Τον περασμένο Ιούλιο, ένα μεγάλο μέρος της γαλλικής αμυντικής σφαίρας εξαγριώθηκε, αφού η Ευρωπαϊκή Επιτροπή βράβευσε στην ισπανική SENER Aeroespacial, με την υποστήριξη της γερμανικής Diehl και πολλών άλλων ευρωπαϊκών εταιρειών, τον σχεδιασμό του προγράμματος EU HYDEF για το Ευρωπαϊκό Υπερηχητικό Αμυντικό Αναχαιτιστή, το οποίο θα έπρεπε καθιστούν δυνατή τη δημιουργία ενός συστήματος για τον εντοπισμό και την αναχαίτιση υπερηχητικών πυραύλων, μια απειλή που έχει γίνει πλέον πολύ πιο ακριβής μετά τη χρήση των ρωσικών Kinzhals στην Ουκρανία. Πράγματι, όλες οι εταιρείες που επέλεξαν οι Βρυξέλλες δεν έχουν εμπειρία ούτε στον τομέα της βαλλιστικής αναχαίτισης ούτε των υπερηχητικών όπλων. Κάτι που δεν ισχύει για τις γαλλικές εταιρείες, που αφενός παράγει το αντιαεροπορικό και αντιβαλλιστικό σύστημα SAMP/T Mamba και την ναυτική του παραλλαγή στο πλαίσιο της γαλλοϊταλικής κοινής επιχείρησης Eurosam που συγκεντρώνει τις MBDA, Thales και Leonardo. Αυτές οι ίδιες γαλλικές εταιρείες συμμετέχουν επίσης στο σχεδιασμό του μελλοντικού πυρηνικού υπερηχητικού πυραύλου που προορίζεται να αντικαταστήσει τον υπερηχητικό πύραυλο ASMPA και στην ανάπτυξη του υπερηχητικού ανεμόπτερου V-MAX με την ONERA.
Πέρα από αυτή την απόφαση, έχοντας ευνοήσει την «ευρωπαϊκή» πλευρά του έργου σε σχέση με τη λειτουργική του πτυχή, ενώ οι καιροί μάλλον δεν επιδέχονται τέτοιες σκέψεις, ένα άλλο χαρακτηριστικό του προγράμματος είναι το λιγότερο περίεργο: ο προϋπολογισμός του. Πράγματι, το ΕΤΑ έχει προγραμματίσει να διαθέσει 110 εκατ. ευρώ στο πρόγραμμα, ποσό που φαινόταν ήδη ιδιαίτερα χαμηλό τότε, και ακόμη περισσότερο σήμερα. Πράγματι, στο πλαίσιο της προετοιμασίας του προϋπολογισμού του αμερικανικού στρατού για το 2024, παρουσιάστηκε επίσης η Διαστημική Δύναμη των ΗΠΑ, ο νέος στρατός αφιερωμένος στον χώρο των αμερικανικών δυνάμεων που δημιουργήθηκε τον Δεκέμβριο του 2019 ένα πρόγραμμα αφιερωμένο στον περιορισμό της υπερηχητικής απειλής. Ωστόσο, για τη Διαστημική Δύναμη των ΗΠΑ, είναι μόνο θέμα διασφάλισης της ανίχνευσης και παρακολούθησης αυτών των πυραύλων που συνδυάζουν πολύ υψηλές ταχύτητες, άτυπες τροχιές και σημαντικές ικανότητες ελιγμών, και όχι αναχαίτισή τους, η αποστολή αυτή θα πέσει σε άλλους αμερικανικούς στρατούς, όπως π.χ. το ναυτικό των ΗΠΑ χρησιμοποιώντας πυραύλους SM-6. Ωστόσο, για την εκπλήρωση αυτής της αποστολής, απαιτείται προϋπολογισμός 16 δισεκατομμυρίων δολαρίων, 130 φορές μεγαλύτερος από αυτόν που διατίθεται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή μέσω του ΕΤΑ.
Είναι αλήθεια ότι οι στρατοί των ΗΠΑ έχουν κουλτούρα δημοσιονομικής κατανάλωσης πολύ υψηλότερη από εκείνη των ευρωπαίων ομολόγων τους με το ίδιο πρόγραμμα. Ως εκ τούτου, είναι σύνηθες για τα αμερικανικά προγράμματα που προσφέρουν βιομηχανικά και τεχνολογικά χαρακτηριστικά πολύ κοντά σε ευρωπαϊκά αλλά και προγράμματα της Νότιας Κορέας να έχουν προϋπολογισμό αρκετές φορές υψηλότερο από τα αντίστοιχα. Για παράδειγμα, ένα πυρηνικό επιθετικό υποβρύχιο κλάσης Βιρτζίνια, σίγουρα πιο επιβλητικό και με κάθετα σιλό, κοστίζει στους Αμερικανούς φορολογούμενους σχεδόν 2,5 φορές περισσότερο από το κόστος του SSN κατηγορίας Suffren του Ναυτικού. Ομοίως, η φάση σχεδιασμού του μαχητικού F-35A Lightning II, για τις 3 εκδόσεις, συμπεριλαμβανομένης αυτής με κάθετη ή σύντομη απογείωση και προσγείωση, θα κοστίσει σχεδόν 14 περισσότερο από αυτό που κατέστησε δυνατή την ανάπτυξη του Rafale στις δύο κύριες εκδοχές του, χερσαία και ναυτική. Ωστόσο, η εξήγηση αυτού του κενού δεν βρίσκεται σε μια πιθανή υπεραπόδοση του ευρωπαϊκού BITD, αλλά στο επίπεδο των φιλοδοξιών των δύο προγραμμάτων, των πολικών αντιθέτων μεταξύ τους.
Το υπόλοιπο αυτού του άρθρου είναι μόνο για τους συνδρομητές
Τα Κλασικές συνδρομές παρέχουν πρόσβαση σε
όλα τα άρθρα χωρίς διαφήμιση, από 1,99€.
Εγγραφή σε ενημερωτικό δελτίο
Εγγραφείτε για το Ενημερωτικό δελτίο Meta-Defense για να λάβετε το
τελευταία άρθρα μόδας καθημερινά ή εβδομαδιαία
[…]