Θα αλλάξει η γερμανική Rheinmetall τα δεδομένα στην ευρωπαϊκή αμυντική βιομηχανία μέχρι το 2030;

Μετά από αρκετά δύσκολα χρόνια, που χαρακτηρίστηκαν από την άρνηση της Bundeswehr να στραφεί στο KF41 Lynx και το KF51 Panther, η γερμανική Rheinmetall βρίσκεται πλέον σε πολύ πιο ευνοϊκή δυναμική, με την παράδοση του Lynx στην Ουγγαρία, και πάνω απ' όλα, το σημαντικό συμβόλαιο σε προετοιμασία γύρω από τα δύο εμβληματικά τεθωρακισμένα οχήματα της, για τον Ιταλικό Στρατό, σε συνεργασία με τη Leonardo.

Παρά αυτές τις προφανείς δυσκολίες, η Rheinmetall ήταν, τα τελευταία πέντε χρόνια, μία από τις αμυντικές εταιρείες στην Ευρώπη που κατέγραψε την ισχυρότερη ανάπτυξη στον αμυντικό της κύκλο εργασιών, αυξάνοντας από 3,4 δισεκατομμύρια δολάρια το 2018 σε 6,1 δισεκατομμύρια δολάρια το 2023, αύξηση 80%, πολύ υψηλότερη από το 22,3% της BAe, το 15,2% της Airbus Defense, το 13,4% της Thales ακόμη και το 41% ​​της ιταλικής Leonardo.

Και η δυναμική δεν φαίνεται προορισμένη να εξασθενίσει, καθώς ο γερμανικός όμιλος ανακοίνωσε πρόσφατα αύξηση 33% στον κύκλο εργασιών του το πρώτο εξάμηνο του 2024. Βασιζόμενος σε αυτό, ο διευθύνων σύμβουλός του, Armin Papperger, δεν έκρυψε την ικανοποίησή του, ούτε τη φιλοδοξία του έχει τώρα για την ομάδα του: να φτάσει σε κύκλο εργασιών 40 δισεκατομμυρίων ευρώ το 2030, και καθιερώθηκε ως η κορυφαία ευρωπαϊκή αμυντική εταιρεία εκείνη την ημερομηνία.

Η ισχυρότερη ανάπτυξη στην ευρωπαϊκή αμυντική βιομηχανία το 2023

Πρέπει να πούμε ότι, τους τελευταίους μήνες, τα καλά νέα έρχονται το ένα μετά το άλλο για τον όμιλο του Ντίσελντορφ. Πρώτον, για το μαχητικό όχημα πεζικού KF41 Lynx, ενώ ξεκίνησε τη δραστηριότητά του το εργοστάσιο συναρμολόγησης που κατασκευάστηκε στην Ουγγαρία, να προμηθεύσει περίπου 218 τεθωρακισμένα οχήματα στους ουγγρικούς στρατούς με ρυθμό 50 μονάδες ετησίως.

Το Lynx θα πρέπει επίσης να υποβληθεί σε δοκιμή πυρός έως το τέλος του 2024, με την παράδοση των πρώτων παραδειγμάτων που έχουν υποσχεθεί στην Ουκρανία. Επίσης, εξακολουθεί να αγωνίζεται σε Ελλάδα και Ηνωμένες Πολιτείες.

Ο δεύτερος μοχλός ανάπτυξης του γερμανικού ομίλου είναι το αντιαεροπορικό σύστημα Skyranger 30 και 35, που έχουν ήδη επιλεγεί από αρκετούς ευρωπαϊκούς στρατούς, συμπεριλαμβανομένης της Bundeswehr για 49 παραδείγματα, προκειμένου να αντικαταστήσουν το Gepard. Και εδώ, πολλά παραδείγματα προορίζονται για την Ουκρανία, για την πυκνοποίηση της αντιπυραυλικής και αντι-drone άμυνας γύρω από κρίσιμες εγκαταστάσεις ή/και μονάδες σε μάχη.

