ΟΧΙ ! Η αποτροπή δεν μπορεί να μοιραστεί.
Αυτή είναι αναμφίβολα, στην ουσία, η απάντηση που θα έχει στο μυαλό της η πλειοψηφία των αναγνωστών προσεγγίζοντας αυτό το άρθρο και πολύ περισσότερο όσοι περιορίζονται στον τίτλο. Ωστόσο, το θέμα έθιξε, πολύ άμεσα, ο πρώην Ευρωπαίος Επίτροπος Thierry Breton, ο οποίος πήρε συνέντευξη στις 7 Νοεμβρίου στο LCI σχετικά με αυτό το θέμα.
Είναι βεβαίως απαραίτητο, πέρα από τις σπασμωδικές αντιδράσεις που μπορεί να προκαλέσει μια τέτοια δήλωση, να αμφισβητηθούν οι λόγοι που οδήγησαν τον Thierry Breton, πολύ εξοικειωμένο με τα ευρωπαϊκά ζητήματα, να κάνει έναν τέτοιο ισχυρισμό και τον τρόπο με τον οποίο η Γαλλία και ίσως η Μεγάλη Βρετανία , θα μπορούσε να αντικαταστήσει την αμερικανική πυρηνική ασπίδα στην Ευρώπη, εάν χρειαστεί.
περίληψη
Οι Ευρωπαίοι ανησυχούν για μια αλλαγή στη στάση των Ηνωμένων Πολιτειών απέναντι στο ΝΑΤΟ και την αμερικανική πυρηνική ασπίδα στην Ευρώπη, με την εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ
Εφόσον, τη νύχτα της 5ης προς την 6η Νοεμβρίου, η νίκη του Ντόναλντ Τραμπ και του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος αποδείχθηκε αναπόφευκτη και αδιαμφισβήτητη, ένας ορισμένος άνεμος πανικού έχει σηκωθεί στις ευρωπαϊκές καγκελαρία.
Εκτός από τον Ούγγρο Βίκτορ Όρμπαν, που επιδίωκε μια δική του ατζέντα, όλοι στην Ευρώπη ένιωσαν βαθιά ανησυχία για τις διάφορες δηλώσεις που έκανε ο υποψήφιος Τραμπ, κατά τη διάρκεια της προεδρικής εκστρατείας.
Ο τελευταίος, μάλιστα, σε πολλές περιπτώσεις, έχει απειλήσει να αποσύρει την προστασία που προσφέρουν οι Ηνωμένες Πολιτείες σε χώρες που « δεν θα πλήρωναν τις οφειλές τους», για να εξασφαλίσουν τη δική τους άμυνα. Αργότερα, έθεσε αμυντική προσπάθεια 3% του ΑΕΠ, το οποίο θεώρησε ότι «οφείλονταν», ενώ μόνο τέσσερις ευρωπαϊκές χώρες, η Πολωνία, η Εσθονία, η Λετονία και η Ελλάδα, σέβονται ήδη αυτόν τον στόχο και μόνο πέντε μέλη του ΝΑΤΟ (Ισπανία, Σλοβενία, Λουξεμβούργο, Βέλγιο, Καναδάς και Ιταλία) είναι ακόμα κάτω από το 1,5%.
Εκτός από τις απειλές για την προστασία των Ευρωπαίων από τις ΗΠΑ, η ομιλία του νέου εκλεγμένου Αμερικανού Προέδρου, κατά τη διάρκεια της εκστρατείας, προτείνει παύση της αμερικανικής βοήθειας προς την Ουκρανία, για να αναγκαστεί το Κίεβο να διαπραγματευτεί με τη Μόσχα, με βάση τα τρέχοντα εδαφικά κέρδη. των ρωσικών στρατών, κάτι που θα αποτελούσε μια τεράστια de facto νίκη για το Κρεμλίνο σε αυτή τη σύγκρουση.
Η αποτελεσματικότητα αυτής της αμερικανικής ασπίδας έχει ήδη αποδυναμωθεί σημαντικά από τις δηλώσεις του νέου Αμερικανού προέδρου.
