Είτε στην Ερυθρά Θάλασσα είτε στην Ουκρανία, τα επιθετικά drones έχουν καθιερωθεί ως βασικά πυρομαχικά σε πρόσφατες συγκρούσεις, κλέβοντας περιστασιακά τα φώτα της δημοσιότητας από τους τακτικούς πυραύλους που συμπληρώνουν, και μερικές φορές ακόμη και αντικαθιστούν.
Πολύ πιο οικονομικά και γρήγορα στην παραγωγή από συγκρίσιμους πυραύλους από άποψη βεληνεκούς, αυτά τα τακτικά drones γενικά αποδεικνύονται επίσης πολύ λιγότερο ακριβά από τα αντιαεροπορικά πυρομαχικά που χρησιμοποιούνται για την αναχαίτισή τους, δημιουργώντας μια εντελώς νέα ανισορροπία στην εξίσωση του εναέριου πολέμου.
Μια αμερικανική εταιρεία, η Anduril, ήταν τέλεια σε θέση να προβλέψει αυτή την εξέλιξη. Δημιουργήθηκε το 2017, αυτή η startup αποτιμάται τώρα στα 15 δισεκατομμύρια δολάρια, χάρη σε μερικά μοντέλα drones και επιθετικών drones, όπως τα πυρομαχικά Altius, το combat drone Fury ή το υποβρύχιο drone Dive-LD, τα οποία προκάλεσαν μεγάλο ενδιαφέρον από τους αμερικανικούς στρατούς.
Ο Anduril παρουσίασε μια νέα ιδέα αυτή την εβδομάδα, προφανώς πολύ εμπνευσμένη από σχόλια από την Ουκρανία και την Ερυθρά Θάλασσα. Η σειρά drones Barracuda αποτελείται επομένως από διαφορετικά μοντέλα drone αυξανόμενου μεγέθους, που προορίζονται να μεταφέρουν αυξανόμενα ωφέλιμα φορτία σε όλο και μεγαλύτερες αποστάσεις.
Πάνω απ' όλα, στην έκδοση M, το Barracuda μεταμορφώνεται σε επιθετικό drone, προσφέροντας όλες τις αρετές των τακτικών πυραύλων, από τον αντιαρματικό πύραυλο έως τον πύραυλο κρουζ μεγάλου βεληνεκούς, σε τιμή δυσανάλογη με αυτά.
περίληψη
Anduril, ο νικητής έκπληξη της πρώτης δόσης του προγράμματος CCA της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ
La Startup Costa Mesa, στην Καλιφόρνια, είχε ήδη ξεχωρίσει τα τελευταία χρόνια, συμμετέχοντας σε αρκετά βασικά προγράμματα των αμερικανικών στρατών και της DARPA, κυρίως με την οικογένεια drones Altius. Πολλοί, λοιπόν, προέβλεψαν ένα μέλλον γεμάτο επιτυχίες στο Anduril.
Ωστόσο, πολύ λίγοι είχαν προβλέψει στην πραγματικότητα ότι η καλιφορνέζικη startup θα επικρατούσε, μαζί με την εξειδικευμένη σε drone General Atomics, στον διαγωνισμό σχεδιασμού drones για την πρώτη δόση του προγράμματος Collaborative Combat Aircraft, ή CCA.
Αυτό είναι, στην πραγματικότητα, ένα από τα πιο καθοριστικά προγράμματα για την Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ, στη μετάβασή της προς την ενσωμάτωση των μαχητών drones στο σύστημα εναέριου πολέμου της. Είναι τόσο σημαντικό για την USAF που προτίμησε να το διατηρήσει, ακόμα κι αν αυτό σήμαινε να τεθεί σε κίνδυνο το πρόγραμμα μαχητικών 6ης γενιάς NGAD, όταν εμφανίστηκαν δημοσιονομικά αδιέξοδα τον Ιούνιο του 2024.
Ήταν λοιπόν έκπληξη όταν η Πολεμική Αεροπορία εμπιστεύτηκε ένα τόσο αποφασιστικό μέρος των μελλοντικών της τεχνολογιών σε μια νέα νεοσύστατη εταιρεία, ενώ οι τρεις μεγάλοι κατασκευαστές αεροσκαφών, η Lockheed Martin που σχεδίασε το F-22 Raptor και το F-35 Lightning II, Northrop Grumman πίσω. το B-2 Spirit και το B-21 Raider και η Boeing, σχεδιαστής των F/A-18 E/F Super Hornet και F-15EX Eagle II, υποστηρίζουν όλες τις τάξεις.
