Δεν θα διέφευγε κανενός ότι οι Γερμανοί κατασκευαστές στην αμυντική αγορά, όπως οι Rheinmetall, Krauss-Maffei Wegmann, Diehl και Hensoldt, αγαπούν πολύ το πρόθεμα Ευρώ όταν πρόκειται για το σχεδιασμό εξοπλισμού σε συνεργασία. Ξεκίνησε με την οικογένεια Euromissile μεταξύ της γερμανικής MBB και της γαλλικής Aérospatiale, η οποία γέννησε τη δεκαετία του 70 μερικούς από τους πιο αποτελεσματικούς και πιο εξαγόμενους πυραύλους της στιγμής, τους αντιαρματικούς πυραύλους Milan και HOT, καθώς και τους αντιαρματικούς πυραύλους. πύραυλος αεροσκάφους Roland.
Είναι επίσης αυτό το πρόθεμα που αρχικά επιλέχθηκε για τη συγχώνευση μεταξύ της MBB και της Aérospatiale στον τομέα των ελικοπτέρων για να γεννηθεί η Eurocoptere, η οποία στη συνέχεια έγινε Airbus Hélicoptères, και στον τομέα των πολεμικών αεροσκαφών με την κοινοπραξία Eurofighter που σχεδίασε το Typhoon.
Από τις αρχές της δεκαετίας του 2000, ωστόσο, οι Γερμανοί κατασκευαστές στράφηκαν από την καθαρά ευρωπαϊκή συμμαχική τους προσέγγιση σε συνεργασίες με παίκτες εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης, προκειμένου να τους δώσουν πρόσβαση στην ευρωπαϊκή αγορά «εξευρωπαίζοντας» τον εξοπλισμό τους.
Έτσι εμφανίστηκε το EuroSpike το 2004, μια κοινοπραξία μεταξύ της Rheinmetall Electronics, της Diehl Defense και της ισραηλινής Rafael Advanced Defense Systems, με στόχο αρχικά να πουλήσει τον ισραηλινό αντιαρματικό πύραυλο Spike στην Bundeswehr (στην κύρια εικόνα) και στη συνέχεια να τον εξάγει. με μεγάλη επιτυχία, στους ευρωπαϊκούς στρατούς.
Στην πραγματικότητα, σήμερα, 12 ευρωπαϊκοί στρατοί χρησιμοποιούν αυτή την οικογένεια πυραύλων, τότε σε άμεσο ανταγωνισμό με το Milan και το HOT της Euromissile, που έμεινε σε αχρηστία από το Βερολίνο για την περίσταση.
Από τότε, μια πραγματική βουλιμία τουEuro-X έχει σαρώσει τον Ρήνο και πέρα, από τα συστήματα ενεργητικής προστασίας EuroTrophy για το Hard-Kill Trophy από το ισραηλινό Rafael μέχρι το EuroArrow για την απόκτηση του αντιβαλλιστικού συστήματος από την IAI και την Boeing. Η στρατηγική, χωρίς το πρόθεμα (προς το παρόν), εφαρμόζεται και στον τομέα των συστημάτων πυροβολικού μεγάλης εμβέλειας.
ως εκ τούτου, πρόσφατα υπεγράφη συνεργασία μεταξύ της Rheinmetall και της Lockheed Martin για την ανάπτυξη μιας εξέλιξης του συστήματος HIMARS, ενώ ταυτόχρονα, η KMW και η ισραηλινή Elbit ανέλαβαν να αναπτύξουν από κοινού μια έκδοση του ισραηλινού συστήματος PULS για την ίδια αγορά, επιλογή της Bundeswehr ως κριτής ειρήνης σε αυτήν ανταγωνισμό, αλλά και αναφορά για τους ευρωπαϊκούς στρατούς που θα μπορούσαν να στραφούν σε αυτήν την προσφορά.
Βασικά, η προσέγγιση των Γερμανών κατασκευαστών είναι πολύ λογική και απόλυτα αποτελεσματική. Πράγματι, ακολουθώντας αυτή τη στρατηγική, παραμένουν στο επίκεντρο της ευρωπαϊκής αγοράς και της αμυντικής βιομηχανικής παραγωγής στην Ευρώπη, ενώ μειώνουν σημαντικά τις επενδυτικές ανάγκες σε Ε&Α.
Πάνω απ' όλα, αυτή η στρατηγική τους προσφέρει μεγάλη ανταπόκριση, επιτρέποντάς τους να παράγουν τεχνολογικές λύσεις προσαρμοσμένες στην ευρωπαϊκή αγορά σε σύντομο χρονικό διάστημα, αξιοποιώντας την εξωγενή δυτική προσφορά.