Ωστόσο, πέρα από την πιθανή αποχώρηση των αμερικανικών δυνάμεων από ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες, που συνδέονται με αμυντικές δαπάνες που θεωρούνται ανεπαρκείς από τον πρόεδρο, αυτές οι επανειλημμένες αμφισβητήσεις τη δέσμευση των Ηνωμένων Πολιτειών στο ΝΑΤΟ και τους Ευρωπαίους συμμάχους τους, καθώς και την πιθανή εγκατάλειψη της Ουκρανίας από την Ουάσιγκτον, ενώ η χώρα υποχρεούται, από το Μνημόνιο της Βουδαπέστης, να προστατεύσει την εδαφική ακεραιότητα της χώρας, αποτελούν ήδη μια σημαντική αποδυνάμωση της την αποτελεσματικότητα της αποτρεπτικής στάσης του ΝΑΤΟ, ιδιαίτερα έναντι της Ρωσίας.
Έτσι, για τη Μόσχα, φαίνεται ότι η αντιληπτή δέσμευση της Ουάσιγκτον να προστατεύσει τους συμμάχους της αποδεικνύεται, στην πραγματικότητα, πάνω απ' όλα συναλλακτική, πράγμα που σημαίνει ότι η Ρωσία μπορεί να έχει ορισμένες επιλογές, επίσης συναλλακτικές, να αναγκάσει τις Ηνωμένες Πολιτείες να απεμπλακούν, όπως στο Ουκρανία, δίνοντας ελεύθερα τις εδαφικές ορέξεις του Κρεμλίνου.
Απομένει να διαβάσετε το 75% αυτού του άρθρου. Εγγραφείτε για να αποκτήσετε πρόσβαση!
Τα Κλασικές συνδρομές παρέχουν πρόσβαση σε
άρθρα στην πλήρη έκδοσή τουςκαι χωρίς διαφήμιση,
από 1,99€. Συνδρομές Ανώτερο παρέχει επίσης πρόσβαση σε αρχεία (άρθρα άνω των δύο ετών)
Χριστουγεννιάτικη προσφορά : 15% έκπτωση για Συνδρομές Premium και Classic ετήσιος με τον κωδικό MetaXmas2024, μόνο από 11/12 έως 27/12.
Θα παραμείνει η αρχή του επιμερισμού του κόστους!;Σήμερα η Γερμανία ή η Ιταλία επενδύουν ολόκληρο τον προϋπολογισμό τους στον συμβατικό οπλισμό τους, ενώ εμείς πρέπει να επενδύσουμε ένα μεγάλο μέρος του προϋπολογισμού μας για πυρηνικό οπλισμό (υποβρύχια SSBN, Rafaleαφιερωμένο), συν συντήρηση επιχειρησιακών όπλων
Στην πραγματικότητα είναι θέμα. Ας υποθέσουμε ότι το άρθρο εστιάζει στην αντιμετώπιση της έκτακτης ανάγκης. Μετά από αυτό, θα έχουμε χρόνο (και μια σχετικά πλεονεκτική θέση) για να διαπραγματευτούμε, για παράδειγμα, τον αποκλεισμό αποτρεπτικών επενδύσεων από το έλλειμμα του προϋπολογισμού. Ας έχουμε κατά νου ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν ζητούν επίσημα τίποτα από τα μέλη του ΝΑΤΟ για να «προστατεύονται».
Αν εξυπηρετεί τη μοίρα της Γαλλίας, φυσικά και πρέπει να μοιραστεί. Πρέπει πάση θυσία να καθιερωθούμε ως ηγέτης της Ευρώπης εις βάρος των αιχμηρών κρανών.
Ο στρατηγός…………πάντα ο στρατηγός…………μην ξεχνάτε ποτέ τον στρατηγό.
Γεια σας, δεν είμαι απολύτως υπερασπιστής του Τραμπ και αν ήμουν Αμερικανός μάλλον δεν θα τον ψήφιζα. που είπε όταν λέει ότι οι Ευρωπαίοι δεν πληρώνουν αρκετά για την άμυνά τους, συμφωνώ μαζί του!
Ο στρατηγός Ντε Γκωλ ανέλαβε τα ηνία της άμυνάς μας τη δεκαετία του 60 και εγχύαμε εκατοντάδες δισεκατομμύρια σε αυτήν. σήμερα είμαστε σε θέση να κρατήσουμε ένα κερί σε οποιονδήποτε. που είπε μοιρασιά ναι γιατί όχι και θα συμφωνήσουν οι Ευρωπαίοι να μοιραστούν τα ποσά που επενδύει η χώρα μας σε αυτή την αποτροπή; ορισμένες χώρες που δεν θα αναφέρω μας δίνουν διαλέξεις για τα ελλείμματά μας, αλλά θα ήθελα να μάθω αν υπάρχει υπολογισμός του πόσο μας κόστισε η αποτροπή μας τα τελευταία 60 χρόνια. Στη συνέχεια θα μας ζητηθεί να μοιραστούμε ανάλογα με τον αριθμό των κατοίκων κάθε χώρας. σε κάθε περίπτωση οι Γερμανοί δεν θα συμφωνήσουν ποτέ να μπουν κάτω από τη γαλλική και αγγλική ομπρέλα. για να μπορούμε πάντα να μιλάμε για αυτό...
