Σε προηγούμενο άρθρο, συζητήσαμε το νέο καθεστώς της Πολωνίας στην ευρωπαϊκή σκηνή, είτε στο ΝΑΤΟ είτε στην Ευρωπαϊκή Ένωση, μέσω των φιλοδοξιών που επέδειξε ο Υπουργός Άμυνας της Πολωνίας Mariusz Błaszczak σχετικά με την επόμενη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βίλνιους τον προσεχή Ιούλιο.
Παραδόξως, αφού από καιρό οδήγησε τους ανθρώπους να πιστέψουν ότι η πολωνική πολιτική στόχευε πάνω απ' όλα να λάβει την υποστήριξη και την προστασία των Ηνωμένων Πολιτειών, οι πρόσφατες εξελίξεις στη στρατηγική που ακολουθεί η Βαρσοβία δείχνουν μια πραγματική φιλοδοξία να παρακινηθούν οι Ευρωπαίοι να αναλάβουν πλήρως την άμυνά τους, ενώ τουλάχιστον από συμβατική σκοπιά, ειδικά ενόψει της ρωσικής απειλής, όπως τόνισε πρόσφατα ο Πολωνός υπουργός Jacek Siewiera, επικεφαλής του Γραφείου Εθνικής Ασφάλειας.
Έτσι, κατά την ίδια συνέντευξη που δόθηκε στον ιστότοπο Defense24.pl, ο Πολωνός Υπουργός επιβεβαίωσε ότι πέρα από την απόκτηση 218 συστημάτων πυροβολικού μεγάλου βεληνεκούς K239 Chunmoo από τη Νότια Κορέα, οι πολωνικοί στρατοί σκόπευαν επίσης να αποκτήσουν 500 αμερικανικά συστήματα HIMARS καθώς και αρκετές χιλιάδες βλήματα και ρουκέτες, ώστε να μπορέσει να αποτελέσει στο ανατολικό ευρωπαϊκό μέτωπο, έναν παγετώνα ισχύος πυρός ικανός να εξουδετερώσει σε βάθος κάθε απειλή που προέρχεται από τη Ρωσία.
Στην πραγματικότητα, η Πολωνία σκοπεύει να έχει, πέρα από τα μισά βαρέα άρματα μάχης, το ένα τρίτο των οχημάτων μάχης πεζικού και το ένα τέταρτο των αυτοκινούμενων πυροβόλων όπλων των 155 mm που αναπτύσσονται στην Ευρώπη, το 85% της δύναμης πυρός μεγάλου βεληνεκούς του ΝΑΤΟ στο παλιό ήπειρο, ενώ η χώρα αντιπροσωπεύει μόνο το 8% του πληθυσμού και λιγότερο από το 5% του ΑΕΠ της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Πάνω απ 'όλα, στην ίδια συνέντευξη, ο Mariusz Błaszczak έδωσε περισσότερες λεπτομέρειες για τις πολωνικές φιλοδοξίες, ιδίως όσον αφορά την αμυντική βιομηχανία και τις τοπικές παραγωγικές ικανότητες, καθώς και για τον ρόλο που θα πρέπει να διαδραματίσει η Πολωνία τα επόμενα χρόνια για την ενίσχυση των ευρωπαϊκών αμυντικών δυνατοτήτων στην πρόσωπο της ρωσικής απειλής.
Χωρίς να παρεκκλίνει ποτέ στην έννοια της ευρωπαϊκής στρατηγικής αυτονομίας, ο Πολωνός Υπουργός περιέγραψε ωστόσο στόχους που πλησιάζουν πολύ σε αυτήν, ιδίως στοχεύοντας να παράσχει στους Ευρωπαίους την ικανότητα να αμυνθούν, με συμβατικό τρόπο, από τη ρωσική απειλή. Αυτό χωρίς να χρειάζεται να βασιστεί στην προστασία των Ηνωμένων Πολιτειών, ενώ διαθέτει τις βιομηχανικές και τεχνολογικές δυνατότητες για να υποστηρίξει τον ανταγωνισμό με τη Μόσχα.
Στην πραγματικότητα, από πολλές απόψεις, η Βαρσοβία φαίνεται να ακολουθεί μια πολιτική της οποίας ο σκοπός είναι κοντά σε αυτόν τον στόχο που επιδιώκει η Γαλλία εδώ και αρκετά χρόνια και ειδικότερα από την άφιξη του Προέδρου Μακρόν στο Μέγαρο των Ηλυσίων, και σε μικρότερο βαθμό από τη Γερμανία. Το 2017 και το 2020, όταν οι σχέσεις μεταξύ του Βερολίνου και του Προέδρου Ντόναλντ Τραμπ ήταν στο χειρότερο σημείο τους, και οι οποίες είχαν επίσης τη φιλοδοξία να φέρουν την Ευρώπη σε μεγαλύτερη στρατηγική αυτονομία.