Το πυροβολικό αντιπροσωπεύει ένα τρίτο σημείο υποστήριξης για την αύξηση των πωλήσεων του ομίλου, το τελευταίο προμηθεύει κυρίως τον σωλήνα L/52 που χρησιμοποιείται από το Pzh2000 και το RCH-155 που παραγγέλθηκε από την Bundeswehr της Ουκρανίας και ένα μεγάλο φαβορί στην Ελβετία. Είναι και η Rheinmetall που κατασκευάζει το βαρέλι του νέου Leopard 2A8 από το KNDS.

Ωστόσο, είναι η επικείμενη υπογραφή της συνεργασίας με τη Leonardo, για το σχεδιασμό και την κατασκευή 200 αρμάτων μάχης και περισσότερων από 500 οχημάτων μάχης πεζικού για τους ιταλικούς στρατούς, που σηματοδοτεί μια καμπή στις φιλοδοξίες της Rheinmetall. Αυτή η σύμβαση, η οποία υπολογίζεται σε περισσότερα από 30 δισεκατομμύρια ευρώ, στην πραγματικότητα θα της το επιτρέψει λανσάρει την κατασκευή του νέου άρματος μάχης KF51 Panther, την οποία παρουσιάζει ως εναλλακτική για το μέλλον Leopard 2AX, Abrams M1E3 και ακόμη και MGCS.

Αυτή η δυναμική επέτρεψε στη Rheinmetall να καταγράψει την ισχυρότερη ανάπτυξη μεταξύ των μεγάλων ευρωπαϊκών αμυντικών εταιρειών το 2023, με αύξηση 21%, σε σύγκριση με 10% για την Thales, 9% για την BAe, 7% για την Airbus και -4% για τη Leonardo.

Η Rheinmetall στοχεύει σε κύκλο εργασιών 40 δισεκατομμυρίων ευρώ το 2030 και την πρώτη θέση στην αμυντική βιομηχανία στην Ευρώπη

Πάνω απ 'όλα, επιτρέπει στον Armin Papperger, τον Διευθύνοντα Σύμβουλό του, να εμφανίζει τώρα ανοιχτά τις φιλοδοξίες που στοχεύει η επιθετική στρατηγική που έχει εφαρμόσει από τότε που ανέλαβε τα ηνία της εταιρείας το 2013.

Πράγματι, κατά την παρουσίαση των εξαμηνιαίων αποτελεσμάτων του ομίλου, παρουσιάζοντας πολύ άνετη ανάπτυξη 33%, έδειξε ότι σκόπευε να ξεπεράσει το ορόσημο των 10 δισεκατομμυρίων δολαρίων σε κύκλο εργασιών το 2024, έναντι 7,1 δισεκατομμυρίων ευρώ το 2023 (Άμυνα + Πολιτικός) , αύξηση 40%.

Όμως οι φιλοδοξίες της Rheinmetall δεν περιορίζονται σε αυτόν τον στόχο. Πράγματι, ο Διευθύνων Σύμβουλός της αποκάλυψε τον μεσοπρόθεσμο στόχο της εταιρείας του Ντίσελντορφ: να επιτύχει κύκλο εργασιών 40 δισεκατομμυρίων ευρώ το 2030, τέσσερις φορές μεγαλύτερο από αυτόν που είχε στόχο το 2024. Αυτός ο αριθμός αντιστοιχεί, σήμερα, στο συνολικό κύκλο εργασιών όλων των Γάλλων και Συνδυάζονται οι γερμανικές αμυντικές βιομηχανίες.

Αυτό προϋποθέτει γραμμική πρόοδο άνω του 30% ετησίως, για τα επόμενα πέντε χρόνια, στόχος που φαίνεται να ισχύει περισσότερο για τις νεοσύστατες εταιρείες τεχνολογίας παρά για μια εταιρεία που ιδρύθηκε το 1889. Ωστόσο, οι πρόσφατες επιτυχίες των εμπορικών σχέσεων του ομίλου, αν όχι ορισμένες, τουλάχιστον αξιόπιστες, τέτοιες φιλοδοξίες, που θα οδηγούσαν την εταιρεία στην κορυφή της ευρωπαϊκής ιεραρχίας αμυντικών εταιρειών, καθώς και στο TOP 5 των δυτικών αμυντικών εταιρειών.

