در مورد جنگنده برتری هوایی J-11 که از Su-27 مشتق شده است، یا جنگنده J-16 برگرفته از Su-30، جنگنده استاندارد هواپیمای دریایی چین، J-15، نتیجه مهندسی معکوس یک جنگنده روسی از خانواده فلانکر است، در این مورد یک Su-33 که از اوکراین خریداری شد، زمانی که پکن بدنه ناو هواپیمابر Varyag را که پس از انفجار اتحاد جماهیر شوروی در زمین های بایر در کارخانه های کشتی سازی اوکراین رها شده بود، از اوکراین به دست آورد. اما بر خلاف J-11B، و به خصوص J-16، J-15 در فرآیند تبدیل دچار نوسازی کمی شده بود و از چندین نقص رنج می برد که قبلاً برادر بزرگ شوروی خود را تحت تأثیر قرار داده بود، به ویژه عدم اطمینان که منجر به تصادفات متعدد شد. با این حال، و با وجود ورود آتی نسل جدید جنگنده رادارگریز سواری در حال حاضر به عنوان J-35 تعیین شده است، نیروی دریایی چین همچنان به بمب افکن های جنگنده سنگین خود برای تجهیز ناوهای هواپیمابر خود، خواه 2 کشتی مجهز به سکوی پرش در حال حاضر در خدمت باشند، یا ناوهای هواپیمابر آینده مجهز به منجنیق نوع 003که راه اندازی اولین واحد آن باید طی هفته های آینده انجام شود.
برای این کار نیروی دریایی چین متعهد به طراحی شده است نسخه جدید دستگاهش، که تا به امروز تحت کد غیر رسمی J-15T طراحی شده است، یک هواپیمای مدرن تر و بالاتر از همه قادر به استفاده از منجنیق های قدرتمند ناو هواپیمابر چینی آینده برای بلند شدن از عرشه پرواز با بارگیری کامل است. با این حال، تا به حال اطلاعات کمی در مورد این دستگاه جدید وجود داشت، اما عکسی که اخیراً در شبکه های اجتماعی چین منتشر شده است که نشان می دهد این جنگنده در حال یدک کشیدن در تاکسی وی است، به ما اجازه می دهد چندین تغییر مهم را مشاهده کنیم. با توجه به زاویه عکس و وجود یک تراکتور در جلوی هواپیما، فقط چند عنصر قابل مشاهده است، مانند دکل های جدید در انتهای بال که مشابه آن های J-16 است و بنابراین اجازه سوار شدن به هواپیما را می دهد. موشک جدید هوا به هوای کوتاه برد PL-10، بسیار کارآمدتر از جد خود PL-8، یک سنسور جلوی مادون قرمز جدید IRST، و همچنین یک مخروط رادار تغییر شکل یافته، که به احتمال زیاد حضور یک رادار جدید را نشان می دهد. مجهز به آنتن AESA، مانند سایر هواپیماهای مدرن چینی از J-10 تا J-20.
جالب است بدانید که نیروی دریایی چین در حال انتخاب ناوگانی متشکل از دو مدل هواپیمای جنگی برای ناوهای هواپیمابر سنگین خود است که از یک طرف رادارگریز J-35 و از طرف دیگر J-15T است. دومی که سنگین‌تر است، در مقایسه با J-35 ظرفیت حمل و طول بیشتری خواهد داشت و احتمالاً نقش «کامیون مهمات» را به نفع هواپیماهای رادارگریز بازی می‌کند و در عین حال در فاصله ایمن باقی می‌ماند. J-15 نه مخفیانه است و نه حتی محرمانه. علاوه بر این، یک نسخه جنگ الکترونیک، قابل مقایسه با J-16D نیروی هوایی چین، و در حال حاضر J-15D نامیده می شود، همچنین در حال آزمایش است تا عملکرد گروه هوایی داخلی را با عملکرد ناوهای هواپیمابر کلاس نیمیتز GAE آمریکایی ارائه دهد. در نهایت، نشانه های متعدد ما را به این باور می رساند که ناوهای هواپیمابر چینی نیز این کار را انجام خواهند داد پهپادهای جنگی رادارگریز از خانواده GJ-11، برای تکمیل برد تهاجمی کشتی.
بنابراین بر روی کاغذ و با وارد شدن به خدمت تا سال 2024 اولین ناو هواپیمابر نوع 003 و هواپیماهای جنگی جدید آن J-35، J-15T/D، GJ-11 و نظارت هوایی KJ-600، پتانسیل عملیاتی هوانوردی دریایی خواهد داشت که چیزی برای حسادت به ناوهای هواپیمابر آمریکایی ندارد. باید مشخص شود که چه مقدار زمان برای ملوانان چینی لازم است تا یاد بگیرند که چگونه چنین ابزاری با پیچیدگی خارق العاده را اجرا کنند، علاوه بر این، در زمینه رقابت فزاینده با با تجربه ترین نیروی دریایی حال حاضر، نیروی دریایی آمریکا. دو مدرسه بر سر این سوال با هم برخورد می‌کنند، بین کسانی که تخمین می‌زنند چندین سال، حتی یک دهه طول می‌کشد تا نیروی دریایی چین بتواند به طور موثر از این ابزار استفاده کند، و کسانی که تخمین می‌زنند این تاخیر می‌تواند بسیار کوتاه‌تر باشد بر ظهور قدرتی که به نظر می رسد کاملا مسلط شده است نیروی دریایی چین در مناطق دیگر، مانند زیردریایی ها یا کشتی های رزمی سطحی. یک چیز مسلم است، روزی که نیروهای دریایی ارتش آزادیبخش خلق خود را کاملاً آماده برای به چالش کشیدن نیروی دریایی ایالات متحده بدانند، به احتمال زیاد این موضوع را روشن خواهند کرد...
نظرات بسته شده اند