حداقل چیزی که می‌توانیم بگوییم این است که هیچ جایی برای خوش‌بینی در مورد برنامه نسل جدید هواپیماهای جنگی FCAS در فروم هوایی پاریس وجود نداشت. بدیهی است که دو بازیگر اصلی این برنامه، داسو هوانوردی فرانسه و ایرباس دفاع و فضای آلمان، نتوانسته‌اند در مورد توزیع نقش‌ها در اطراف ستون جنگنده نسل بعدی، ابهت‌انگیزترین برنامه که باید طراحی کند، به توافق برسند. هواپیماهای جنگی در قلب سیستم جنگ هوایی آینده یا FCAS. و برای اریک تراپیر، رئیس شرکت هوانوردی داسو، اکنون لازم است که تصمیم در سطح سیاسی گرفته شود، تا امیدوار باشد که از بن بست که برنامه در آن قرار گرفته است، که به گفته او چندین سال از برنامه عقب افتاده است، خارج شود. ، و انتظار نمی رود تا سال 2050 قادر به تولید یک هواپیمای جنگی کاملاً عملیاتی باشد.
برای Dassault Aviation، بحثی در مورد اشتراک مدیریت ستون NGF با Airbus DS وجود ندارد، همانطور که دومی می خواهد. گروه هوانوردی فرانسه معتقد است که با تجربه به دست آمده از این برنامه، تخصص بسیار غنی تری در این زمینه دارد. Rafale بلکه سایر هواپیماهای افسانه ای طراحی شده توسط Dassault Aviation مانند Mirage 2000، Mirage F1، Super Etendard، Mirage III/5 و Mirage IV، در حالی که Airbus DS تنها می تواند به تجربه جزئی در مورد برنامه Eurofighter تکیه کند. Typhoon و Panavia Tornado، دو هواپیما که عمدتا توسط صنعت هوانوردی بریتانیا طراحی شده است. علاوه بر این، اریک تراپیه یادآور شد که برای اطمینان از مدیریت ستون NGF، فرانسه موافقت کرد که کنترل 5 مورد از 7 رکن دیگر برنامه FCAS را واگذار کند، مدیریت ستون پیشرانه را با MTU آلمان به اشتراک بگذارد و به برلین واگذار کند. مدیریت برنامه Eurodrone، با عواقب ناشی از آن. اگرچه رهبر فرانسه به آن اشاره ای نکرده است، اما یادآوری این نکته نیز مفید است که شرکت های آلمانی 6 ستون از 9 ستون برنامه تانک جنگی MGCS فرانسه-آلمانی را با هدف ایجاد توازن بین اشتراک صنعتی بین فرانسه و آلمان به دست آوردند.
برای Airbus DS و مدیر عامل آن Guillaume Faury، درک کاملاً متفاوت است. در واقع، سازنده هواپیمای اروپایی به هیچ وجه خود را از نظر فناوری یا دانش فنی پایین‌تر از همتای فرانسوی خود نمی‌داند، به خصوص که این گروه در سال‌های اخیر قابلیت‌های پیشرفته‌ای را در زمینه‌های خاصی توسعه داده است. همانطور که در مخفی کاری. علاوه بر این، با انتقال مواضع بوندستاگ و لوفت‌وافه، هیچ سوالی برای آلمان در تامین مالی برنامه‌ای که کنترل کاملی بر آن ندارد، وجود ندارد، حتی اگر قرار باشد با پاریس به اشتراک گذاشته شود، از جمله فناوری‌های داخلی. در نهایت، حتی اگر این موضوع هرگز آشکارا مورد بحث قرار نگیرد، برلین می‌ترسد که با واگذاری کنترل NGF به Dassault Aviation، FCAS به سمت هواپیمایی که فراتر از همه انتظارات و نیازهای نیروهای هوایی و دریایی فرانسه باشد، تکامل یابد و نیازهای بیان شده توسط نیروی دریایی را به حداقل برساند. لوفت وافه
75 درصد از این مقاله برای خواندن باقی مانده است،
برای دسترسی به آن مشترک شوید!
لس اشتراک های کلاسیک دسترسی به
مقالات در نسخه کامل خود، و بدون تبلیغات,
از 6,90 €.
اشتراک خبرنامه
ثبت نام برای خبرنامه متا دفاع برای دریافت
آخرین مقالات مد روزانه یا هفتگی
[…]
[…] جایگزینی Rafale فرانسوی و Typhoon اروپایی، در برابر پس زمینه اختلاف نظر عمیق بر سر اشتراک صنعتی حول محور اول برنامه با هدف طراحی…، هواپیمای جنگی در قلب این برنامه، در بن بست است. در واقع، دو تولید کننده بزرگ […]
[…] که اکنون تقریباً اجتناب ناپذیر به نظر می رسد، اغلب به عنوان پیامد مخالفت صنعتی بین Dassault Aviation و Airbus Défense & Space بر سر جنگنده نسل بعدی، اولین و مهمترین رکن برنامه FCAS، که […]