Αλλά εάν οι στόχοι φαίνεται να συγκλίνουν, η στρατηγική που εφαρμόστηκε από τη Βαρσοβία διαφέρει ριζικά από αυτήν που ακολουθούν το Παρίσι και το Βερολίνο εδώ και πολλά χρόνια, με 4 σημαντικές διαφορές που πιθανόν να την καταστήσουν επιτυχημένη εκεί όπου η Γαλλία και η Γερμανία έχουν αποτύχει μέχρι στιγμής.
1- Ένας ενοποιητικός αντίπαλος για την ευρωπαϊκή στρατηγική αυτονομία: η Ρωσία
Πρώτον, η Βαρσοβία έχει χτίσει την πολιτική της στρατηγική για να αντιμετωπίσει έναν αντίπαλο, και μόνο έναν, τη Ρωσία, που σήμερα αντιπροσωπεύει μια παγκοσμίως αναγνωρισμένη απειλή σε όλη την Ευρώπη μετά την επίθεση στην Ουκρανία. Αυτή η προσέγγιση καθιστά αποτελεσματικά δυνατή την οικοδόμηση ενός κοινού πολιτικού και αμυντικού σχεδίου, αν όχι με ενιαίο τρόπο, σε κάθε περίπτωση με κοινό τρόπο, με όλες τις ευρωπαϊκές χώρες, είτε ανήκουν στην ΕΕ, είτε στο ΝΑΤΟ, είτε στις δύο, με η εξαίρεση της Ουγγαρίας που προφανώς τείνει να ακολουθήσει τη δική της τροχιά.
Αντίθετα, οι δικαιολογίες που έδωσε το Παρίσι για να οδηγήσει στην οικοδόμηση ευρωπαϊκής στρατηγικής αυτονομίας βασίστηκαν σε μια κάποια δυσπιστία έναντι των Ηνωμένων Πολιτειών, αλλά και σε μια πολύ ευρύτερη άποψη της απειλής που θα μπορούσε να επηρεάσει τη γηραιά ήπειρο, ιδίως σε Αφρική, Μέση Ανατολή ή Ανατολική Μεσόγειο.
Ωστόσο, για πολλούς Ευρωπαίους, αυτές οι απειλές που παρουσίαζε η Γαλλία ήταν πολύ αδύναμες αντιληπτές, ενώ οι Ηνωμένες Πολιτείες απολάμβαναν μια αύρα προστατευτικού έθνους πολύ ισχυρότερη από ό,τι συμβαίνει στη γαλλική κοινή γνώμη.
Με άλλα λόγια, όπου η Πολωνία ορίζει έναν αντίπαλο παγκοσμίως αναγνωρισμένο ως υπαρξιακή απειλή, η Γαλλία προσέφερε δικαιολογίες με βάση τον ανταγωνισμό μεταξύ της Ευρώπης και άλλων μεγάλων παγκόσμιων δυνάμεων, συμπεριλαμβανομένων των Ηνωμένων Πολιτειών, καθώς και στον περιορισμό απειλών που δεν είναι καλά γνωστές και ελάχιστα κατανοητές από την πλειοψηφία Οι Ευρωπαίοι, ενώ επίσης αποφεύγουν να χαρακτηρίσουν τη Ρωσία ως μείζονα απειλή όπως την αντιλαμβάνονται οι Ανατολικοευρωπαίοι.
2- Ένας ηγέτης για παράδειγμα
Το υπόλοιπο αυτού του άρθρου είναι μόνο για τους συνδρομητές -
Τα άρθρα πλήρους πρόσβασης είναι προσβάσιμα στην ενότητα "Δωρεάν άρθρα". Τα άρθρα Flash είναι ανοιχτά σε πλήρη έκδοση για 48 ώρες. Οι συνδρομητές έχουν πρόσβαση στα άρθρα Ανάλυση και Περίληψη πλήρως. Τα άρθρα στα Αρχεία (πάνω από δύο ετών) προορίζονται για συνδρομητές Premium.
- 15% στη συνδρομή σας Classic ή Premium (μηνιαία ή ετήσια) με τον κωδικό Επιστροφή στο σχολείο23
Μόνο μέχρι τις 30 Σεπτεμβρίου!
[…]