در میان مهمترین موفقیت های آمریکا در جنگ جهانی دوم در زمینه صنعتی، معمولاً به هواپیماهای جنگی مانند پی-۵۱ موستانگ یا اف-۶ اف هلکت، تانک شرمن یا حتی ناوهای هواپیمابر اشاره می شود. کلاس زنبور. با این حال، ماده ای که بدون شک تعیین کننده ترین نقش را در شکست آلمان نازی و امپراتوری ژاپن ایفا کرد، کشتی لیبرتی بود، مدلی از کشتی باری به طول 51 متر و با جابجایی 6 تن که در 135 دستگاه تولید شد و کل آمریکا را حمل کرد. و تلاش های جنگی متفقین به آفریقا، اروپا و آسیا. برای دستیابی به این هدف، هنری جی. کایزر بسیار مبتکر، که پیش از این با ساختن سد جاه طلبانه هوور بر روی رودخانه کلرادو متمایز شده بود، صنعت دریایی آمریکا را برای ادغام اصول طراحی مدولار و خطوط تولید که از کارخانه‌های فورد به عاریت گرفته بود، متحول کرد. با استفاده از این روش، ساخت یک کشتی لیبرتی، از گذاشتن کیل تا پرتاب، تنها 10.000 روز طول کشید.
امروزه، حمل و نقل استراتژیک آمریکا به وسایلی نسبتاً نزدیک به آنچه در سال 1945 وجود داشت متکی است، با ناوگانی از کشتی‌های باری دریایی که قطعاً از کشتی‌های لیبرتی که در فرماندهی نیروی دریایی ایالات متحده گرد هم آمده‌اند، جذاب‌تر هستند. مانند اجداد برجسته خود، کشتی‌های باری مدرن، اگرچه می‌توانند مقدار زیادی تجهیزات را حمل کنند، از دو ضعف عمده رنج می‌برند: آسیب‌پذیری قابل‌توجه در حین حمل و نقل، به‌ویژه در مواجهه با زیردریایی‌ها و دارایی‌های هوایی کارآمد مانند مواردی که در دسترس چین یا روسیه است. سرعت نسبتاً آهسته، مستلزم زمان انتقال قابل توجهی است. علاوه بر این، آنها برای تخلیه محموله خود به زیرساخت های سنگین نیاز دارند، زیرساخت هایی که ذاتاً در برابر یک دشمن مصمم آسیب پذیر است. از سوی دیگر، حمل و نقل هوایی استراتژیک که به فرماندهی هوایی نظامی نیروی هوایی ایالات متحده واگذار شده است، اگرچه سریع است، اما ظرفیت حمل و نقل محدودی دارد و همچنین به زیرساخت های پذیرش و به ویژه فرودگاه های طولانی و خوب نیاز دارد. به اندازه بنادر تجاری آسیب پذیر است.
برنامه Ekranoplan Liberty Lifter که توسط دارپا راه اندازی شده استدقیقاً قصد دارد راه سومی را بگشاید تا بتواند ابزارهای موجود در اختیار نیروهای مسلح آمریکا را تکمیل کند و همچنین دیگر به این زیرساخت‌های ضروری پذیرش برای کشتی‌ها و هواپیماهای باری وابسته نباشد. این را به خاطر بسپاریمEkranoplan ترکیبی بین یک هواپیما و یک کشتی استبا استفاده از اثر زمین، یعنی فشار اضافه ای که بین بال ها و زمین زمانی که بال در ارتفاعی کمتر از طول بال خود کار می کند، ظاهر می شود و اثر افزایش بار را دارد. معرف ترین برنامه این فناوری، شوروی Lun بود، یک نمونه اولیه 74 متری که با 8 توربوجت نیرو می گرفت و با وجود جرم 500 تنی قادر بود به سرعت 400 کیلومتر در ساعت برسد. با این حال، دانش تکنولوژیکی که در سال 1987 لان را به وجود آورد، تنها به این هواپیما اجازه داد که در دریاهای آرام، از جمله برای پروازهای عبوری، استفاده شود، که یک محدودیت بزرگ بود و حکم مرگ زودهنگام آن را امضا کرد، حتی اگر گزارش‌ها نشان دهند که مسکو کشف کرده است. برنامه در سال 2017
بقیه این مقاله فقط برای مشترکین است
لس اشتراک های کلاسیک دسترسی به
همه مقالات بدون تبلیغات، از 1,99 یورو.
اشتراک خبرنامه
ثبت نام برای خبرنامه متا دفاع برای دریافت
آخرین مقالات مد روزانه یا هفتگی
[…] در ماه می گذشته، آژانس تحقیق و توسعه پنتاگون، دارپا، راه اندازی برنامه ای را برای طراحی یک دستگاه حمل و نقل طبقه بندی شده کاملاً جدید اعلام کرد. این دستگاه های آبی-خاکی از اثر زمین استفاده می کنند، یعنی فشار اضافی که […]