Έχετε διαβάσει αυτό το άρθρο; https://meta-defense.fr/2023/12/08/politique-defense-de-d-trump-pour-2024/
ναι ευχαριστώ, αλλά μια ενισχυτική βολή δεν βλάπτει.
Καλό θα ήταν να το διαβάσουν και τα διοικητικά μας όργανα σε περίπτωση που δεν ενημερωθούν…
Η αποτροπή δεν μπορεί να μοιραστεί. Ναί. Αν όχι επειδή τα ζωτικά συμφέροντα της Γαλλίας υπερβαίνουν το ευρωπαϊκό έδαφος (αυτό ισχύει εξίσου για τους Βρετανούς).
Πιο συγκεκριμένα, η «απόφαση για άσκηση αποτροπής» δεν μπορεί να γίνει κοινή. Είναι ένα σαφές και διακριτό στοιχείο της κυριαρχίας του γαλλικού κράτους (Λόγος για τον οποίο ένας ευρωπαϊκός αποτρεπτικός παράγοντας έχει πολύ λίγες πιθανότητες να αναδυθεί).
Από την άλλη πλευρά, η έννοια της αποτροπής που επεκτείνεται στην ευρωπαϊκή επικράτεια (είναι de facto αν και τα περιγράμματα είναι εσκεμμένα ασαφή) ή της «διαβεβαίωσης» με τη μορφή του διπλού κλειδιού στο μοντέλο των ΗΠΑ θα μπορούσε να θεωρηθεί ως υποκατάστατο (ή σε προσθήκη;) στην αμερικανική ομπρέλα. Πέρα από το πολιτικό ερώτημα (και το μήνυμα που απευθύνεται στους Αμερικανούς), παραμένει το τεχνικό και ακανθώδες ερώτημα των αερομεταφορέων (αεροσκάφη/ενεργοποιητές), η χρηματοδότησή τους κ.λπ. Πρέπει επίσης να είμαστε σαφείς σε ένα σημείο: η πυρηνική αποτροπή βασίζεται επίσης στη συμβατική αποτροπή, και τα δύο συνεργάζονται.
Οι δύο πτυχές είναι συμπληρωματικές (πυρηνική και συμβατική αποτροπή) είναι συμπληρωματικές, ωστόσο, δεν είναι ίσες. Πολύ απλά από το γεγονός ότι μόνο δύο χώρες στην Ευρώπη διαθέτουν πυρηνικό αποτρεπτικό μέσο και ότι τα πυρηνικά όπλα ξεπερνούν τα συμβατικά όπλα χωρίς να πυροβολήσουν, όταν δεν εξουδετερώνονται από την αποτροπή. Ωστόσο, σήμερα, εάν οι Ευρωπαίοι, εξαιρουμένων της ΓΔ/ΗΒ, μπορούν να ελπίζουν ότι θα σταθούν απέναντι στη Ρωσία από συμβατική σκοπιά, χωρίς αποτροπιασμό, είναι σχεδόν μια χαμένη προσπάθεια.
Και αν η Ουκρανία εξακολουθεί να αντιστέκεται, είναι πρωτίστως επειδή οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Γαλλία, η Μεγάλη Βρετανία και η Κίνα απείλησαν ευθέως τη Μόσχα εάν χρησιμοποιηθούν πυρηνικά όπλα στην Ουκρανία.
Ως αποτέλεσμα, η αποτροπή είναι το απαραίτητο θεμέλιο, χωρίς το οποίο δεν μπορούμε να οικοδομήσουμε μια φιλόδοξη στρατιωτική συμμαχία και ένα σύμφωνο ασφαλείας. Συμπέρασμα, χωρίς αυτή την πυρηνική βάση, η Ευρώπη θα καταρρεύσει σε λίγους μήνες.
Η Ουκρανία έχει την ικανότητα να σχεδιάσει έναν πυρηνικό φορέα αρκετά γρήγορα, μεταξύ της τεχνογνωσίας της στην πολιτική πυρηνική ενέργεια και της παρουσίας Ουκρανών ερευνητών που συμμετείχαν στη δημιουργία ρωσικών πυρηνικών φορέων στις δεκαετίες του '80 και του '90.