Ήταν σύνηθες, σήμερα, να αξιολογείται η ισχύς μιας ένοπλης δύναμης, βασισμένη κυρίως στον κατάλογο των υλικών της. Ο αριθμός των σύγχρονων αρμάτων μάχης, υποβρυχίων ή αεροσκαφών μάχης συχνά καθόριζε το αντιληπτό στρατιωτικό δυναμικό μιας χώρας. Λόγω της πολυπλοκότητας των σύγχρονων εμπλοκών, λαμβάνονται πλέον υπόψη και άλλοι παράγοντες, όπως οι δυνατότητες επιμελητείας και υποστήριξης, η εκπαίδευση των δυνάμεων, καθώς και το δόγμα που εφαρμόζεται. Ωστόσο, από πολλές απόψεις, η επιχειρησιακή ισχύς ενός στρατού είναι μέρος ενός μοτίβου χιλιετίας που είναι πολύ γνωστό στις επιστήμες της ζωής, δηλαδή ότι ένας οργανισμός, όποιος και αν είναι, θα αναπτυχθεί ανάλογα με τη διαθεσιμότητα των πιο σπάνιων πόρων. Και αν σήμερα, όλα τα βλέμματα φαίνεται να είναι στραμμένα στα δημοσιονομικά ζητήματα και στα σημερινά και μελλοντικά εξοπλιστικά προγράμματα, πολλοί παράγοντες τείνουν να δείχνουν ότι ο κρίσιμος μελλοντικός πόρος για τους στρατούς δεν θα είναι ούτε δημοσιονομικός ούτε τεχνολογικός, αλλά ανθρώπινος.
Στην πραγματικότητα, για αρκετούς στρατούς, οι περισσότεροι σύγχρονοι στρατοί, ιδιαίτερα στη Δύση, έχουν προειδοποιήσει για τις αυξανόμενες δυσκολίες τους στη στρατολόγηση αλλά και στη διατήρηση του εργατικού δυναμικού τους. Πριν λίγες μέρες λοιπόν, οι Ιαπωνικές Δυνάμεις Αυτοάμυνας ανακοίνωσαν ότι οι στόχοι στρατολόγησης το 2022 θα μπορούσαν να επιτευχθούν μόνο στο 46,5%, με 4300 αποτελεσματικές προσλήψεις από τις 9,245 που είχαν προγραμματιστεί. Αυτό είναι το ιστορικό χαμηλό του Τόκιο, με το προηγούμενο υψηλό του 2018 να αγγίζει το 72%. Εκτός από τις προφανείς δυσκολίες στρατολόγησης, οι ιαπωνικές δυνάμεις αυτοάμυνας αγωνίζονται επίσης να διατηρήσουν το εργατικό τους δυναμικό, με την πλειονότητα των νεοσύλλεκτων να εγκαταλείπουν την υπηρεσία μετά από μία ή δύο συμβάσεις. Στην πραγματικότητα, όχι μόνο αποτυγχάνουν να διατηρήσουν τον αριθμό τους στο σύνολό τους, αλλά αντιμετωπίζουν σημαντικές δυσκολίες στη διατήρηση μιας πυραμίδας ηλικίας και βαθμών σύμφωνη με τη λειτουργία μιας σύγχρονης ένοπλης δύναμης.
Αυτή η έλλειψη αγάπης για το επάγγελμα των όπλων εξηγείται από το FADJ από αρκετούς σχετικούς παράγοντες, πρώτον από τους οποίους ο ανταγωνισμός στην αγορά εργασίας που προσφέρει πολύ ελκυστικά προφίλ σταδιοδρομίας και αμοιβές που είναι ακόμη περισσότερο, ειδικά επειδή όπως όλα τα σύγχρονα και τεχνολογικούς στρατούς, αυτοί τώρα αναζητούν υποψηφίους με υψηλές δυνατότητες λόγω της αυξανόμενης πολυπλοκότητας των οπλικών συστημάτων και της διεξαγωγής του πολέμου συνολικά. Αλλά οι περιορισμοί που σχετίζονται με τη στρατιωτική ζωή και κατά κάποιο τρόπο, μια ορισμένη έλλειψη αναγνώρισης του FADJ στην ιαπωνική κοινή γνώμη, συμβάλλουν επίσης στον αποκλεισμό πολλών πιθανών υποψηφίων, έτσι ώστε σήμερα, αυτοί καταγράφουν έλλειψη προσωπικού που υπολογίζεται μεταξύ 15.000 και 23.000 στρατιώτες, μια κατάσταση που θυμίζει τις δυσκολίες που αντιμετώπισαν πολλοί δυτικοί στρατοί, τόσο στην Ευρώπη όσο και στις Ηνωμένες Πολιτείες, τα τελευταία χρόνια.
