Η Ιταλία δίνει στον εαυτό της τα μέσα, αλλά παλεύει να βρει τον στρατό για τις νέες αμυντικές φιλοδοξίες της

Ενώ η Ιταλία εργάζεται για να αυξήσει τους στρατιωτικούς της πόρους, τόσο από πλευράς εξοπλισμού όσο και προϋπολογισμού, αντιμετωπίζει μεγάλες δυσκολίες στην επίτευξη των στόχων στρατολόγησης της, γεγονός που απειλεί τις αμυντικές της φιλοδοξίες.

Η αύξηση των πιστώσεων που προορίζονται για την άμυνα ήταν μία από τις δεσμεύσεις της προεκλογικής εκστρατείας της Giorgia Meloni, με τη δεδηλωμένη φιλοδοξία να φέρει την ιταλική αμυντική προσπάθεια στο 2% μέχρι το τέλος της δεκαετίας, έναντι 1,51% το 2023. Και μάλιστα, μιλώντας στη Γερουσία νωρίτερα αυτή την εβδομάδα, η πλέον Πρωθυπουργός της χώρας επιβεβαίωσε ότι σκοπεύει να εφαρμόσει αυστηρά τις προεκλογικές της δεσμεύσεις σε αυτόν τον τομέα, και αυτό, με έναν απόλυτα ανοιχτό και υποθετικό τρόπο.

Αναφερόταν εδώ στην αύξηση του προϋπολογισμού των στρατών που χορηγήθηκε από τον προηγούμενο συνασπισμό, η οποία έγινε με τον πιο διακριτικό τρόπο, ώστε να αποφευχθεί η κριτική από την Ιταλική Καθολική Εκκλησία, τότε πολύ αντίθετη σε αυτήν. Είναι αλήθεια ότι από τότε, η διεθνής κατάσταση έχει εξελιχθεί σημαντικά με την επιστροφή του πολέμου στην Ευρώπη, τις σινοαμερικανικές εντάσεις στον Ειρηνικό και τον πολλαπλασιασμό των σημείων έντασης που απειλούν πολλά ευρωπαϊκά και ιταλικά συμφέροντα.

Οι ιταλικοί στρατοί επιστρέφουν από μακριά. Έτσι, το 2015, η τρίτη μεγαλύτερη οικονομία της ηπειρωτικής Ευρώπης, δεν αφιέρωσε ούτε το 1% του ΑΕΠ της στους στρατούς της, με αμυντικό προϋπολογισμό λίγο πάνω από 13 δισ. ευρώ.

Ωστόσο, σε αντίθεση με τους Γάλλους ή Βρετανούς ομολόγους τους, οι ιταλικοί στρατοί διέθεταν τότε έναν προϋπολογισμό αφιερωμένο στις εξαγορές, αντίστοιχος στη Γαλλία των προγραμμάτων μεγάλων επιπτώσεων (PEM), σχετικά μεγάλος από τότε φτάνοντας τα 4,87 δισεκατομμύρια ευρώ, όπου η Γαλλία, για παράδειγμα, είχε προϋπολογισμό 31,4 δισ. ευρώ, εκ των οποίων μόνο 5 δισ. ευρώ αφιερώθηκαν στο PEM, δηλαδή μια βιομηχανική προσπάθεια για τον αμυντικό προϋπολογισμό 15,9% στη Γαλλία έναντι 37,5% για την Ιταλία.

Είναι αλήθεια ότι σε αυτόν τον τομέα, η Ρώμη μπορεί να βασιστεί σε δύο ειδικά χαρακτηριστικά της χώρας. Το πρώτο αφορά την κατασκευή του ιταλικού προϋπολογισμού, αφού οι δαπάνες εξοπλισμού του υπουργείου Άμυνας αντιστοιχίζονται με το Υπουργείο Βιομηχανίας. Έτσι, από τα 4,87 δισ. ευρώ σε πιστώσεις εξοπλισμού για τους στρατούς το 2015, μόνο 2,37 δισ. ευρώ καταβλήθηκαν από το Υπουργείο Άμυνας, το υπόλοιπο, δηλαδή 2,5 δισ. ευρώ, έχοντας χρηματοδοτηθεί από το Υπουργείο Βιομηχανίας, για τη στήριξη της ιταλικής αμυντικής βιομηχανίας δραστηριότητα.

Εάν αυτό το πρώτο σημείο είναι ένα σαφές πλεονέκτημα τόσο για τις ένοπλες δυνάμεις όσο και για την ιταλική αμυντική βιομηχανία, το δεύτερο αντιπροσωπεύει, από την άλλη πλευρά, ένα πολύ σοβαρό μειονέκτημα, σήμερα και στο μέλλον. Πράγματι, όπως όλοι οι επαγγελματικοί δυτικοί στρατοί, οι ιταλικοί στρατοί αγωνίζονται να στρατολογήσουν.

Με λίγο περισσότερους από 160.000 ενεργούς στρατιώτες, η χώρα παραμένει αναλογικά κοντά στους 207.000 Γάλλους στρατιώτες έναντι του πληθυσμού των 60 εκατομμυρίων. Από την άλλη πλευρά, ένα σημαντικό ποσοστό αυτών των στρατιωτών αρνούνται περιοριστικές θέσεις, για παράδειγμα επιβίβαση σε φρεγάτες και αναγκαστική προβολή.

Μάλιστα, μιλώντας στους Ιταλούς βουλευτές, ο αρχηγός του επιτελείου της Marina Militare, ναύαρχος Enrico Credendino, επιβεβαίωσε ότι δεν ήταν σε θέση σήμερα να παράσχει πλήρες πλήρωμα στο σύνολο των φρεγατών του, διευκρινίζοντας συγκριτικά ότι το γαλλικό ναυτικό είχε δύο εκ περιτροπής πληρώματα ανά πλοίο, δίνοντάς τους πολύ μεγαλύτερη διαθεσιμότητα στη θάλασσα.το γαλλικό ναυτικό και όχι ολόκληρος ο στόλος.

Το υπόλοιπο αυτού του άρθρου είναι μόνο για τους συνδρομητές

Τα Κλασικές συνδρομές παρέχουν πρόσβαση σε
όλα τα άρθρα χωρίς διαφήμιση, από 1,99€.

Εγγραφή σε ενημερωτικό δελτίο