Μια βιομηχανική και εμπορική στρατηγική σε αντίθεση με τις ευρωπαϊκές αμυντικές βιομηχανίες, που προσωποποιείται από τον CEO της, Armin Papperger

Για να το επιτύχει αυτό, η Armin Papperger σκοπεύει να βασιστεί ταυτόχρονα στην αύξηση της ζήτησης όπλων στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο, καθώς και σε μια επιθετική εξωτερική στρατηγική ανάπτυξης, επιτρέποντας στον όμιλο να επεκτείνει το τεχνολογικό του πεδίο, βιομηχανικό και γεωγραφικό.

Γεγονός είναι ότι από την άφιξή του στην ηγεσία της εταιρείας, δεν έπαψε ποτέ να ακολουθεί τη συστηματική αντίθετη προσέγγιση στην παραδοσιακή λειτουργία των δυτικών αμυντικών εταιρειών.

Πρώτον, με την απομάκρυνση από το αυστηρά εθνικό όραμα των περισσότερων από αυτές τις εταιρείες. Έτσι, η Rheinmetall έχει εδραιωθεί ισχυρά, από βιομηχανική άποψη, σε πολυάριθμες πελάτες και υποψήφιες χώρες: στη Μεγάλη Βρετανία το 2019, αναλαμβάνοντας τη δραστηριότητα τεθωρακισμένων οχημάτων της BAe, στις Ηνωμένες Πολιτείες με την αμερικανική Rheinmetall, στη Νότια Αφρική… Η Rheinmetall έχει επίσης συμμετάσχει σε διάφορες κοινοπραξίες για να αυξήσει την τοπική παρουσία της, όπως στην Ουγγαρία, την Ουκρανία και, πρόσφατα, στην Ιταλία.

Πάνω απ' όλα, η Rheinmetall δεν διστάζει να επενδύσει μαζικά δικά της κεφάλαια για την ανάπτυξη νέων οπλικών συστημάτων. Έτσι, τα τρία σημερινά κορυφαία προϊόντα της, τα KF41, KF51 και Skyranger, αναπτύχθηκαν κυρίως με δικά της κεφάλαια, χωρίς δημόσια τάξη ή δίχτυ ασφαλείας.

Αυτή η στρατηγική έρχεται σε αντίθεση με εκείνες που εφαρμόζει η συντριπτική πλειοψηφία των ευρωπαϊκών, ακόμη και των δυτικών, εταιρειών που δραστηριοποιούνται στον τομέα της άμυνας τα τελευταία τριάντα χρόνια, οι οποίες τις περισσότερες φορές αρνούνται να επενδύσουν πέρα ​​από μερικά εκατομμύρια ευρώ για την ανάπτυξη εξοπλισμού ή τεχνολογία με ίδια κεφάλαια.

Μια βιομηχανία 130 ετών διαχειριζόταν σαν Startup

Γεγονός είναι ότι ο Armin Papperger έδειξε, τα τελευταία δέκα χρόνια, ότι θα μπορούσε να ανιχνευθεί ένας νέος δρόμος για τη διαχείριση της αμυντικής βιομηχανίας, που δεν θα περιλαμβάνει την αναμενόμενη εμπλοκή των εθνικών στρατών.

Αυτό από μόνο του δεν είναι το πρώτο. Ορισμένες εταιρείες, ιδιαίτερα στον ναυτικό τομέα, όπως η TKMS με τα υποβρύχια Type 209/214 και οι κορβέτες Meko, ή η Naval Group με τις κορβέτες Gowind και τα υποβρύχια Scorpene και Blacksword Barracuda, είχαν δείξει ότι ήταν δυνατή η ανάπτυξη ορισμένου σημαντικού εξοπλισμού. μόνο για εξαγωγή.

Ωστόσο, ο Διευθύνων Σύμβουλος της Rheinmetall έχει εφαρμόσει μια στρατηγική με τη συμμετοχή των αγορών για τη στήριξη της ανάπτυξής της, μέσω της εξαγοράς εταιρειών, καθώς και της ανάπτυξης νέου εξοπλισμού, σε φάση αναμονής της αγοράς.

