοήθεια των ΗΠΑ αντιπροσωπεύει το 70 έως 80% της συνολικής δυτικής στρατιωτικής βοήθειας προς το Κίεβο, η ουκρανική αντίσταση στους ρωσικούς στρατούς θα απειλούνταν προφανώς πολύ εάν αυτή η αμερικανική βοήθεια εξαντλούσε.
Το υπόλοιπο αυτού του άρθρου είναι μόνο για τους συνδρομητές
Τα Κλασικές συνδρομές παρέχουν πρόσβαση σε
όλα τα άρθρα χωρίς διαφήμιση, από 1,99€.
Εγγραφή σε ενημερωτικό δελτίο
Εγγραφείτε για το Ενημερωτικό δελτίο Meta-Defense για να λάβετε το
τελευταία άρθρα μόδας καθημερινά ή εβδομαδιαία
[…]
[…] ήταν πιθανότατα στο επίκεντρο των ανησυχιών των 4 αρχηγών κρατών, ακόμη κι αν, όπως είχαμε ήδη συζητήσει προηγουμένως, η ευρωπαϊκή βιομηχανία σήμερα υποφέρει από παραγωγικό έλλειμμα για […]
[…] των βαρέων αρμάτων μάχης, παρά το ψυχόδραμα που ενορχηστρώθηκε από τη Βαρσοβία σχετικά με αυτό το θέμα πριν από έναν μήνα, υπόσχεται να περιοριστεί βραχυπρόθεσμα ή μεσοπρόθεσμα και ότι το μεγαλύτερο μέρος του στόλου θα αποτελείται από Leopard 2A4 πολύ παλαιότερο και λιγότερο […]