12 ناو هواپیمابر، 150 ناوشکن و ناوچه، 66 SSN...: طرح جدید نیروی دریایی ایالات متحده در نهایت با چالش چین روبرو شد.

همانطور که قبلاً چندین بار بحث کردیم، برنامه‌ریزی توانایی نیروی دریایی ایالات متحده حداقل در 20 سال گذشته، بین هزینه‌های بی‌ملاحظه برای برخی برنامه‌های دارای کالیبره ضعیف مانند ناوشکن‌های زوموالت و ناوهای LCS، آشفته بوده است. تصمیمات متناقض کاخ سفید و کنگره. بنابراین، این چالش برای دریاسالار گیلدی، رئیس عملیات دریایی، مهم بود تا نظم را به این برنامه‌ریزی بازگرداند، در حالی که قوه مجریه و مقننه آمریکا را در یک راستا قرار دهد، تا آنچه را که به نظر خوب می‌آید بزرگ‌ترین چالش برای نیروی دریایی آمریکا است، انجام دهد. قدرت در تاریخ، افزایش قدرت دریایی چین. پس از چندین بار آزمون و خطا یک رویکرد 3 گزینه ای که چند ماه پیش ارائه شد، در نهایت NOC ارائه شد طرح ناوبری مورد انتظار 2022سندی که نشان دهنده استراتژی نظامی و همچنین صنعتی توصیه شده توسط ستاد کل نیروی دریایی ایالات متحده برای دو دهه آینده است.

حداقل چیزی که می توانیم بگوییم این است که این سند نهایتاً چالشی را که ظهور چین در زمینه نظامی و به ویژه در حوزه دریایی نشان می دهد، اندازه گیری می کند. پکن اکنون سالانه 5 تا 6 ناوشکن و رزمناو جدید تولید می کند2 تا 3 ناوچه جدید و همچنین هر 3 سال یک ناو هواپیمابر و هر سال 1 کشتی آبی خاکی بزرگ و اکنون تخمین زده می شود که امکان پرتاب یک زیردریایی هسته ای و 1 تا 2 زیردریایی معمولی در هر سال وجود دارد. . به عبارت دیگر، بر اساس پویایی فعلی، جمهوری خلق چین تا سال 2035/2040 نیروی دریایی متشکل از 4 تا 5 ناو هواپیمابر خواهد داشت.80 ناوشکن و رزمناو، 60 ناوچه و 20 کشتی آبی خاکی بزرگ، با پشتیبانی 15 تا 20 زیردریایی تهاجمی اتمی و حدود شصت زیردریایی متعارف برای مقابله با ناوگان هفتم ایالات متحده که مسئول غرب اقیانوس آرام و اقیانوس هند است. این ناوگان پس از آن برای انجام یک حمله به تایوان، به ویژه اجرای محاصره دریایی که احتمالاً نیروی دریایی ایالات متحده را دور نگه می دارد، کاملاً اندازه می شود. علاوه بر این، در عین حال، روسیه مصمم به افزایش تولید زیردریایی‌های خود، به‌ویژه کلاس Iassen-M SSGN و لادا و SSK‌های ارتقا یافته کیلویی خود است، در حالی که از تلاش‌ها برای تولید ناوگان مدرن در اعماق دریا حمایت می‌کند ناوچه ها و ناوشکن ها، اما فاقد ناوهای هواپیمابر.

دریاسالار گیلدی برای پاسخ به این تهدید دوگانه و حفظ قابلیت‌های مانور قابل توجه در دریای مدیترانه و خلیج فارس تصمیم گرفت مشکل را بدون آراستگی در برابر تصمیم‌گیرندگان سیاسی آمریکا در کاخ سفید و کنگره مطرح کند. بر اساس سند ارائه شده، در واقع لازم است نیروی دریایی ایالات متحده به سمت یک قالب بلندپروازانه که قادر به مقابله با چالش های پکن و مسکو است، بر اساس برنامه ای که افزایش قدرت را طی حدود بیست سال پیش بینی می کند، تکامل یابد تا بتواند توانایی های از دست رفته پس از پایان جنگ سرد، و حتی بسیار فراتر از انتظارات سومین و جاه طلبانه ترین گزینه ارائه شده تنها 3 ماه پیش به کنگره را به دست آورید. فرمت نیروی دریایی ایالات متحده در سال 3 بر اساس موارد زیر خواهد بود:

• 12 زیردریایی موشک هسته ای بالتیک SSBN کلاس کلمبیا
• 12 ناو هواپیمابر هسته ای از کلاس بهبود یافته نیمیتز و فورد
• ۶۶ زیردریایی تهاجمی هسته‌ای و پرتابگر موشک کروز کلاس ویرجینیا، کلاس جدید SSN(x) و کلاس جدید SSGN در نظر گرفته شده برای جایگزینی ۴ اوهایو که این عملکرد را ارائه می‌کنند.
• 96 رزمنده سطحی بزرگ ناوشکن های زوموالت، برک و کلاس جدید DDG(x)
• 56 رزمنده سطحی «کوچک» کلاس صورت فلکی
• 31 کشتی آبی خاکی بزرگ و 18 کشتی آبی-خاکی سبک جدید
• 82 کشتی لجستیکی و پشتیبانی
• 150 کشتی سطحی بزرگ و زیردریایی رباتیک خودمختار
• 1.300 جنگنده نسل پنجم F-5C و NGAD F/A-XX جدید
• 900 سکوی ضد زیردریایی هوابرد مانند P-8A Poseidon و MH-60R
• 750 هواپیما و بالگرد پشتیبانی

بقیه این مقاله فقط برای مشترکین است

لس اشتراک های کلاسیک دسترسی به
همه مقالات بدون تبلیغات، از 1,99 یورو.

اشتراک خبرنامه