Με αυτόν τον τρόπο, η εταιρεία μπόρεσε να αναπτύξει τον δικό της εξοπλισμό, προτού καν οι γερμανικοί στρατοί συνειδητοποιήσουν την ανάγκη, όπως για το αντιαεροπορικό σύστημα SHORAD Skyranger ή το άρμα μάχης ενδιάμεσης γενιάς KF51. Panther.

Στη χειρότερη περίπτωση, ακόμα κι αν η Bundeswehr αντιστεκόταν στις εκκλήσεις της εταιρείας, όπως συνέβη όταν προτιμούσε το Puma από το Lynx, και Leopard 2A8 έως KF51, αυτές οι εξελίξεις στα ίδια κεφάλαια δίνουν στην εταιρεία τέλεια ελευθερία δράσης, να δημιουργήσει τις απαραίτητες συνεργασίες με άλλες χώρες, όπως συνέβη στην περίπτωση της Ουγγαρίας, της Ουκρανίας και της Ιταλίας.

Αυτή η κεφαλαιακή ικανότητα, η οποία είναι πιο κοντά στη διαχείριση μιας startup από μια εταιρεία 130 ετών, επιτρέπει επίσης στον όμιλο να σχεδιάζει οριζόντια ανάπτυξη, παρεμβαίνοντας σε νέους τομείς, μέσω ορισμένων συνεργασιών και κοινοπραξιών, ιδίως με αμερικανικές εταιρείες όπως η Lockheed Martin. ή ισραηλινές εταιρείες όπως η Rafael (EuroSpike).

Απειλή για τις γερμανικές και γαλλικές αμυντικές βιομηχανίες;

Οι φιλοδοξίες που επέδειξε την περασμένη εβδομάδα ο Armin Papperger, όχι μόνο φανταχτερές, βασίζονται επομένως σε μια στρατηγική που ξεκίνησε πριν από πολλά χρόνια, η οποία τώρα φαίνεται να δείχνει την πλήρη αποτελεσματικότητά της.

Το γεγονός παραμένει ότι εάν η Rheinmetall επιτύχει πραγματικά τους στόχους της μέχρι το 2040, αυτό θα ήταν πιθανό να ανατρέψει βαθιά τις βιομηχανικές και αμυντικές ισορροπίες στη Γερμανία, καθώς και σε ολόκληρη την Ευρώπη.

Είναι λοιπόν πολύ πιθανό ο όμιλος του Ντίσελντορφ να επιδιώξει, για άλλη μια φορά, να αναλάβει τον έλεγχο του KNDS Deutschland, μέσα από μια προσφορά που η οικογένεια Baude θα δυσκολευτεί πολύ να αρνηθεί, ειδικά προερχόμενη από έναν εθνικό και ευρωπαϊκό γίγαντα σαν αυτόν. Άλλοι μεγάλοι γερμανικοί παίκτες, όπως η Hensoldt και η TKMS, θα μπορούσαν, με τη σειρά τους, να απορροφηθούν από τη Rheinmetall τα επόμενα χρόνια, ακόμη και αν το γερμανικό ομοσπονδιακό κράτος επενδύσει σε αυτές.

Με αυτόν τον τρόπο, η Rheinmetall θα γινόταν ένας εθνικός κολοσσός, όπως η BAe στη Μεγάλη Βρετανία ή η Leonardo στην Ιταλία, ξεπερνώντας ωστόσο αυτές τις δύο εταιρείες για να κάνουν το πρώτο βήμα του ευρωπαϊκού βάθρου των αμυντικών βιομηχανιών.

Ωστόσο, εάν η Rheinmetall κατακτήσει μια δεσπόζουσα θέση, όπως αυτή, ενώ στηρίζεται στην επενδυτική στρατηγική που εφαρμόστηκε τα τελευταία δέκα χρόνια από τον Armin Papperger, ο γερμανικός όμιλος θα είχε ταυτόχρονα τα οικονομικά, βιομηχανικά και τεχνολογικά μέσα για να πιλοτάρει τη γερμανική αμυντική βιομηχανική πολιτική και να επιταχύνει και επεκτείνει τις φιλοδοξίες της.