Ο Anduril θα παρουσιάσει, στη Διάσκεψη της Πολεμικής Αεροπορίας, που θα πραγματοποιηθεί την επόμενη εβδομάδα, το μαχητικό drone Fury που προορίζεται για το πρόγραμμα CCA, παράλληλα με το General Atomics XQ-67, μόλις έξι μήνες αφότου ανακηρύχτηκε νικητής αυτού του πρώτου διαγωνισμού.
Με τα drones Barracuda, ο Anduril σφυρηλατεί τον χαμένο σύνδεσμο μεταξύ επιθετικών drones και τακτικών πυραύλων
Εάν το μέλλον της Anduril φαίνεται τώρα εξασφαλισμένο μέσω του προγράμματος CCA της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ και των διαφόρων προγραμμάτων που συνδέουν την εταιρεία με τις άλλες αμερικανικές ένοπλες δυνάμεις, η τελευταία δεν σκοπεύει, ως καλή εκκίνηση, να στηριχθεί στο δάφνες.
Απομένει να διαβάσετε το 75% αυτού του άρθρου. Εγγραφείτε για να αποκτήσετε πρόσβαση!
Τα Κλασικές συνδρομές παρέχουν πρόσβαση σε
άρθρα στην πλήρη έκδοσή τουςκαι χωρίς διαφήμιση,
από 1,99€. Συνδρομές Ανώτερο παρέχει επίσης πρόσβαση σε αρχεία (άρθρα άνω των δύο ετών)
Ένας πύραυλος είναι ένας (αυτοκατευθυνόμενος και αυτοκινούμενος πύραυλος).
Τα επίμαχα drones _είναι_ βλήματα.
Τίποτα δεν τους διαφέρει πραγματικά από έναν πύραυλο κρουζ εκτός από την τιμή τους. Αυτή η διαφορά οφείλεται ίσως εν μέρει στα εξαρτήματα που χρησιμοποιούνται (κυρίως από τις σειρές καταναλωτών;) αλλά πιθανώς κυρίως στην καλύτερη βιομηχανική απόδοση.
Οι κατασκευαστές όπλων έχουν συνηθίσει υπερβολικά να καταναλώνουν δημόσιο χρήμα και ο ανταγωνισμός από νέους παίκτες είναι ευπρόσδεκτος. Κρίμα που προέρχεται ακόμα από τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Δύσκολο να πάρεις θέση: έχουμε πάνω κάτω το κόστος ενός Scalp (έχω υπόψη μου 500 €) αλλά όχι αυτό ενός drone Anduril ισοδύναμης χωρητικότητας.
Το άλλο δύσκολο στοιχείο που πρέπει να ληφθεί υπόψη είναι: το κόστος ενός κελύφους 155 χιλιοστών μαζικής παραγωγής έναντι ενός μικρού drone (μάς λένε για τιμές που κυμαίνονται από 500 ευρώ ανά κέλυφος έως 5000 ευρώ, αλλά δεν γνωρίζουμε εάν αυτά τα δεδομένα εξακολουθούν να ισχύουν ) έναντι της τιμής του μικρού drone.
Τέλος, το τελευταίο σημείο σύγκρισης αφορά το AASM και το νέο στερεό προωθητικό τους (200 έως 300 km, υπό ανάπτυξη), τους πυραύλους κρουζ και τα drones μεγάλου βεληνεκούς.
Ένας πίνακας σύγκρισης κόστους θα ήταν πολύ χρήσιμος.
Αυτές οι πληροφορίες δεν κοινοποιούνται αυτή τη στιγμή, επομένως είναι αδύνατη η δημιουργία πίνακα. Τούτου λεχθέντος, εάν η Anduril επενδύσει σε αυτόν τον τομέα, για να κερδίσει το πλεονέκτημα έναντι των τακτικών πυραύλων όσον αφορά την τιμή, θα πρέπει να έχει ένα σημαντικό πλεονέκτημα σε αυτόν τον τομέα για να πείσει την Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ και τους εταίρους της. Αμφιβάλλω ότι το έχασαν.
Η διαφορά αφορά ουσιαστικά την αρθρωτότητα του ωφέλιμου φορτίου και των συστημάτων επί του οχήματος. Το drone μπορεί να χρησιμοποιηθεί για επίθεση, αναγνώριση, λειτουργία δόλωμα, ηλεκτρομαγνητική νοημοσύνη κλπ ανάλογα με το ωφέλιμο φορτίο του... ο πύραυλος δεν μπορεί.