Ενώ η ONERA και η ArianeGroup δοκίμασαν το υπερηχητικό ανεμόπτερο VMAX για πρώτη φορά, η Γαλλία έχει τώρα όλα τα τούβλα για να αναπτύξει το απόλυτο αποτρεπτικό όπλο: το σύστημα κλασματικού βομβαρδισμού τροχιάς.
Πριν από μερικές εβδομάδες, ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε από το Bulletin of the Atomic Scientists, τράβηξε την προσοχή πέρα από το παραδοσιακό αναγνωστικό κοινό του Thebulletin.org. Αυτό όντως το έδειξε Η Κίνα είχε τώρα όλα τα τεχνολογικά τούβλα για να σχεδιάσει ένα τροχιακό διαιρούμενο σύστημα βομβαρδισμού νέας γενιάς, πιθανόν να ανατρέψει βαθιά την ισορροπία των σχέσεων πυρηνικής ισχύος στον κόσμο.
Συγκεκριμένα, Κινέζοι μηχανικοί επέδειξαν ταυτόχρονα την ικανότητά τους να εφαρμόζουν ένα παραδοσιακό SOBF, κατά τη διάρκεια μιας δοκιμής που πραγματοποιήθηκε το 2021, καθώς και την τεχνολογία των υπερηχητικών ανεμοπλάνων, που βρίσκονται ήδη σε λειτουργία στο βλήμα.DF-17.
Ο συνδυασμός αυτών των δύο τεχνολογιών θα επιτρέψει στην Κίνα να επωφεληθεί από τα πλεονεκτήματα του SOBF, δηλαδή τη δυνατότητα να χτυπήσει οποιονδήποτε στόχο στον πλανήτη με καθυστερήσεις μικρότερες από 10 λεπτά, πολύ χαμηλότερες από αυτές των σημερινών διηπειρωτικών βαλλιστικών συστημάτων. , διορθώνοντας παράλληλα την αδυναμία του SOBF, δηλαδή η έλλειψη ακρίβειας του, χάρη στην τεχνολογία των υπερηχητικών ανεμοπλάνων.
Όχι μόνο η κοινή εφαρμογή αυτών των τεχνολογιών θα μείωνε σημαντικά τους χρόνους αντίδρασης του αντιπάλου, καθιστώντας παρωχημένες τις τρέχουσες διαδικασίες απόκρισης στις οποίες βασίζεται η αποτελεσματικότητα της αποτροπής, αλλά θα καθιστούσε δυνατή την αποφυγή των συστημάτων βαλλιστικής ανίχνευσης που βρίσκονται επί του παρόντος σε λειτουργία, γεγονός που θα την καθιστούσε το πιο τρομερό όπλο πρώτης κρούσης, που πιθανόν να παρακάμψει την αρχή της αμοιβαίας εξασφαλισμένης καταστροφής στην οποία διατηρήθηκε η ειρήνη κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου.
Για την αντιμετώπιση αυτής της αναδυόμενης στρατηγικής απειλής, μπορούν να εξεταστούν μόνο τρεις επιλογές. Το πρώτο, και το πιο απίθανο υπό τις παρούσες συνθήκες, θα βασιζόταν σε μια διεθνή συμφωνία που θα απαγόρευε στην Κίνα, τις Ηνωμένες Πολιτείες και πιθανώς τη Ρωσία να αναπτύξουν τέτοιου είδους οπλισμό, όπως συνέβαινε, για παράδειγμα, όταν υπογράφηκε η συμφωνία INF απαγορεύοντας στις Ηνωμένες Πολιτείες και στη Σοβιετική Ένωση, στη συνέχεια στη Ρωσία, να αναπτύξουν ή να κατέχουν πυραύλους με βεληνεκές 500 έως 5.500 km.
Αυτή η συμφωνία, όπως όλες οι στρατηγικές συμφωνίες του Ψυχρού Πολέμου, κατέστη δυνατή μόνο αφού και οι δύο πλευρές τρόμαξαν η μία την άλλη κατά τη διάρκεια της κρίσης των ευρωπυραύλων μεταξύ 1982 και 1985. Όπως και κατά την κρίση της Κούβας που άνοιξε την πόρτα στις συνθήκες SALT, ο κόσμος είχε τότε πλησιάζει στον πυρηνικό πόλεμο, φέρνοντας την Ουάσιγκτον και τη Μόσχα στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.
Σήμερα, τίποτα δεν δείχνει ότι το Πεκίνο μπορεί να ανταποκριθεί θετικά σε τέτοιες συνομιλίες με την Ουάσιγκτον. Η Κίνα θεωρεί ότι η στρατηγική της δύναμη είναι πολύ χαμηλότερη από αυτή των Ηνωμένων Πολιτειών ή της Ρωσίας. Ως εκ τούτου, είναι θεμιτό για τη χώρα να αντισταθμίσει αυτή την καθυστέρηση αναπτύσσοντας νέα συστήματα για να εξασφαλίσει τη δική της ασφάλεια, χωρίς να απέχει από την ανάπτυξη πολύ πιο αποτελεσματικών συστημάτων που ενδέχεται να διαταράξουν τις ασταθείς παγκόσμιες ισορροπίες.
Απομένει να διαβάσετε το 75% αυτού του άρθρου. Εγγραφείτε για να αποκτήσετε πρόσβαση!
Τα Κλασικές συνδρομές παρέχουν πρόσβαση σε
άρθρα στην πλήρη έκδοσή τουςκαι χωρίς διαφήμιση,
από 1,99€. Συνδρομές Ανώτερο παρέχει επίσης πρόσβαση σε αρχεία (άρθρα άνω των δύο ετών)
