Αυτό επαναλαμβάνεται από τον Φεβρουάριο του 2022 και την έναρξη της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία. Σε κάθε νέο βήμα που κάνει μια χώρα συμμαχική με το Κίεβο όσον αφορά την παράδοση όπλων, η Μόσχα απαντά απειλώντας την ίδια χώρα, ή την Ουκρανία, να χρησιμοποιήσει τα πυρηνικά της όπλα.
Αυτές οι απειλές, αφού δεν πραγματοποιήθηκαν ποτέ μέχρι τώρα, οι νέες απειλές από τα δεύτερα μαχαίρια του Βλαντιμίρ Πούτιν προκαλούν τώρα γέλιο στους τηλεοπτικούς δέκτες και στα κοινωνικά δίκτυα. Υπάρχει όμως ένας που δεν γελάει καθόλου και αυτός είναι το Πεντάγωνο.
Γνωρίζει πολύ καλά ότι το πρόβλημα με τις κόκκινες γραμμές, τις πραγματικές, είναι ότι ξέρουμε ότι τις έχουμε ξεπεράσει μόνο όταν είναι πολύ αργά. Πάνω απ' όλα, η άφιξη νέων φορέων, ταχύτερα και ακριβέστερα, ανοίγει τώρα ένα τεράστιο πεδίο δυνητικής χρήσης πυρηνικών όπλων, φοβούμενοι, στην πραγματικότητα, μια γενική μείωση του πυρηνικού ορίου, ακόμη και αν το στρατηγικό όριο, , παραμένει παγωμένο.
περίληψη
Η επιστροφή της πυρηνικής απειλής είναι πλέον ευαίσθητη σε αρκετές αίθουσες
Στο τέλος του Ψυχρού Πολέμου, οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Σοβιετική Ένωση διέθεταν 6000 πυρηνικές κεφαλές έτοιμες για χρήση, κατανεμημένες σε πολλές δεκάδες διαφορετικά οπλικά συστήματα, που κυμαίνονταν από τακτικά πυρηνικά όπλα έως μερικά κιλοτόνια, από το πεδίο της μάχης έως το ICBM και το SLBM πυραύλους οπλισμένους με πολλές ανεξάρτητες κεφαλές 100 kt και άνω, και με αερομεταφερόμενες βόμβες αρκετών μεγατόνων.
Εάν, εκείνη την εποχή, η στρατηγική απειλή ήταν σημαντική και είχε τη δυνατότητα να εξαλείψει αμετάκλητα τη Βόρεια Αμερική, την Ευρώπη και μεγάλο μέρος της Ασίας από τον χάρτη, αυτό το καταστροφικό δυναμικό ήταν τέτοιο και τα όπλα τόσο ανακριβή και καταστροφικά που η ίδια η χρήση πυρηνικών τα όπλα άνοιξαν συστηματικά την πόρτα σε ένα στρατηγικό ξέσπασμα, συνώνυμο του τέλους των καιρών.
Τα πρώτα είκοσι πέντε χρόνια μετά από αυτήν την περίοδο σημαδεύτηκαν από την σχεδόν εξαφάνιση της πυρηνικής απειλής. Έτσι, στα τέλη της δεκαετίας του 2000, η Ρωσία δεν ήταν σε θέση να διατηρήσει καν ένα υποβρύχιο πυρηνικού βαλλιστικού πυραύλου σε περιπολία, ενώ οι κινεζικοί πύραυλοι ήταν, ως επί το πλείστον, σε μεγάλο βαθμό απαρχαιωμένα μοντέλα των οποίων η χρήση φαινόταν μη ρεαλιστική.
Από τότε, η πυρηνική απειλή συγκεντρώθηκε σε δευτερεύοντα θέατρα, όπως στην Κορέα ή στην αντιπαράθεση Ινδίας/Πακιστάν, και παρέμεινε, ως επί το πλείστον, υπό τον έλεγχο των Ηνωμένων Πολιτειών.
Τα πράγματα έχουν αλλάξει σημαντικά τα τελευταία δέκα χρόνια. Όχι μόνο βρήκε η Ρωσία μια πολύ σημαντική στρατηγική και τακτική δύναμη, με 2000 κεφαλές που οπλίζουν 1500 εκσυγχρονισμένα διανύσματα, ουσιαστικά διηπειρωτικά, αλλά Η Κίνα έχει ξεκινήσει μια τεράστια προσπάθεια να αποκτήσει, με τη σειρά της, μια μεγάλη στρατηγική δύναμη, με ένα στόλο 6 υποβρυχίων πυρηνικών βαλλιστικών πυραύλων, τα οποία σύντομα θα αυξηθούν σε 12 πλοία, περισσότερα από 400 σιλό για πυραύλους ICBM νέας γενιάς και μια τεράστια γκάμα πυραύλων μεσαίου βεληνεκούς και αερομεταφερόμενων φορέων.
Τα νέα πυρηνικά όπλα θέτουν ένα πολύ διαφορετικό όριο από τον Ψυχρό Πόλεμο
Πάνω απ 'όλα, οι φορείς έχουν εξελιχθεί σημαντικά τις τελευταίες δύο δεκαετίες, με την άφιξη πυραύλων πολύ υψηλής ακρίβειας, που απαιτούν μόνο μειωμένα φορτία για την επίτευξη των στόχων τους και πολύ γρήγορα όπλα, ακόμα και υπερηχητικό, ικανή να παρακάμψει τις αντιπυραυλικές ασπίδες που αναπτύσσονται εδώ κι εκεί.
Απομένει να διαβάσετε το 75% αυτού του άρθρου. Εγγραφείτε για να αποκτήσετε πρόσβαση!
Τα Κλασικές συνδρομές παρέχουν πρόσβαση σε
άρθρα στην πλήρη έκδοσή τουςκαι χωρίς διαφήμιση,
από 1,99€. Συνδρομές Ανώτερο παρέχει επίσης πρόσβαση σε αρχεία (άρθρα άνω των δύο ετών)