Απομένει να διαβάσετε το 75% αυτού του άρθρου. Εγγραφείτε για να αποκτήσετε πρόσβαση!
Τα Κλασικές συνδρομές παρέχουν πρόσβαση σε
άρθρα στην πλήρη έκδοσή τουςκαι χωρίς διαφήμιση,
από 1,99€. Συνδρομές Ανώτερο παρέχει επίσης πρόσβαση σε αρχεία (άρθρα άνω των δύο ετών)
[…] είσαι πιστός αναγνώστης της Meta-άμυνας, ξέρεις ότι το θέμα των ανθρώπινων πόρων έχει γίνει, τα τελευταία χρόνια, μείζον ζήτημα για τους περισσότερους δυτικούς στρατούς που […]
[…] Όχι μόνο το υλικό και το ανθρώπινο κόστος αυξήθηκαν σημαντικά ταχύτερα από τους προϋπολογισμούς των ναυτικών, αλλά τα τελευταία αντιμετώπισαν εδώ και αρκετά χρόνια σημαντικές δυσκολίες στην πρόσληψη και διατήρηση του προσωπικού τους, όπως έχουμε κάνει πολλές φορές περισσότερο. […]
[…] πριν από λίγες μέρες, δημοσιεύσαμε μια ανάλυση σχετικά με την ολοένα και πιο κρίσιμη διάσταση που παίζουν οι περιορισμοί του ανθρώπινου δυναμικού στη λειτουργία των δυνάμεων…, ιδιαίτερα στη Δύση. Αλλά εάν ορισμένες χώρες αντιμετωπίζουν ένα πολύ […]
Από την πλευρά μου, προτιμώ πολύ 50 εκπαιδευμένους και εξοπλισμένους λεγεωνάριους από 000 Βορειοκορεάτες.
Το παράδειγμα της Ουκρανίας είναι εποικοδομητικό (είχαμε ήδη δει το κόλπο στο 1ο επεισόδιο της Τσετσενίας). Χωρίς πολλά (δηλαδή σοβιετικό εξοπλισμό), κράτησαν σχεδόν 300 άνδρες μπροστά.
Μέσα σε 1 μήνα ή και 45 μέρες θα δούμε τους Ουκρανούς να μπαίνουν στη μάχη με δυτικό εξοπλισμό υψηλής έντασης. Μπορούμε να πάρουμε μια μικρή ιδέα για το νόμο των αριθμών.
Παραμένω πεπεισμένος για την αποτελεσματικότητα μιας γόμωσης ξιφολόγχης σε πυροβόλα όπλα 30 χλστ
Δεν ξέρω αν το παράδειγμα της Ουκρανίας είναι πολύ καλό. Στην αρχή του πολέμου, η αποφασιστική μάχη για το αεροδρόμιο έρχεται σε αντίθεση με δύο εξαιρετικά εκπαιδευμένα στρατεύματα. Τότε, το ρωσικό πλεονέκτημα είναι ουσιαστικά υλικό, οι Ουκρανοί καταφέρνουν να κινητοποιήσουν πολύ γρήγορα τον ανδρικό πληθυσμό τους. Και βλέπουμε αυτοσχέδια στρατεύματα να παρενοχλούν, να ακινητοποιούν και να καταστρέφουν καλύτερα εξοπλισμένα ρωσικά κομβόι σε κάτι που μοιάζει περισσότερο με φιάσκο διοίκησης και οργάνωσης παρά με αποτυχία μιας στρατηγικής αριθμών.