Από πολλές απόψεις, οι βεβαιότητες που επικράτησαν κατά τη σύνταξη του γαλλικού νόμου περί στρατιωτικού προγραμματισμού 2024-2030, στη Γαλλία όπως και σε ολόκληρο το δυτικό μπλοκ, στα τέλη του 2022, έχουν στεναχωρηθεί βαθιά από τις εξελίξεις στην ουκρανική σύγκρουση, τη ρωσική στρατιωτική και βιομηχανική δύναμη, ακόμη και από τις αμερικανικές θέσεις, παρόν και μέλλον.
Είτε πρόκειται για τη διαστασιολόγηση της αποτροπής είτε για τους στρατούς, το χρονοδιάγραμμα για τις τρέχουσες τεχνολογικές εξελίξεις, ακόμη και τον ρόλο που το Παρίσι, όπως και το Λονδίνο, πιθανότατα θα κληθεί να παίξει τα επόμενα χρόνια, για να εγγυηθεί την ασφάλεια της γηραιάς ηπείρου. έχουν εξελιχθεί βαθιά, περιγράφοντας μια απειλή, επομένως πρέπει να την αντιμετωπίσουμε, άσχετη με αυτές που στοχεύουν αυτό το LPM.
περίληψη
Οι βεβαιότητες του γαλλικού νόμου περί στρατιωτικού προγραμματισμού 2024-2030 έχουν καταρρεύσει τους τελευταίους μήνες
Με βάση τα ευρήματα του στρατηγική αναθεώρηση του 2022, που συντάχθηκε μετά τις γαλλικές προεδρικές εκλογές, ο Νόμος περί Στρατιωτικού Προγραμματισμού 2024-2030, πρέπει να διέπει ολόκληρη την αμυντική προσπάθεια της χώρας τα επόμενα επτά χρόνια. Καθορίζει, ειδικότερα, τη μορφή των στρατών, τον σημαντικό εξοπλισμό που θα αποκτηθεί ή θα εκσυγχρονιστεί, τις τεχνολογίες που θα αναπτυχθούν και διαθέτει τα δημοσιονομικά μέσα για να επιτευχθεί αυτό.
Και το LPM 2024-2030 δεν είχε έλλειψη φιλοδοξιών, υποσχόμενος να φέρει τον προϋπολογισμό του στρατού στα 67 δισεκατομμύρια ευρώ το 2030, διπλάσιο από αυτό που είχε το 2015. Ακόμη και αν ληφθεί υπόψη ο προηγούμενος πληθωρισμός και ο πιθανός μελλοντικός πληθωρισμός, αυτή η αύξηση είναι σημαντική, και θα είχε ικανοποιήσει, χωρίς αμφιβολία, οποιονδήποτε στρατιώτη στα μέσα της δεκαετίας του 2010.
Ωστόσο, το γεωπολιτικό πλαίσιο, στην Ευρώπη και στον κόσμο, έχει εξελιχθεί σημαντικά από τη στιγμή που γράφτηκε η Στρατηγική Αναθεώρηση, πάνω στην οποία οικοδομήθηκε το LPM. Έτσι, το φθινόπωρο του 2022 και τον χειμώνα του 2023, η Ρωσία πάλευε στην Ουκρανία, η τελευταία προετοίμαζε, με αυτοπεποίθηση, μια αντεπίθεση της άνοιξης που προοριζόταν να είναι αποφασιστική, ιδίως για να φτάσει στην Κριμαία.
Οι ρωσικοί στρατοί έπρεπε στη συνέχεια να καλέσουν για μερική κινητοποίηση για να αντικαταστήσουν τα στρατεύματα που χάθηκαν κατά τους πρώτους μήνες του πολέμου και η αμυντική βιομηχανία της χώρας φαινόταν πολύ μειονεκτικά από τις δυτικές κυρώσεις. Κατά τη γνώμη όλων των ειδικών, οι ρωσικοί στρατοί και η αμυντική τους βιομηχανία θα χρειαζόταν πάνω από μια δεκαετία για να ανακτήσουν επιχειρησιακή ισχύ παρόμοια με αυτή που είχαν πριν από τον πόλεμο.
Ένα ταχέως επιδεινούμενο ευρωπαϊκό γεωστρατηγικό πλαίσιο
Η παρατήρηση, δώδεκα μήνες μετά, είναι ξεκάθαρη. Όχι μόνο απέτυχε η ουκρανική αντεπίθεση, αλλά οι στρατοί του Κιέβου υπέστησαν σημαντικές απώλειες, διαβρώνοντας τις επιθετικές και αμυντικές του ικανότητες.
Ταυτόχρονα, οι ρωσικοί στρατοί δεν φαίνεται να αντιμετωπίζουν καμία δυσκολία στην ανανέωση του αριθμού τους, παρά τις φρικτές απώλειες, και επωφελούνται από μια συνεχή ροή πυρομαχικών και νέου εξοπλισμού, για να αντικαταστήσουν αυτά που χάθηκαν ή καταναλώθηκαν στη μάχη.
Ακόμη χειρότερα, όχι μόνο η ρωσική βιομηχανία φαίνεται απόλυτα ικανή, σήμερα, να αντικαταστήσει τις απώλειες σε εξοπλισμό και να προμηθεύσει πυρομαχικά στις δυνάμεις που εμπλέκονται στην Ουκρανία, αλλά, ταυτόχρονα, οι ευρωπαϊκές και αμερικανικές βιομηχανίες, οι κύριοι υποστηρικτές των ουκρανικών στρατών, στην από την άλλη πλευρά, δεν είναι σε θέση να το πράξουν.
Απομένει να διαβάσετε το 75% αυτού του άρθρου. Εγγραφείτε για να αποκτήσετε πρόσβαση!
Τα Κλασικές συνδρομές παρέχουν πρόσβαση σε
άρθρα στην πλήρη έκδοσή τουςκαι χωρίς διαφήμιση,
από 1,99 €.