Με αυτόν τον τρόπο, οι γαλλικοί όμιλοι, εκτός του πεδίου εφαρμογής της Rheinmetall, θα αντιμετώπιζαν όλο το βάρος του παγκόσμιου ανταγωνισμού από αυτόν τον νέο γίγαντα, πολύ πιο δυναμικό και εθελοντικό, από ό,τι μπορεί να είναι σήμερα η BAe, η Airbus και η Leonardo, ιδίως στις εμπορικές και βιομηχανικές συμφωνίες που μπορεί να συναφθεί με πιθανούς μελλοντικούς πελάτες.

Είναι επίσης πολύ πιθανό, σε ένα τέτοιο σενάριο, ευρωπαϊκά προγράμματα όπως το MGCS να εγκαταλειφθούν από τη Γερμανία, για να ευνοηθεί η ταχεία κατασκευή ενός νέου τανκ βασισμένου στο KF51 και το Leopard 2AX, πιο γρήγορα αναπτυγμένο και πολύ λιγότερο ακριβό, επομένως έτοιμο για τη διεθνή αγορά.

Συμπέρασμα

Εάν, για αρκετά χρόνια, η στρατηγική που εφαρμόστηκε από τη Rheinmetall και τον Διευθύνοντα Σύμβουλό της, Armin Papperger, θα μπορούσε να φαίνεται άτακτη, ακόμη και επιθετική, ιδίως στο πλαίσιο του προγράμματος MGCS, και εάν οι εμπορικές επιτυχίες επρόκειτο πολύ να έρθουν, τώρα φαίνεται πολύ πιο δομημένη και προγραμματισμένη, ενώ οι επιτυχίες διαδέχονται η μία την άλλη τους τελευταίους μήνες.

Πάνω απ' όλα, αυτή η στρατηγική, που δεν διστάζει να έρχεται ευθέως ενάντια στις συνήθειες και τα έθιμα της ευρωπαϊκής αμυντικής βιομηχανίας, διαχειριζόμενη τη δραστηριότητά της σαν Startup και όχι σαν όμιλος αιώνων, θα μπορούσε κάλλιστα να της επιτρέψει να πάρει, όπως ανακοινώθηκε Αυτή την εβδομάδα, μια κυρίαρχη και αδιαμφισβήτητη θέση στην Ευρώπη, απειλώντας άμεσα τις στρατηγικές αγορές άλλων ευρωπαϊκών εταιρειών, ιδιαίτερα στη Γαλλία.

Στην πραγματικότητα, εάν η αναπτυξιακή τροχιά που στοχεύει η Rheinmetall επιβεβαιωθεί τους επόμενους μήνες, οι μεγάλοι γαλλικοί αμυντικοί βιομηχανικοί όμιλοι, όπως η Thales, η Naval group, η Safran, η KNDS France, η MBDA και η Dassault Aviation, θα είχαν σίγουρα μόνο ένα στενό παράθυρο. για να μεταμορφώσουν τις δικές τους στρατηγικές, προκειμένου να το αντιμετωπίσουν, κυρίως βασιζόμενοι στις αγορές για τη χρηματοδότηση της εσωτερικής και εξωτερικής ανάπτυξης και για να αντιστρέψουν τα πρότυπα που σήμερα καθιστούν τις δημόσιες συμβάσεις το αμετάκλητο σημείο εκκίνησης κάθε πρωτοβουλίας.

Μένει να δούμε αν οι συντηρητισμοί, που γνωρίζουμε ότι είναι πολύ ισχυροί στο γαλλικό BITD, θα μπορέσουν να εξαφανιστούν μπροστά σε αυτήν την ανάγκη ή εάν θα δει, σιγά σιγά, τις εξωτερικές αγορές του να καταποντίζονται από το ρυθμός που επιβάλλει η Rheinmetall σε όλους τους τομείς της αμυντικής βιομηχανίας.