Επιπλέον, η γερμανική περίπτωση δεν απέχει πολύ από το να είναι μοναδική. Οι στρατοί των ΗΠΑ δεν διστάζουν, από αυτή την άποψη, να χρησιμοποιήσουν παρόμοιες πρακτικές, όπως ήταν, για παράδειγμα, η περίπτωση για την ανάπτυξη της φρεγάτας Constellation, που προέρχεται από το ιταλικό FREMM που κατασκευάστηκε από τον Fincantieri, ή τα ελικόπτερα UH-72 Lakota των ΗΠΑ. Στρατού, σχεδιασμένο από την Airbus Helicoptères.
Η ίδια στρατηγική χρησιμοποιείται στη Μεγάλη Βρετανία, για παράδειγμα, με το τεθωρακισμένο όχημα Boxer και το άδοξο τεθωρακισμένο όχημα Ajax, από την Ιταλία που θέλει να αποκτήσει από το ράφι με τοπική παραγωγή ένα νέο άρμα μάχης και ένα νέο όχημα μάχης πεζικού ή ακόμα από την Ισπανία σε πολλούς τομείς.
Η Πολωνία, από την πλευρά της, την έχει καταστήσει πυλώνα της βιομηχανικής της στρατηγικής, με πολλά υποσχόμενες συνεργασίες με τη Νότια Κορέα στον τομέα των τεθωρακισμένων οχημάτων και των πολεμικών αεροσκαφών, με τις Ηνωμένες Πολιτείες στον τομέα της μεγάλης εμβέλειας και των ελικοπτέρων και τη Μεγάλη Βρετανία στο στον τομέα των αντιαεροπορικών συστημάτων, και ακόμη στην προοπτική της ευρωπαϊκής αγοράς.
Από την άλλη πλευρά, η Γαλλία δεν χρησιμοποίησε ποτέ μια τέτοια προσέγγιση. Παραδοσιακά, εάν συμβεί (σπάνια) το Παρίσι να δέχεται ορισμένες εισαγωγές μη ευρωπαϊκού στρατιωτικού εξοπλισμού, όπως συμβαίνει με το E-2D Hawkeye του γαλλικού ναυτικού, η χώρα ευνοεί αυστηρά δύο στρατηγικές: την εθνική παραγωγή και την παραγωγή σε ευρωπαϊκή εταιρική σχέση.
Ακόμη και οι άμεσες εξαγορές από ορισμένους ευρωπαίους γείτονες είναι σπάνιες για τους γαλλικούς στρατούς, εκτός από ορισμένες συμβάσεις τόσο συμβολικές όσο και δριμύτατες, όπως συμβαίνει σήμερα με τα γερμανικά τυφέκια HK416 που αντικαθιστούν τη γερασμένη Famas.
Στην πραγματικότητα, η γαλλική προσέγγιση δεν στερείται συμφερόντων, μακριά από αυτήν. Διατηρώντας όσο το δυνατόν περισσότερο, μερικές φορές ακόμη και πέρα από ορισμένες μεγάλες δυνάμεις όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Κίνα, την εθνική διάσταση του εξοπλισμού που χρησιμοποιούν οι γαλλικοί στρατοί, η Γαλλία διατηρεί ταυτόχρονα σχεδόν πλήρη αυτονομία χρήσης και λήψης αποφάσεων καθώς και μεγάλο έλεγχο της επιμελητείας της και αλυσίδες συντήρησης.
Επιπλέον, η δημοσιονομική απόδοση για τα δημόσια οικονομικά από τις επενδύσεις για τον εξοπλισμό των στρατών είναι η βέλτιστη, πιθανώς μία από τις καλύτερες στον κόσμο λόγω της πολύ χαμηλής έκθεσης των Γάλλων κατασκευαστών αμυντικών προϊόντων στις εισαγωγές, καθώς και των συντελεστών κοινωνικών και φορολογικών εισφορών. πολύ ψηλά στη χώρα.
Τέλος, η Γαλλία ελέγχει τις περισσότερες φορές πλήρως τον εφοδιασμό της με τις εξαγωγές του αμυντικού εξοπλισμού της και πάλι επωφελείται σχεδόν εξ ολοκλήρου από τα φορολογικά και κοινωνικά έσοδα που συνδέονται με αυτές τις ίδιες εξαγωγές, συμβάλλοντας σημαντικά στη βιωσιμότητα της αμυντικής προσπάθειας.
Απομένει να διαβάσετε το 75% αυτού του άρθρου. Εγγραφείτε για να αποκτήσετε πρόσβαση!
Τα Κλασικές συνδρομές παρέχουν πρόσβαση σε
άρθρα στην πλήρη έκδοσή τουςκαι χωρίς διαφήμιση,
από 1,99 €.
[…]